Εχοντας στέρεη την πεποίθηση ότι για να επιτευχθεί η μετατροπή της οικονομίας σε «πράσινη» απαιτείται συντονισμένη προσπάθεια προκειμένου να ενεργοποιηθούν η βιομηχανία και οι σημαντικοί χρηματοδοτικοί πόροι των θεσμικών επενδυτών, αποφάσισα να αναζητήσω στην πράξη σε ποια εθνικά και ευρωπαϊκά αναπτυξιακά εργαλεία μπορεί να στηριχθεί η στροφή προς τον μετασχηματισμό της οικονομίας μας. Σαφώς μια τέτοια μεγάλη προσπάθεια δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς και την κρατική παρέμβαση. Πρόκειται αναμφίβολα για μια μεγάλη πρόκληση, την οποία η ΕΕ την έχει προτεραιότητα και με την οποία αποφάσισα να ασχοληθώ συστηματικά τα επόμενα χρόνια.
Ως νέος που αφουγκράζομαι τις αγωνίες της νέας εποχής πιστεύω απαρέγκλιτα ότι η καινοτόμος πολιτική θεώρηση από τη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ονομάζεται European Green Deal αφορά το μέλλον μας και σε αυτό η πατρίδα μας μπορεί και να επενδύσει αλλά και να γίνει πρωτοπόρος στη νέα πολιτική πραγματικότητα. Το European Green Deal ωστόσο δεν είναι μόνο η αλλαγή σε μια πράσινη θεώρηση της προστασίας του περιβάλλοντος με μείωση της βλαπτικής καύσιμης ύλης έως το 2030. Η Πράσινη Ανάπτυξη αποτελεί μια νέα στρατηγική για την έξοδο από την οικονομική κρίση επιδιώκοντας την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας, την ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός και να μετασχηματισθεί η οικονομία χρειάζονται αποεπενδύσεις σε τομείς του παλιού παραγωγικού μοντέλου, στο μέτρο που αυτό λειτουργεί πλέον βλαπτικά για το περιβάλλον και προκαλεί το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής (με εμβληματικό παράδειγμα την απολιγνιτοποίηση) καθώς και επ(ανεπ)ενδύσεις στους τομείς της «πράσινης οικονομίας».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
