Γερμανία και Αργεντινή αποτελούν πλέον και με τη βούλα το πιο κλασικό ζευγάρι τελικού στην ιστορία του Μουντιάλ, αφού θα βρεθούν, μετά το 1986 και το 1990, για τρίτη φορά αντίπαλες σήμερα, αφήνοντας πίσω το ζευγάρι Βραζιλίας – Ιταλίας (1970 και 1994). Διεκδικούν (22.00, ΝΕΡΙΤ) στο ιστορικό Μαρακανά του Ρίο το 20ό τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που για τους μεν Γερμανούς θα είναι το τέταρτο, για τους δε Αργεντινούς το τρίτο. Τι θα δούμε όμως στο χορτάρι ενός παγκόσμιου ποδοσφαιρικού ναού; Λογικά έναν αμφίρροπο τελικό, κάτι που γίνεται πάντα όταν συναντώνται σε ένα τέτοιο ραντεβού οι δύο αντίπαλοι.
Είτε είναι φαβορί η Αργεντινή, όπως το 1986 στο Μεξικό (που προηγήθηκε με 2-0, ισοφαρίστηκε 2-2 στο 84′ και χρειάστηκε η μαεστρία του Μαραντόνα για να βγάλει τον Μπουρουσάγκα μόνο του με το τέρμα και να πετύχει το νικητήριο γκολ –3-2 –στο 86′), είτε η Γερμανία, όπως το 1990 στην Ιταλία (που χρειάστηκε το… κάλπικο πέναλτι που ανακάλυψε ο μεξικανός ρέφερι Κοντεσάλ στα τελευταία λεπτά και το οποίο μετέτρεψε σε γκολ ο Μπρέμε, 1-0).
Φαβορί είναι και πάλι η Γερμανία, που βγάζει και μια ποιότητα στο παιχνίδι της έχοντας ήδη κερδίσει τον τίτλο της πιο αξιόπιστης ομάδας της διοργάνωσης ως τώρα. Απομένει όμως να το επικυρώσει με την κατάκτηση του τροπαίου. Στη Βραζιλία παρουσιάζει, ίσως για πρώτη φορά σε τέτοιον βαθμό τα τελευταία χρόνια, ένα πολύ πιο ελκυστικό σύνολο και κατ’ επέκταση θέαμα, χωρίς να χάνει σε πειθαρχία και δύναμη, που ήταν ανέκαθεν τα χαρακτηριστικά της. Ο Μίλερ, ο Κεντίρα, ο Κρος, ο Γκέτσε ιδιαίτερα, ο Λαμ, ακόμη και οι νεότεροι, όπως ο Ντράξλερ ή ο Σούρλε, δεν θυμίζουν τα παραδοσιακά… ρομπότ των Γερμανών, όπως ήταν για χρόνια ο Σβαϊνστάιγκερ ή παλαιότερα ο Μπρίγκελ για παράδειγμα.
Ο τεχνικός Γιόακιμ Λεβ δουλεύει οκτώ χρόνια πάνω σε μια σταθερή και καθαρή βάση και η Γερμανία μοιάζει έτοιμη να «ράψει» το τέταρτο αστέρι στη φανέλα κατακτώντας το Μουντιάλ για πρώτη φορά μετά το 1990. Πλέον παίζει και ποδόσφαιρο, ενώ έχοντας επτά ενδεκαδάτους παίκτες της Μπάγερν Μονάχου στη σύνθεσή της είναι φανερό ότι έχει επηρεαστεί λίγο από τον –νέο –τρόπο παιχνιδιού των Βαυαρών του Γκουαρντιόλα.
Αν προσπαθήσει μια ομάδα να τους κοντράρει με το δικό τους παιχνίδι, θα σπάσει τα μούτρα της και η Αργεντινή έχει μάθει το μάθημά της από την τεσσάρα (4-0) το 2010 στον προημιτελικό της Νότιας Αφρικής, ενώ η Πορτογαλία (4-0) και κυρίως η υπερφίαλη και χωρίς σχεδιασμό Βραζιλία (7-1) βίωσαν εφέτος στο πετσί τους το νέο μοντέλο του γερμανικού ποδοσφαίρου.
Ο γερο-Κλόζε και το «βουνό» που ακούει στο όνομα Νόιερ, φύλακας-άγγελος της εστίας (και δίνει σαφέστατο προβάδισμα αν πάει ο τελικός στα πέναλτι), συμπληρώνουν ιδανικά το παζλ που έχει στα χέρια του ο τυχερός Λεβ. Κόντρα σε μια μηχανή παραγωγής πάσας (με 3.421 ολοκληρωμένες πάσες και ποσοστό 80%) αλλά και τερμάτων (τα 17 που έχει πετύχει ως τώρα είναι η δεύτερη καλύτερη επίδοση της Γερμανίας μετά το 1954) η Αργεντινή έχει να αντιπαρατάξει προσωπικότητες αλλά και το σθένος μιας σκληροτράχηλης ομάδας, η οποία από τη στιγμή που η διοργάνωση έφτασε στα νοκ άουτ παιχνίδια δεν ξαναδέχθηκε γκολ (1-0 την Ελβετία και το Βέλγιο και 0-0 με Ολλανδία).
Παίκτη σαν τον Λιονέλ Μέσι δεν διαθέτουν οι Γερμανοί και γι’ αυτό θα τον μαρκάρουν στενά, όπως και οι Ολλανδοί, που τον εξουδετέρωσαν. Είναι πάντως το πρώτο του Μουντιάλ που πήρε σχεδόν από το χέρι την εθνική ομάδα της χώρας του και την οδήγησε ως τον τελικό. Δίπλα του μία ακόμη ηγετική φυσιογνωμία που συγκλόνισε και στον ημιτελικό με την εμφάνισή του (με αποκορύφωμα το σωτήριο τάκλιν στον Ρόμπεν στη λήξη της κανονικής διάρκειας) αλλά και για τον τρόπο που ενθάρρυνε συμπαίκτες και κυρίως τον τερματοφύλακα Ρομέρο πριν από τα πέναλτι. Ο Χαβιέρ Μαστσεράνο είναι πραγματικός ηγέτης και τώρα στα δύσκολα έχει βγει μπροστά ενώ, αν δεν απουσίαζε και ο τραυματίας Ανχελ Ντι Μαρία (όσο και αν ο αντικαταστάτης του Εντσο Πέρεζ τα πήγε καλά), η Αργεντινή θα είχε αυξήσει τις πιθανότητές της να στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου.
Δίπλα στον Μαστσεράνο στα δεξιά έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του και ο Πάμπλο Σαμπαλέτα δίνοντας μεγάλη σιγουριά και στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας αλλά και στο δημιουργικό κομμάτι. Συνολικά η αμυντική λειτουργία της Αργεντινής αποδείχθηκε αξιόπιστη, ειδικά στο ματς-τεστ με την Ολλανδία και αυτό ανεβάζει την αυτοπεποίθησή τους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
