Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 κατεβαίνοντας κάποιος στην οδό Σόλωνος προς τα Εξάρχεια θα μπορούσε να δει γραμμένα στους τοίχους συνθήματα με μπλε μπογιά που έλεγαν «Λευτεριά στον Καλέντζη». Αν δεν πρόσεχε τη σβάστικα που κοσμούσε το σύνθημα θα μπορούσε να νομίζει ότι ο Καλέντζης ήταν κάποιος αναρχικός από τους πολλούς που είχαν συλληφθεί στα επεισόδια του Χημείου εκείνης της εποχής. Ποιος είναι όμως ο Αριστοτέλης Καλέντζης που εθεωρείτο για πολλά χρόνια το σύμβολο των ελλήνων νεοναζί; Είναι ο καταδικασμένος σε κάθειρξη για τρομοκρατικές πράξεις στη δεκαετία του ’70, ο πρώτος καταδικασθείς για τρομοκρατία ακροδεξιάς εμπνεύσεως μετά τη μεταπολίτευση και ο μόνος από τους ομοϊδεάτες του που συμπλήρωσε 12 χρόνια και τρεις μήνες στα «κάτεργα», όπως τα χαρακτηρίζει, της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Από καταδικασμένος βομβιστής-τρομοκράτης ο Καλέντζης έγινε σήμερα έφιππος τοξοβόλος, ιδιοκτήτης σχολής στο Κορωπί, με «μαθητές» από στρατιωτικούς, αστυνομικούς εν ενεργεία και εν αποστρατεία ως και 50άρες νοικοκυρές, ακόμη και καθολικούς παπάδες.

Για αυτό και δεν διστάζει σήμερα να σταθεί στο πλάι των τεσσάρων νεαρών αναρχικών συλληφθέντων στην Κοζάνη, ισχυριζόμενος ότι «στηρίζω τον αγώνα των παιδιών της Αριστεράς εναντίον του διεφθαρμένου συστήματος» και ακόμη δείχνει θαυμασμό για τον περιβόητο «τοξοβόλο» του Συντάγματος, τον οποίο, όπως είπε, θέλει να επισκεφθεί στη φυλακή, προφανώς για να συζητήσουν τεχνικές του κοινού τους αθλήματος, της τοξοβολίας. Αλλωστε, όπως λέει, «οι επαναστάσεις γίνονται με τη γλυπτική του Αρνό Μρέκερ, τα ποιήματα του Εζρα Πάουντ και την ανάπτυξη του ιππικού πολιτισμού και όχι μόνον με τα Καλάσνικοφ και λοιπά οπλικά προϊόντα». Αλλωστε, όπως ισχυρίζεται, γνωρίζει την τέχνη του πώς να φτιάχνει κανείς βόμβες: «Βόμβες γνωρίζουν να φτιάχνουν ακόμη και νοικοκυρές, εγκαταλείποντας τη χύτρα ταχύτητας στο μάτι της κουζίνας. Κατά τον νόμο θεωρείται εκρηκτική ύλη η εκλύουσα θερμότητα».
Πώς όμως ένας εξηντάρης σήμερα, που ο βίος του διαθέτει όλα τα εχέγγυα ενός τυπικού νεοφασίστα, έφτασε τώρα να προκαλεί τους ομοϊδεάτες του, μιλώντας υπέρ των κρατουμένων τής «απέναντι όχθης»; «Χράμια, τσόκαρα, ταγάρια και ντορβάδες εμπριμέ είναι σήμερα η Χρυσή Αυγή» λέει εμφανώς αποστασιοποιημένος από τον κ. Ν. Μιχαλολιάκο. «Στολίζει» με αρχαιοελληνικό λεξιλόγιο του χρυσαυγίτες. «Παραλαμβάνει» τον θεωρητικό της Χρυσής Αυγής κ. Χρ. Παππά, τον οποίο χαρακτηρίζει «πολέμαρχο του καναπέ, που κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Αλβανίας». Ο ίδιος πάντως δεν παραδέχεται ότι ανήκει ή ανήκε στη Χρυσή Αυγή και αναφέρει ότι «δεν ψήφισα και ότι δεν πρόκειται να ψηφίσω ποτέ κανένα κόμμα».
Ο Καλέντζης ξεκίνησε την καριέρα του, όπως όλοι οι «αστέρες» και οι «μετερεωρίσκοι» της Ακροδεξιάς, από την οργάνωση «4η Αυγούστου» του Κ. Πλεύρη στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Με τον κ. Πλεύρη βρέθηκε σε μετωπική αντιπαράθεση μετά τη σύλληψή του κατηγορώντας τον ευθέως ότι τον έδωσε στις Αρχές μέσα σε ένα φυλλάδιο που τιτλοφορείτο «Η Μαύρη Βίβλος του Κώστα Πλεύρη». Για αυτό το φυλλάδιο καταδικάστηκε έπειτα από μήνυση του πρώην αρχηγού του, αλλά η ρετσινιά που είχε αφήσει στον ακροδεξιό χώρο κυκλοφορεί ακόμη. Ο κ. Καλέντζης από τα χρόνια της 4ης Αυγούστου αποστασιοποιήθηκε από τη μεταξική ιδεολογία της οργάνωσης και είχε φτιάξει μια εσωτερική ομάδα πιτσιρικάδων με σαφή ναζιστικό προσανατολισμό.
Ολοι σχεδόν από αυτή την ομάδα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 θα βρεθούν κάποια στιγμή υπόδικοι με κατηγορίες από ξυλοδαρμούς δημοκρατικών πολιτών ως και βομβιστικές επιθέσεις. Ανάμεσά τους φιγουράρουν οι Νίκος Λιόλος (με υπηρεσία αργότερα στη Λεγεώνα των Ξένων), Γ. Ηλιόπουλος (χρηματιστής σήμερα) και φυσικά ο σημερινός «αρχηγός» της Χρυσής Αυγής κ. Μιχαλολιάκος. Οι εναντίον τους κατηγορίες πάντως ποτέ δεν αποδείχτηκαν. Ο Καλέντζης συνελήφθη το 1977 με την κατηγορία ότι διατηρούσε «γιάφκα» με όπλα στα Κάτω Πατήσια και καταδικάστηκε για σωρεία βομβιστικών επιθέσεων σε αριστερούς στόχους. Σε αντίθεση με τους «συντρόφους» της «4ης Αυγούστου», αλλά και τους διάφορους αξιωματικούς (ομάδα Κουρκουλάκου) που εκείνη την εποχή συνελήφθησαν για τη μεταχουντική τρομοκρατία που ταλάνισε τη χώρα τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο Καλέντζης παραμένει κρατούμενος για 12 χρόνια. Ηδη από τη δίκη του έδειξε το πρόσωπο του σκληρού και αμετανόητου. Δεν αποχωρίστηκε ποτέ κατά τη διάρκεια της δίκης του τα μαύρα γυαλιά τύπου pilot (έχει πτυχίο κυβερνήτη ελικοφόρων αεροσκαφών) που άρεσαν τόσο στους ακροδεξιούς της εποχής. Και ενώ για την αποφυλάκισή του γράφονταν συνθήματα στους τοίχους και κείμενα σε ακροδεξιά έντυπα της εποχής, μεταξύ των οποίων και το περιοδικό «Χρυσή Αυγή», στο οποίο το 1983 δημοσίευσε ο ίδιος ενυπόγραφο κείμενο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Φωτιά», ο Καλέντζης μεταφερόταν από φυλακή σε φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του το 1987 εξαφανίζεται για αρκετά χρόνια από τον χώρο των ομοϊδεατών του.
Οσοι τον έχουν γνωρίσει ομιλούν για έναν εξαιρετικά ευφυή άνθρωπο, μορφωμένο, είρωνα, αλλά και συνάμα προκλητικό στις απόψεις και τη ζωή του. Είναι νυμφευμένος με την κυρία Φλώρα Παπαδοπούλου («όταν την παντρεύτηκα μου έλεγαν όλοι ότι έπιασα την καλή, γιατί πήρα την κόρη των μπισκότων Παπαδοπούλου, αλλά δεν έχει καμία σχέση» λέει σήμερα), συγγραφέα βιβλίων χορτοφαγικής ωμοφαγίας. Δηλώνει άθρησκος και όχι άθεος. Για τον Καλέντζη «η θρησκεία δεν είναι παρά η διαδικασία της έντεχνης θυματοποίησης του βλακός, ώστε να δικαιολογείται κατόπιν ο ρόλος του σωτήρος και θεραπευτού».

«Το ουν τόξω όνομα βίος, έργον δε θάνατος» είναι το βασικό σύνθημα που έχει στη σχολή έφιππης τοξοβολίας στο Κορωπί. Ο ίδιος λέει ότι το άθλημα προσφέρεται δωρεάν για τους πάντες, αρκεί να συμπληρώσει ο ενδιαφερόμενος ή η ενδιαφερομένη μια αίτηση και τα άλογα (συνολικά 42) τα προμηθεύεται επίσης δωρεάν από τον Ιππόδρομο: «Η ιππασία αποτελεί μια απολύτως υψηλόφρονα επικοινωνία με τη φύση και ως εκ τούτου μια βαθύτατα αριστοκρατική και αντιδημοκρατική διαδικασία» λέει υπερηφάνως, αποβάλλοντας κάθε μέλος που θέλει να χρησιμοποιήσει το τόξο και το βέλος του επί ζωντανού στόχου: «Ισως κάποτε το να ιππεύεις και να τοξεύεις ήταν κάτι το αυτονόητο. Ομως σε μια εποχή δημοκρατικής ανισορροπίας και μαζικής αστάθειας, το να καταφέρνεις να διατηρείς την ισορροπία και την ευστοχία σου είναι πραγματικό επίτευγμα. Εφιππη λοιπόν τοξοβολία μέχρι θανάτου» επιμένει να λέει και σήμερα.

Ο «Μαγιάρος»
Από τα ροντβάιλερ στα γεράκια
Ο Καλέντζης στη φυλακή γνώρισε όλους τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος (γνώρισα τους πρωτεργάτες της 21ης Απριλίου, το πραξικόπημα έγινε μετά» – όπως λέει). Στάθηκε περισσότερο στον αόρατο δικτάτορα Δημήτρη Ιωαννίδη: «Σεμνός, καλλιεργημένος και πολύ πατριώτης» τον χαρακτηρίζει. Τα ίδια λέει και για τον Ντερτιλή με τον οποίο μοιράστηκε το ίδιο κελί στην πτέρυγα Ε’ της φυλακής Αίγινας.
Ο Καλέντζης δεν έμεινε μετά την αποφυλάκισή του με σταυρωμένα χέρια. Εμφανίστηκε σε διάφορα μοδάτα περιοδικά της εποχής, φωτογραφιζόμενος με τα χαρακτηριστικά μαύρα γυαλιά και συνοδευόμενος από ένα… ροντβάιλερ. Αρθρογραφούσε σε εφημερίδες, όπως «Ελεύθερη Ωρα» και «Νέοι Ανθρωποι». Από τα ροντβάιλερ όμως και τα γεράκια που του άρεσαν και μετά τη θήτευσή του στην οργάνωση «Kassai Lajios» (ουγγρική οργάνωση τοξοβολίας που πολλοί τη σχετίζουν με τις ακροδεξιές οργανώσεις της χώρας αυτής) τελικά προτίμησε την έφιππη τοξοβολία. Εμφανίστηκε στην κηδεία Ντερτιλή με στολή ιππασίας και με μπότες μαγιάρου ιππέα («με σηκωμένη τη μύτη για να σέβονται οι μπότες τη γη», όπως εξήγησε) και αρθρογραφεί σε διάφορα έντυπα που κινούνται πέραν της Χρυσής Αυγής.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ