Τα πρώτα 24ωρα μετά τα Τέμπη αρχίσαμε να ψάχνουμε, και να βρίσκουμε τελικά, δελτία Τύπου, εξώδικα και ανακοινώσεις με τις οποίες από διάφορες πλευρές, επί σειρά ετών, έμπαινε θέμα ασφάλειας στα τρένα. Θυμάμαι να συζητάμε με συναδέλφους πόσο λάθος κάναμε που αυτό το θέμα το χάσαμε, αντί να το «σηκώσουμε» προτού γίνει ό,τι έγινε.

Προ ημερών λοιπόν πήρα στα χέρια μου την ανακοίνωση της Ενωσης Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας Ελλάδας και όλα αυτά τα γράφω γιατί κάποιοι εκεί έξω ίσως αναρωτηθούν «καλά, εδώ ο κόσμος καίγεται και θα μιλάμε τώρα για μια ανακοίνωση κάποιου σωματείου;».

Ναι. Αυτό ακριβώς θα κάνουμε. Θα μιλήσουμε τώρα για την ανακοίνωση, με την ευχή και την ελπίδα πως έτσι ίσως προλάβουμε το ενδεχόμενο να χρειαστεί να ανακαλύψουμε την ανακοίνωση τις πρώτες ώρες ύστερα από κάποια άλλη φρικτή τραγωδία, αυτή τη φορά στον αέρα.

Στο Διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε το σύνολο του κειμένου. Τα βασικά πάντως είναι ότι υπάρχει σοβαρή υποστελέχωση (για την Αθήνα, ο πρόεδρός τους Π. Ψαρρός μιλάει για 40%) και ότι κάποια από τα συστήματά μας είναι πολύ παλιά ή και απενεργοποιημένα.

Η πιο χαρακτηριστική από τις επισημάνσεις είναι ότι δεν λειτουργεί το σύστημα προειδοποίησης για το ενδεχόμενο δύο αεροσκάφη να κινούνται σε πορεία σύγκρουσης. Ξέρετε, είναι αυτό το σύστημα που, αν το μάτι του ελεγκτή χάσει το γεγονός, θα ειδοποιήσει για να αποτρέψει το δυστύχημα που θα προκαλούνταν πιθανότατα από (ανθρώπινο) λάθος κάποιου πιλότου. Κάτι μάς θυμίζει αυτό, έτσι δεν είναι;

Υπάρχει και μια άλλη υπόθεση με παρόμοιο ενδιαφέρον και χρησιμότητα. Η πρόσφατη σύγκρουση στον αέρα που έφερε το πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα στην αμερικανική πρωτεύουσα οφειλόταν, κατ’ αρχάς, σε λάθος χειρισμούς του πιλότου του στρατιωτικού ελικοπτέρου, που κάποιοι το έστειλαν για άσκηση σε ώρα αιχμής.

Παράλληλα, στον πύργο ελέγχου αντί για 30 ελεγκτές εργάζονταν μόλις 19, ενώ τα τελευταία 25 χρόνια το αμερικανικό Κογκρέσο εγκρίνει διαρκώς επιπλέον πτήσεις από και προς το αεροδρόμιο «Ρόναλντ Ρέιγκαν», επιλέγοντας να αγνοήσει αυστηρές προειδοποιήσεις των αρμόδιων υπηρεσιών αεροπορίας, που βάζουν θέμα ασφαλείας σε περίπτωση περαιτέρω αύξησης του κυκλοφοριακού φόρτου.

Το θέμα, βλέπετε, είναι σημαντικό για τα μέλη του Κογκρέσου, που θέλουν να ταξιδεύουν εύκολα από και προς τις Πολιτείες που εκπροσωπούν.

Εξήντα οκτώ άνθρωποι σκοτώθηκαν σε αυτή τη σύγκρουση. Ποιος έφταιγε; Ο πιλότος του ελικοπτέρου; Αυτός που αποφάσισε να κάνει άσκηση στις 9 μ.μ. με γεμάτο εναέριο χώρο; Αυτός που άφησε τον πύργο ελέγχου υποστελεχωμένο; Τα μέλη του Κογκρέσου που αγνόησαν τις προειδοποιήσεις; Η απάντηση είναι δύσκολη. Γίνεται όμως κατά τι ευκολότερη αν αντιστρέψουμε το ερώτημα. Ποιος από όλους αυτούς δεν φταίει;