Η επανάκαμψη του Αλέξη Τσίπρα στην εγχώρια πολιτική σκηνή είναι πλέον δεδομένη. Η εκδοτική επιτυχία της «Ιθάκης» και τα ισχυρά κύματα επικοινωνίας που συνόδευσαν την κυκλοφορία του βιβλίου του, επιτρέπουν στον πρώην πρωθυπουργό να πιστεύει ότι η προσπάθεια ανασύνταξης και ανασύνθεσης του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, που επισήμως ανακοίνωσε την περασμένη Τετάρτη, από το θέατρο «Παλλάς», θα στεφθεί με επιτυχία.

Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στο κέντρο της Αθήνας, έτυχε θετικής υποδοχής από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και εξελίχθηκε σε πολιτικό γεγονός, όπως ακριβώς σχεδίαζε. Με την ομιλία του, επισημοποίησε την εδώ και πολλούς μήνες θρυλούμενη επιστροφή του και προέβη σε μια πρώτη ανάπτυξη των πολιτικών θέσεων και επιδιώξεων, που θα ορίζουν το νέο σχήμα, το οποίο προτίθεται να συγκροτήσει. Θα ακολουθήσουν και άλλες εκδηλώσεις, στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, όπου θα ξεδιπλώσει επιμέρους πτυχές της προσπάθειάς του. Ουσιαστικά, κήρυξε την έναρξη της διαδικασίας δημιουργίας νέου πολιτικού σχηματισμού, τα όρια του οποίου φιλοδοξεί να ξεπερνούν εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς και να εφάπτονται των ορίων της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης, όπως αυτά προσδιορίστηκαν από τον Ανδρέα Παπανδρέου, στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Όπως και να έχει, η παράμετρος Τσίπρα εισέβαλε δυναμικά στο πολιτικό παιχνίδι και μένει να αποδειχθεί, αν όντως θα μπορέσει να πείσει για τις δυνατότητες και το εύρος της προσπάθειάς του.

Ο Πρωθυπουργός πάντως έσπευσε, επιτιθέμενος με δριμύτητα στον κ. Τσίπρα, να τον αναγνωρίσει ως βασικό του αντίπαλο. Εδώ και καιρό άλλωστε, παρακολουθεί συστηματικά τις προπαρασκευαστικές κινήσεις επανόδου του κ. Τσίπρα και ήταν προετοιμασμένος. Τον περιέγραψε ως αποτυχημένο και ανέντιμο καπετάνιο, ο οποίος, αφού έριξε το πλοίο στα βράχια, πέταξε το πλήρωμα στη θάλασσα, προκειμένου να διασωθεί ο ίδιος. Με τη διαφορά όμως ότι το πλήρωμα πήγε σχεδόν εν σώματι στο «Παλλάς», αναγνωρίζοντας ακριβώς τις ηγετικές του ικανότητες, που αμφισβητεί ο κ. Μητσοτάκης.

Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης, έναντι και αυτού του ενδεχομένου, έχει λάβει εδώ και καιρό τα μέτρα του. Φρόντισε εγκαίρως να διευρύνει το κόμμα του και να το εμπλουτίσει με στελέχη προερχόμενα από τον κύκλο του εκσυγχρονιστικού ΠαΣοΚ, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει, κατά το δυνατόν, την πλαγιοκόπηση του Κέντρου από άλλες δυνάμεις, σαν και αυτή που θέλει τώρα να συγκροτήσει ο κ. Τσίπρας.

Αν θελήσει κανείς να αξιολογήσει την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, θα διαπιστώσει ότι οι παραγωγικότεροι και επιδραστικότεροι υπουργοί και συνεργάτες του προέρχονται από αυτόν τον κύκλο. Πιερρακάκης, Γεραπετρίτης, Μενδώνη, Χρυσοχοΐδης, Φλωρίδης, Σκέρτσος, Κοντογεώργης και άλλοι έχουν θητεύσει και αναδειχθεί στα χρόνια του Κώστα Σημίτη. Κακά τα ψέματα, ο Μητσοτάκης συγκυβερνά και εξαρτάται από τον κύκλο του εκσυγχρονιστικού ΠαΣοΚ. Χωρίς αυτόν, δεν μπορεί να κάνει βήμα.

Γι’ αυτό και το ΠαΣοΚ δεν μπορεί να ανακάμψει. Η συμπόρευση των παραπάνω στελεχών με τον κ. Μητσοτάκη, εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό την αναγέννηση και πρόοδο του κόμματος του κ. Ανδρουλάκη και μαζί βεβαίως επιτρέπει στον Πρωθυπουργό να διατηρεί ενεργό το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο θα επιχειρήσει να σπάσει ο κ. Τσίπρας.

Σε κάθε περίπτωση, η πρωτοβουλία του πρώην πρωθυπουργού ανακατεύει την τράπουλα της εγχώριας πολιτικής. Δεν είναι απίθανο μάλιστα, να παρακινηθούν από το εγχείρημά του και πρόσωπα του κύκλου της ευρύτερης Δεξιάς, αναλαμβάνοντας αντίστοιχες πρωτοβουλίες δημιουργίας νέων πολιτικών σχηματισμών.

Δεν χωρεί πια αμφιβολία ότι το 2026 θα είναι έτος αμιγώς πολιτικό. Η περίοδος που ο κ. Μητσοτάκης έπαιζε μόνος του έχει τελειώσει. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι τώρα χτίζονται νέες πολιτικές δυνάμεις, ικανές να παρουσιάσουν αξιόπιστες εναλλακτικές και να σταθούν με αξιώσεις απέναντί του.