Η παρουσίαση μυθιστορημάτων δεν είναι συχνή από αυτές εδώ τις σελίδες. Ωστόσο το βιβλίο της Veronique Roy δεν είναι μόνο ένα αστυνομικό μυθιστόρημα: περιγράφει μια ιστορία μυστηρίου η οποία διαδραματίζεται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού, οι ήρωές του είναι επιστήμονες και για την ανεύρεση του δράστη απαιτούνται επιστημονικές γνώσεις.


Η διήγηση αρχίζει με την πτώση ενός μετεωρίτη ο οποίος μεταφέρεται για μελέτη στο Μουσείο. Μόνο που ο μετεωρίτης αυτός δεν είναι συνηθισμένος: όχι μόνο προέρχεται από ένα άλλο ηλιακό σύστημα, αλλά φαίνεται πως εμπεριέχει σημάδια ζωής! Με άλλα λόγια, η ύπαρξη του μετεωρίτη αυτού ανατρέπει τη Θεωρία του Δαρβίνου (σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα μια σειράς τυχαίων εξελικτικών γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα σε διάστημα αρκετών εκατομμυρίων ετών) και αποτελεί ισχυρό επιχείρημα για τους Δημιουργιστές (οι οποίοι πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, σύμφωνα με τις περιγραφές του κεφαλαίου της Γέννησης στη Βίβλο). Ενας διάσημος αμερικανός παλαιοντολόγος, ο Πήτερ Οσμοντ, και ένας ιταλός ιησουίτης μοναχός αλλά και αστροφυσικός, ο Μαρτσέλο Μανιάνι, καλούνται από τον διευθυντή του Μουσείου να μελετήσουν τον μετεωρίτη. Η κλοπή του σπάνιου μετεωρίτη, αλλά και μια σειρά από φόνους που διαπράττονται με ευφάνταστους τρόπους και μάλιστα ένας κάθε μέρα της εβδομάδας, θα αναγκάσουν τους δύο ερευνητές, που δεν ήταν και οι καλύτεροι φίλοι, να διακόψουν τις μελέτες τους και να συμμαχήσουν προκειμένου να βρεθεί ο δολοφόνος. Πολύτιμη βοηθός σε αυτή την προσπάθεια είναι η νεαρή βιβλιοθηκάριος του Μουσείου Λεοπολντίν Ντεβέρ.


Το βιβλίο διαθέτει όλα τα στοιχεία ενός καλού αστυνομικού μυθιστορήματος, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει, μέσα από τις αντιπαραθέσεις των ηρώων του, τη διαμάχη των Εξελικτικών με τους Δημιουργιστές. (Διαμάχη που θα έπρεπε υπό το βάρος των επιστημονικών ευρημάτων να έχει λήξει εδώ και δεκαετίες υπέρ των Εξελικτικών, αλλά που συνεχίζει να υφίσταται…). Η συγγραφέας, η οποία έχει στο παρελθόν εργαστεί στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού και μάλιστα ως βιβλιοθηκάριος, πετυχαίνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη ανακατεύοντας έντεχνα τα επιστημονικά επιχειρήματα με την καυτή αστυνομική δράση.


Ο αναγνώστης που έχει κάποια σχέση με το Μουσείο και την πολυπληθή επιστημονική κοινότητά του θα βρει πολύ ρεαλιστικές τις περιγραφές της συγγραφέως για τη λειτουργία του ιστορικού αυτού χώρου που παραμένει εξαιρετικά ζωντανός. Οι βιολόγοι είναι πολύ πιθανόν να βρουν στο πρόσωπο του Πήτερ Οσμοντ πολλές ομοιότητες με τον εκλιπόντα καθηγητή του Χάρβαρντ Στέφεν Τζέι Γκουλντ. Ακόμη όμως και ο αναγνώστης που δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω μπορεί να διαβάσει το βιβλίο ως ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, με το επιπρόσθετο πλεονέκτημα τα επιστημονικά δεδομένα.