Πρόκειται για ένα από τα πλέον ραγδαία ανερχόμενα στελέχη του MEGA. Ο λόγος για τον ρεπόρτερ, δημοσιογράφο και παρουσιαστή Νικήτα Κορωνάκη, ο οποίος το τελευταίο διάστημα φροντίζει για την ενημέρωσή μας μέσα από τη συχνότητα του Μεγάλου Καναλιού. Το ΒΗΜΑgazino τον συνάντησε για μια συζήτηση-γνωριμία με αφορμή και τη νέα του αρμοδιότητα ως συντονιστή του MEGA News, του νέου 24ωρου ενημερωτικού καναλιού της Alter Ego Media.
Πώς βρεθήκατε στον χώρο της ενημέρωσης; Είχατε από μικρή ηλικία ενδιαφέρον για τη δημοσιογραφία;
«Ναι, άρχισε πολύ νωρίς να με ενδιαφέρει. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ρέθυμνο. Ο πατέρας μου, ο Δημήτρης Κορωνάκης, είναι δημοσιογράφος στην Κρήτη. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω εικόνες από το ραδιόφωνο, την εφημερίδα, τις μεγάλες λαμαρίνες στο τυπογραφείο. Μέχρι το δημοτικό ήμουν απλώς ένα παιδί που παρατηρούσε τον πατέρα του να δουλεύει. Κι όμως, ήδη εκεί άνθιζε μέσα μου η περιέργεια για το πώς φτιάχνεται μια είδηση, πώς γράφεται ένα ρεπορτάζ, πώς φτάνει ο ήχος στον ακροατή. Από την Α’ Γυμνασίου θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει με απόλυτη σιγουριά: «Θέλω να γίνω δημοσιογράφος». Δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη».
Δεν περάσατε ποτέ την κλασική εφηβική εξέγερση ενάντια στο οικογενειακό περιβάλλον;
«Ούτε κατ’ ελάχιστον. Αντίθετα, ο πατέρας μου με συμβούλευε συχνά να βρω μια «κανονική δουλειά», γιατί ήξερε τις δυσκολίες του επαγγέλματος – κι εγώ άρχισα να δουλεύω στα τέλη των 00s, στην αρχή της κρίσης. Μου έλεγε: «Είσαι σίγουρος; Μήπως θέλεις να κάνεις κάτι άλλο;». Αλλά ήμουν αποφασισμένος. Ποτέ δεν το μετάνιωσα ούτε μια στιγμή. Οποιος αγαπάει πραγματικά τη δημοσιογραφία, την εντάσσει στη ζωή του – δεν είναι ένα οποιοδήποτε επάγγελμα, αλλά τρόπος σκέψης και ζωής».
Υπήρχαν άλλοι δημοσιογράφοι τους οποίους θαυμάζατε όταν ήσασταν μικρότερος;
«Αρκετοί. Θυμάμαι ως μαθητής που, πάντα διαβάζοντας, έβλεπα και τα δελτία ειδήσεων των καναλιών. Ξεχώριζα και εξακολουθώ να ξεχωρίζω την Ελλη Στάη. Ο τρόπος με τον οποίο έκανε συνεντεύξεις και χειριζόταν τα θέματα της επικαιρότητας με εντυπωσίαζε. Υπάρχουν και άλλοι φυσικά. Οταν το Διαδίκτυο χάρη στο YouTube μάς έδωσε πρόσβαση σε παλαιότερο υλικό, έβλεπα τις υπέροχες συνεντεύξεις του Φρέντυ Γερμανού ή τη Λιάνα Κανέλλη στις απαρχές του MEGA, με το «Ψηλά τα χέρια». Θαύμαζα αυτό που έκαναν».
Οταν πια αρχίσατε να προχωράτε επαγγελματικά, ήταν τα πράγματα όπως τα περιμένατε;
«Ναι και όχι. Είχα μυηθεί στην καθημερινότητα του ρεπορτάζ από τη ζωή στο σπίτι, αλλά όταν μπήκα στην τηλεόραση είδα και την πιο σκληρή πλευρά αυτής της δουλειάς. Στην αρχή σε ξενίζουν κάποιες συνθήκες ή συμπεριφορές, αλλά με τον χρόνο συνηθίζεις και μαθαίνεις να μην τα παίρνεις όλα προσωπικά».
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε αυτό το διάστημα;
«Κάθε μέρα έχει τη δική της πρόκληση, είτε πρόκειται για το τακτικό δελτίο ειδήσεων στο MEGA είτε για έκτακτα γεγονότα και ειδικές εκπομπές. Η ταχύτητα είναι κρίσιμη: πρέπει πρώτα εσύ να καταλάβεις τι συμβαίνει, να το επεξεργαστείς, και μετά να το μεταφέρεις εγκαίρως, έγκυρα και αντικειμενικά στον κόσμο. Παράλληλα, μέσα στο πλαίσιο της Alter Ego, συμμετέχω σε νέα εγχειρήματα – πλατφόρμες streaming, ψηφιακές υπηρεσίες ενημέρωσης, κ.ά. Κάθε καινοτομία φέρνει νέες ευθύνες και απαιτεί διαρκή προσαρμογή».
Αναφέρεστε, φαντάζομαι, στον νέο σας ρόλο στο MEGA News.
«Ναι, όπου, για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση, οι τηλεθεατές θα έχουν τη δυνατότητα μέσω της υβριδικής τηλεόρασης να παρακολουθούν συνεχή ροή προγράμματος που θα περιλαμβάνει το υπάρχον ενημερωτικό πρόγραμμα του MEGA, νέες εκπομπές και ζωντανά όλα τα μεγάλα γεγονότα. Κοινός παρονομαστής των νέων ενημερωτικών παραγωγών είναι η εγκυρότητα στη μετάδοση των γεγονότων που διαμορφώνουν την επικαιρότητα, η αντικειμενικότητα στην παρουσίαση των ειδήσεων και η πολυφωνία που εξασφαλίζει. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι πρέπει να έχεις μονίμως ανοιχτά τα μάτια και τα αφτιά. Η ταχύτητα δεν είναι απλώς αρετή, είναι αναγκαιότητα· και μαζί, η αυστηρή τήρηση των κανόνων του δημοσιογραφικού λειτουργήματος».
Ποιος είναι, κατά τη γνώμη σας, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημοσιογραφία σήμερα;
«Θα έλεγα χωρίς δισταγμό τα fake news και η ταχύτητα διάδοσής τους μέσω των social media. Οταν μια ψευδής είδηση εξαπλώνεται σε δευτερόλεπτα, χωρίς καμία διασταύρωση, χωρίς την επεξεργασία ενός επαγγελματία δημοσιογράφου, τότε κινδυνεύει ο δημόσιος διάλογος, κινδυνεύει η δημοκρατία. Πολύ συχνά, βλέπουμε ανθρώπους να εμπιστεύονται πιο εύκολα ένα post στο Facebook ή ένα tweet αντί για έναν τίτλο εφημερίδας ή ένα ρεπορτάζ τηλεοπτικού σταθμού με έμπειρους ρεπόρτερ. Η αμφισβήτηση των συστημικών μέσων και η γενικότερη δυσπιστία προς κάθε είδους ενημέρωση, χωρίς διάκριση, δημιουργούν συνθήκες όπου το κοινό χάνει τον προσανατολισμό του».
Για ποιο επίτευγμά σας νιώθετε περισσότερο υπερήφανος; Και αν έπρεπε να κάνετε σκληρή αυτοκριτική, τι θα αλλάζατε;
«Στα περίπου δεκαεπτά χρόνια της ενασχόλησής μου με τη δημοσιογραφία δεν έχω παραβεί ποτέ τις δικές μου «κόκκινες γραμμές». Λειτουργώ πάντα με γνώμονα την αμεροληψία, την ακρίβεια και τον σεβασμό απέναντι σε όλους τους εμπλεκόμενους. Αυτό δεν ήταν εύκολο και το πετυχαίνω, νομίζω, με συνέπεια και επιμονή. Από την άλλη μεριά, στην αυτοκριτική μου, είμαι πολύ αυστηρός με τις λεπτομέρειες: κάποιες φορές πιέζω τους συνεργάτες μου υπερβολικά, γιατί θέλω κάθε ρεπορτάζ, κάθε δελτίο, να είναι ακριβώς όπως το είχα σχεδιάσει στο μυαλό μου».
Πώς καλλιεργείτε τις δεξιότητές σας και πού εμβαθύνετε πλέον;
«Κάθε μέρα αφιερώνω λίγα λεπτά για αυτοαξιολόγηση: βλέπω ξανά τα δελτία μου, τις live μεταδόσεις, τις συνεντεύξεις που έκανα και σημειώνω πού μπορούσα να είμαι πιο σαφής, πιο σύντομος, πιο εύστοχος. Αυτή η διαδικασία με βοηθάει να εξελίσσομαι και, παράλληλα, μου δίνει την άνεση να δοκιμάζω νέες προσεγγίσεις».
Υπάρχει κάτι που να έχετε δει πρόσφατα ότι συμβαίνει στα media του εξωτερικού και κάπως να το έχετε ζηλέψει;
«Επί της ουσίας όχι. Ομως επιπλέον παρακολουθώ διεθνείς παραγωγές – κυρίως αμερικανικά δίκτυα που έχουν επενδύσει σε mobile units υψηλής τεχνολογίας. Θα ήθελα πολύ να μεταφέρουμε κάτι ανάλογο εδώ, ώστε σε περίπτωση έκτακτου γεγονότος να μπορούμε να βγαίνουμε ζωντανά από το πεδίο με κορυφαία ποιότητα εικόνας και ήχου, με απόλυτη ευκρίνεια και τεχνολογική αρτιότητα. Αυτό μού φαίνεται εντυπωσιακό».
Αν σας έλεγε κάποιος ότι έχετε τη δυνατότητα να ταξιδέψετε πίσω στον χρόνο και να καλύψετε ένα ιστορικό γεγονός ως ενεργός δημοσιογράφος, ποιο θα ήταν αυτό;
«Θα ήθελα πολύ να ήμουν ενεργός δημοσιογράφος την περίοδο της Εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, να νιώσω από κοντά την ένταση, να καταγράψω τις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν αυτές τις ιστορικές στιγμές».
Υπήρξε κάποια ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή στην καριέρα σας που θα θυμάστε πάντα έντονα;
«Ναι, σίγουρα υπήρξε: δεν θα ξεχάσω ποτέ το βράδυ της τραγωδίας στα Τέμπη. Ημασταν στο στούντιο του MEGA, σε συνεχή σύνδεση με το πεδίο, όταν οι πρώτες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες μιλούσαν για λίγους νεκρούς. Βλέπαμε τις φλόγες να τυλίγουν το βαγόνι, παραλάβαμε μηνύματα συγγενών που αναζητούσαν τα δικά τους πρόσωπα, και κάθε λεπτό ο αριθμός των θυμάτων μεγάλωνε. Ηταν μία από τις στιγμές που ένιωθα ότι η δουλειά σου, εκτός από δημοσιογραφία, γίνεται ανθρώπινη πράξη: να δώσεις ελπίδα, να δώσεις πληροφορία σε εκείνους που περιμένουν απαντήσεις, να σταθείς δίπλα σε συγγενείς και τραυματίες. Μια εμπειρία που σε σημαδεύει για πάντα».
Τέλος, τι σας γεμίζει εκτός δουλειάς;
«Προσπαθώ να κρατώ ισορροπίες: παρότι δουλεύω 10-12 ώρες καθημερινά και πολύ συχνά αρκετές ώρες και τα Σαββατοκύριακα, φροντίζω να βρίσκω χρόνο για φίλους, ταξίδια, μία βόλτα στην πόλη. Ενα ποτό με παλιούς συμμαθητές, ένα διήμερο στην εξοχή, ένα βιβλίο που μ’ ενδιαφέρει. Αν δεν φροντίσεις την προσωπική σου ζωή, δεν μπορείς να αποδίδεις σωστά ούτε στη δουλειά σου. Και για εμένα, αυτή η ισορροπία είναι η ανατροφοδότηση που χρειάζομαι για να συνεχίσω να κάνω με αφοσίωση τη δουλειά μου».
