5+1 εμπόδια για τις επιχειρήσεις

Η εγκατάσταση και αδειοδότηση επιχειρήσεων και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, η πρόσβασή τους στη χρηματοδότηση, η φορολογία τους, η απονομή δικαιοσύνης, τα αναπτυξιακά κίνητρα και οι δημόσιες συμβάσεις είναι τα σοβαρότερα εμπόδια στην άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σήμερα στην Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα του Παρατηρητηρίου Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος του ΣΕΒ.

Πρόκειται για τις «περιοχές» στις οποίες συναντάται η μεγαλύτερη γραφειοκρατία. Σε χαμηλότερη κλίμακα γραφειοκρατικής επιβάρυνσης βρίσκονται οι κατηγορίες «έρευνα και καινοτομία», ο «έλεγχος» και η «εποπτεία», οι «εργασιακές σχέσεις» και οι «ασφαλιστικές εισφορές», το «εταιρικό δίκαιο», οι «προδιαγραφές και οι πιστοποιήσεις», οι «υποχρεώσεις πληροφόρησης και δημοσιότητας», καθώς και οι «τελωνειακές διαδικασίες».

Παράλληλα οι επιχειρήσεις έχουν σοβαρή κοστολογική επιβάρυνση από τη σχέση τους με τις δημόσιες υπηρεσίες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας για τις μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν από 10 ως και 49 εργαζομένους, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι το κόστος απασχόλησης του προσωπικού κατά την επαφή τους με το Δημόσιο («κόστος σε ανθρωποημέρες») και ακολουθούν το κόστος ευκαιρίας και το χρηματικό κόστος.

Για τις επιχειρήσεις μεσαίου μεγέθους, που απασχολούν από 50 μέχρι και 249 εργαζομένους, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι το χρηματικό κόστος και το κόστος ευκαιρίας και ακολουθούν το κόστος σε ανθρωποημέρες και το κόστος συμμόρφωσης με τη νομοθεσία.

Τέλος, για τις μεγάλες επιχειρήσεις, που απασχολούν άνω των 250 εργαζομένων, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το κόστος ευκαιρίας και το κόστος συμμόρφωσης, δηλαδή κόστη μετά οποία επιβαρύνονται οι επιχειρήσεις και εξυπηρετούν μόνο τη συμμόρφωσή τους με τη νομοθεσία, και ακολουθεί το κόστος σε ανθρωποημέρες και το χρηματικό κόστος.

Εξάλλου, σύμφωνα με το βαρόμετρο για την ποιότητα υπηρεσιών της Δημόσιας Διοίκησης προς τις επιχειρήσεις, η Δημόσια Διοίκηση δεν ανταποκρίνεται πάντα με ακρίβεια και αξιοπιστία στα αιτήματα των επιχειρήσεων, ενώ συχνά δεν διαθέτει πελατοκεντρική φιλοσοφία και δεν κατανοεί επαρκώς τις ειδικές ανάγκες των επιχειρήσεων. Δεν διαθέτει ικανούς και έμπειρους υπαλλήλους, οι οποίοι όμως αποτελούν μέρος ενός ανεπαρκούς συστήματος και φυσικά δεν χαρακτηρίζεται για την αποτελεσματική και ταχεία εξυπηρέτηση των επιχειρήσεων, ενώ το ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων δεν φαίνεται να τις εξυπηρετεί.

Και όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, δεν έχει ως μείζον πρόβλημα τις υποδομές, αλλά ακόμη και αν αυτό λυνόταν πλήρως δεν θα αποτελούσε πανάκεια –υπάρχουν ωστόσο σημαντικά περιθώρια περαιτέρω βελτίωσης της τεχνολογικής υποδομής.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ως η πιο αποτελεσματική δημόσια υπηρεσία αναφέρονται τα ΚΕΠ με σημαντική διαφορά από τις επόμενες δύο κατηγορίες, τα τελωνεία και τις ρυθμιστικές αρχές, ενώ ως οι λιγότερο αποτελεσματικοί φορείς αξιολογούνται οι πολεοδομίες και ακολουθούν οι δήμοι, η περιφερειακή αυτοδιοίκηση και οι υπηρεσίες της κεντρικής κυβέρνησης.