Στα άκρα οδηγείται η κόντρα της ΔΕΗ και του ομίλου Μυτιληναίου σχετικά με την τιμολόγηση του ρεύματος που προμηθεύει η κρατική εταιρεία το Αλουμίνιον της Ελλάδος.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι άλλο ένα επεισόδιο σε ένα σίριαλ που έχει ξεκινήσει από το 2006, αλλά έμπειροι παρατηρητές επισημαίνουν δύο σημαντικές διαφορές σε σχέση με άλλες περιόδους, όταν πάλι η ΔΕΗ απειλούσε να κόψει το ρεύμα από τον μεγαλύτερο πελάτη της –η μονάδα του Αλουμινίου καταναλώνει ρεύμα όσο όλη η περιοχή της Θεσσαλίας.
Το υπουργείο Οικονομικών


Πρώτον, η απόφαση της ΔΕΗ να απειλήσει με διακοπή του ρεύματος από το Αλουμίνιον αν η βιομηχανία δεν υπογράψει σύμβαση προμήθειας όπως άλλες επιχειρήσεις της υψηλής τάσης, σύμφωνα με τις εκπτώσεις που προσφέρει η ΔΕΗ, είναι απόφαση της γενικής συνέλευσης και όχι του διοικητικού συμβουλίου. Δηλαδή, για πρώτη φορά στη διαμάχη λαμβάνει μέρος και το Δημόσιο και ειδικότερα το υπουργείο Οικονομικών, που είναι ο βασικός μέτοχος της ΔΕΗ. Είναι απόφαση του ανωτάτου οργάνου της εταιρείας και μόνο με νέα σύγκληση της γενικής συνέλευσης μπορεί να ανακληθεί.
Δεύτερον, η επίσημη ανακοίνωση της ΔΕΗ κάνει λόγο για απενεργοποίηση μετρητών φορτίου του Αλουμινίου και όχι για άρση εκπροσώπησης, όπως σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν. Η διαφορά είναι ότι με την άρση εκπροσώπησης το Αλουμίνιον ή οποιαδήποτε άλλη βιομηχανία μπορεί να προμηθευτεί ρεύμα από το σύστημα (ΛΑΓΗΕ), ενώ με την απενεργοποίηση μετρητών φορτίου με την οποία απειλεί η ΔΕΗ κόβεται η παροχή και το Αλουμίνιον δεν μπορεί να προμηθευτεί ρεύμα ούτε από το σύστημα.
Οι δύο αυτοί παράγοντες κάνουν και τη διαφορά σε σχέση με το παρελθόν και καταδεικνύουν ότι η κόντρα των δύο ιστορικών εταιρειών που είχε γραμμική εξέλιξη τώρα κορυφώνεται επικίνδυνα.
Από τον όμιλο Μυτιληναίου δεν έχει υπάρξει ακόμη επίσημη τοποθέτηση, καθώς η εταιρεία κινείται με βάση την τελευταία απόφαση επί του θέματος της διαιτησίας.
Η δίκαιη τιμή


Πώς φθάσαμε όμως ως εδώ; Στις 6 Νοεμβρίου 2013 το Διαιτητικό Δικαστήριο της ΡΑΕ στο οποίο είχαν προσφύγει η Αλουμίνιον της Ελλάδος και η ΔΕΗ απεφάνθη ότι η δίκαιη τιμή που θα πρέπει η ΔΕΗ να προμηθεύει το Αλουμίνιον με ηλεκτρική ενέργεια είναι 40,7 ευρώ ανά μεγαβατώρα (MWh). Στο παραπάνω ποσό –αν δεν υπολογιστούν οι φόροι –η καθαρή αμοιβή της ΔΕΗ είναι περίπου 36 ευρώ η MWh.
Η απόφαση αφορούσε το διάστημα από 1ης Ιουλίου 2010 ως και 31 Δεκεμβρίου 2013. Η ΔΕΗ διαφώνησε με την απόφαση αυτή, ισχυριζόμενη ότι με την τιμή αυτή πωλεί κάτω του κόστους και υποχρεώθηκε να γράψει ζημιά 109 εκατ. ευρώ γιατί το επίμαχο διάστημα τιμολογούσε παραπάνω το Αλουμίνιον. Τότε μάλιστα είχε ανακοινώσει ότι η μόνη της επιλογή είναι να σταματήσει να πουλάει ρεύμα στο Αλουμίνιον, χωρίς όμως να υλοποιήσει την απόφασή της.
Η διοίκηση του ομίλου Μυτιληναίου «κάθεται» πάνω σε αυτή την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου και δεν προσήλθε να υπογράψει σύμβαση προμήθειας, όπως άλλες ενεργοβόρες εταιρείες, βάσει των εκπτώσεων που αποφάσισε η συνέλευση της ΔΕΗ τον Φεβρουάριο του 2014. Σύμφωνα με τις εκπτώσεις που προσέφερε η ΔΕΗ, πελάτης με το προφίλ του Αλουμινίου θα πλήρωνε περίπου 52-54 ευρώ τη MWh.
Ετσι στην πρόσφατη γενική συνέλευση της ΔΕΗ με αντικείμενο την ανανέωση των εκπτώσεων και για το 2015 η ΔΕΗ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Επετεύχθη συμφωνία με τη ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ για την υπογραφή σύμβασης προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας από 1.1.2014 σύμφωνα με την απόφαση της γενικής συνέλευσης των μετόχων της ΔΕΗ τής 28.2.2014, καθώς και για τον τρόπο διευθέτησης παρελθουσών διαφορών μεταξύ των δύο εταιρειών.

Οσον αφορά την εταιρεία Αλουμίνιον της Ελλάδος ΒΕΑΕ, που δεν αποδέχεται τους όρους τιμολόγησης της απόφασης της γενικής συνέλευσης των μετόχωντης ΔΕΗτής 28.2.2014, η ΔΕΗ ΑΕέδωσε εντολή στον ΑΔΜΗΕ με εξώδικη δήλωση-διαμαρτυρία να προβεί στην απενεργοποίηση των μετρητών φορτίου της».
Οκτώ χρόνια διαμάχης


Η διαμάχη για την τιμή του ρεύματος που προμηθεύει η ΔΕΗ το Αλουμίνιον της Ελλάδος έχει αρχίσει από το τέλος του 2006 και από τότε τα δύο μέρη έχουν ανταλλάξει πολλά εξώδικα και εκατέρωθεν καταγγελίες ώσπου το 2012 επενέβη η ΡΑΕ που όρισε προσωρινή τιμή προμήθειας ρεύματος τα 46 ευρώ, για να ολοκληρωθεί ο κύκλος με την απόφαση της Μόνιμης Διαιτησίας τον Νοέμβριο του 2013.

• Το 1994 έληγε η σύμβαση μεταξύ των Γάλλων της Pechiney και του Ελληνικού Δημοσίου για προμήθεια ρεύματος στο Αλουμίνιον με προνομιακή τιμή, αλλά το 1993 αποφασίστηκε η παράταση της σύμβασης για άλλα 12 χρόνια, ως το 2006.

• Για να αλλάξει η τιμολόγηση θα έπρεπε η ΔΕΗ να καταγγείλει τη σύμβαση δύο χρόνια πριν, κάτι που έπραξε η διοίκηση του κ. Στ. Νέζη το 2004 και ήταν η αιτία για να ξεκινήσει η κόντρα με την επιχείρηση, η οποία εν τω μεταξύ είχε αλλάξει και ιδιοκτήτη, με τον όμιλο Μυτιληναίου να αναλαμβάνει τις τύχες της.


Καθυστέρηση των δημοπρασιών
Περιορισμένες οι εναλλακτικές μορφές τροφοδοσίας
Στο ερώτημα αν υπάρχει κίνδυνος να κλείσει το Αλουμίνιον και να μείνουν στον δρόμο 1.000 εργαζόμενοι αν η ΔΕΗ κλείσει τους διακόπτες, πηγές της ΔΕΗ υποστηρίζουν ότι υπάρχουν εναλλακτικές από τον όμιλο, όπως το να κάνει εισαγωγές ρεύματος ή να τροφοδοτηθεί το εργοστάσιο του Αλουμινίου στη Βοιωτία από τη μονάδα συμπαραγωγής ηλεκτρισμού και θερμότητας, συνολικής δυναμικότητας 334 MW, που διαθέτει ο όμιλος δίπλα στο εργοστάσιο.
Παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν –o όμιλος επαναλαμβάνουμε δεν έχει τοποθετηθεί –πως οι παραπάνω επιλογές μπορεί να οδηγήσουν ως και το κλείσιμο του εργοστασίου και εξηγούν:
«Οι εισαγωγές ως τα σύνορα έχουν φθηνή τιμή, ιδίως για μεγάλες καταναλώσεις όπως του Αλουμινίου, αλλά για να φτάσουν ως την πόρτα του εργοστασίου το κόστος εκτινάσσεται από τους φόρους. Απαγορευτική είναι για τον όμιλο και η τροφοδοσία από τη μονάδα συμπαραγωγής. Μόνο το κόστος του φυσικού αερίου που είναι το καύσιμο της μονάδας φθάνει τα 70 ευρώ η MWh, αφού για να παραχθεί μία μεγαβατώρα ρεύματος χρειάζονται δύο μεγαβατώρες φυσικού αερίου. Μαζί με τα λειτουργικά κόστη η “φιλική” τιμή για το εργοστάσιο θα ξεπερνά τα 80 ευρώ τη μεγαβατώρα, όταν άλλα χυτήρια στην Ευρώπη πληρώνουν κάτω από 40 ευρώ».
Μια λύση θα ήταν οι δημοπρασίες τύπου ΝΟΜΕ, όπου το εργοστάσιο θα είχε πρόσβαση σε φθηνή ενέργεια παραγόμενη από λιγνίτες ή υδροηλεκτρικά, αλλά, όπως όλα δείχνουν, τα ΝΟΜΕ παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες.
Η διαδικασία για να απενεργοποιήσει τους μετρητές φορτίου του Αλουμινίου ο ΑΔΜΗΕ απαιτεί περίπου 45 ημέρες (εξώδικα, όχληση πελάτη κ.ά.) και συμπίπτει με την προεκλογική αλλά και με τη θολή μετεκλογική περίοδο, γεγονός που κάνει ίσως ακόμη πιο δύσκολη την εξεύρεση μιας συναινετικής λύσης.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ