Απαιτεί μεγάλη τόλμη να αποφανθεί κανείς σχετικά με το ποια είναι τα 10 μεγαλύτερα επιτεύγματα της Ιατρικής χωρίς να αυθαιρετήσει. Αυτό όμως δεν σταμάτησε τους δύο συγγραφείς που υπογράφουν το βιβλίο Οι 10 μεγαλύτερες ανακαλύψεις της Ιατρικής. Οι Μ. Friedman και G. W. Friedland, γιατροί με περγαμηνές, συνέταξαν αρχικά έναν κατάλογο με τις 5.000 ανακαλύψεις της σύγχρονης ιατρικής και, αφού επέλεξαν τις 100 σημαντικότερες κατά την κρίση τους, ζήτησαν βοήθεια: τρεις ειδικευμένοι στην αγοραπωλησία σπάνιων ιατρικών βιβλίων έμποροι και τέσσερις γιατροί-συλλέκτες σπάνιων ιατρικών εκδόσεων συνέβαλαν στην τελική επιλογή των 10 κορυφαίων ανακαλύψεων. Οι ανακαλύψεις εμπίπτουν σε τρεις βασικές κατηγορίες: εκείνες που είχαν να κάνουν με τη διαλεύκανση της δομής και λειτουργίας του ανθρωπίνου σώματος, εκείνες που αφορούσαν τη διάγνωση διαταραχών και ασθενειών και, τέλος, εκείνες που αφορούσαν τη θεραπεία.
Η σειρά με την οποία παρουσιάζονται οι ανακαλύψεις είναι χρονολογική: αρχίζει από το 1543 με τον Ανδρέα Βερσάλιο και τη δημοσίευση του «De humani corporis fabrica, libri septem» («Περί της κατασκευής του ανθρωπίνου σώματος, βιβλία επτά») και τελειώνει το 1953 με το έργο του Μόρις Γουίλκινς στη διαλεύκανση της τρισδιάστατης δομής του DNA (να θυμίσουμε ότι ο Γουίλκινς, ο οποίος, όπως και η Ρόζαλιντ Φράνκλιν, είχε πραγματοποιήσει μέρος των πειραμάτων βάσει των οποίων διαλευκάνθηκε η δομή του DNA, τιμήθηκε μαζί με τους Γουότσον και Κρικ με το Βραβείο Νομπέλ). Στη λίστα των Μ. Friedman και G. W. Friedland περιλαμβάνονται γνωστοί και αναμενόμενοι επιστήμονες όπως ο Λουί Παστέρ και ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ αλλά και σχετικώς άγνωστοι όπως ο ρώσος γιατρός Νικολάι Ανίτσκοφ (ο οποίος περιέγραψε τον ρόλο της χοληστερόλης στην αθηρωμάτωση) ή ο αμερικανός καθηγητής του Χάρβαρντ Ρος Χάρισον (ο πατέρας της ιστοκαλλιέργειας), το έργο του οποίου αγνοούσαν ακόμη και οι επίγονοί του, σύμφωνα με τους συγγραφείς.
Το αποτέλεσμα των κόπων των Friedman και Friedland είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα από όλους καθώς δεν επικεντρώνεται μόνο στο επιστημονικό μέρος των ανακαλύψεων αλλά ρίχνει το βάρος στους επιστήμονες που τις πραγματοποίησαν. Και όχι μόνο στους ίδιους αλλά και σε εκείνους που με προηγούμενες ανακαλύψεις τους «έστρωσαν τον δρόμο». Βλέπετε, όπως τονίζουν και οι συγγραφείς, οι άνθρωποι που πραγματοποίησαν τις 10 μεγαλύτερες ανακαλύψεις της Ιατρικής δεν είχαν το ταλέντο του Μότσαρτ ή την ευφυΐα του Νεύτωνα. Ηταν όμως ακούραστοι εργάτες της Ιατρικής, περίεργοι και μεθοδικοί. Εστω και δέκα χρόνια μετά τη δημοσίευσή του στην αγγλική, το μεταφρασμένο πόνημα των Friedman και Friedland θα εμπνεύσει ίσως τις νέες γενιές των ελλήνων γιατρών αλλά και θα γοητεύσει όσους ασχολούνται με την ιστορία της Ιατρικής.
