Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το «παρατσούκλι» του Βουκουρεστίου, πρωτεύουσας της Ρουμανίας, είναι «το Παρίσι των Βαλκανίων» ή «το μικρό Παρίσι». Από τη στιγμή που αρχίζεις και μπαίνεις στην πόλη έχοντας αφήσει πίσω σου το αεροδρόμιο «Ανρί Κοάντα», αντιλαμβάνεσαι ότι τα περισσότερα κτίρια, ακόμα και τα εγκαταλελειμμένα (γιατί υπάρχουν και τέτοια), θυμίζουν Παρίσι.

Πολλά κτίρια δε είναι περιστοιχισμένα από σκαλωσιές διότι η συντήρηση και η αναπαλαίωσή τους είναι προτεραιότητα. Τόσο το ιστορικό κέντρο όσο γενικότερα το κέντρο του Βουκουρεστίου και κυρίως η περιοχή την οποία διασχίζει η Calea (λεωφόρος) Victoriei, όπου βρίσκονται πολλά μαγαζιά, όπως και το ξενοδοχείο Capsa (που ενδείκνυται για γλυκό και καφέ), έχουν παριζιάνικο άρωμα.

Το παλάτι του τελευταίου κομμουνιστή ηγέτη της Ρουμανίας Νικολάε Τσαουσέσκου, που εκτελέστηκε τον Δεκέμβριο του 1989, είναι από μόνο του αξιοθέατο, καθότι σήμερα είναι το κοινοβούλιο της χώρας (ωστόσο δεν μπορείς να το επισκεφθείς παρά μόνο με ξενάγηση που θα πρέπει να έχεις κλείσει από πιο πριν).

Μια ανατριχίλα σε πιάνει βλέποντας την Εκκλησία της Σεβαστουπόλεως, όπως και την περιοχή Cartierul Primaverii, τη συνοικία της κομμουνιστικής νομενκλατούρας που έχει παραμείνει ως ήταν. Και βέβαια, μένεις έκθαμβος από το Ion Luca Caragiale, το Εθνικό Θέατρο της πόλης, όπως και από την Οπερα του Βουκουρεστίου, που ήταν η αφορμή αυτής της αστραπιαίας επίσκεψης στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας, την Πέμπτη 20 και την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου.

Με τον μαέστρο Παναγιώτη Διαμαντή στη μέση, από αριστερά οι λυρικοί τραγουδιστές Μίνα Πολυχρονίου, Κωνσταντίνος Κατσάρας, Αρτεμις Μπόγρη και Βασίλης Καβάγιας λίγο πριν από την πρόβα τους στην Οπερα του Βουκουρεστίου

Μια ενδιαφέρουσα σύμπραξη

Το εστιατόριο Caru’ cu bere στο ιστορικό κέντρο του Βουκουρεστίου, που μαζί με το Hanu Lui Manuc ανήκουν στα εμβληματικότερα της Ρουμανίας (το πρώτο γενικότερα των Βαλκανίων), ήταν το σημείο συνάντησης του «Βήματος» με τους τέσσερις έλληνες λυρικούς τραγουδιστές – δύο άνδρες και δύο γυναίκες – που συμμετέχουν στην παράσταση του «Κουρέα της Σεβίλλης», της όπερας του Τζοακίνο Ροσίνι, που ανεβαίνει 7, 9 και 10 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσική Θεσσαλονίκης (ΜΜΘ), στο πλαίσιο του εορταστικού προγράμματος για τα 25 χρόνια από την ίδρυσή του, όπως και της συμπλήρωσης φέτος 145 ετών διπλωματικής συνεργασίας Ελλάδας – Ρουμανίας.

Πρόκειται για μια συνεργασία του ΜΜΘ με την Bucharest International Opera και το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι η πρεμιέρα του «Κουρέα» θα γίνει στην Ελλάδα, πριν από το ανέβασμά της με τους ίδιους συντελεστές στην Οπερα του Βουκουρεστίου τον Μάρτιο του 2026.

Οι τέσσερις τραγουδιστές/τραγουδίστριες είναι η υψίφωνος/σοπράνο Μίνα Πολυχρόνου (Μπέρτα), η μέτζο σοπράνο Αρτεμις Μπόγρη (Ροζίνα), ο μπάσος/ βαρύτονος Κωνσταντίνος Κατσάρας (Ντον Μπαζίλιο) και ο τενόρος Βασίλης Καβάγιας (Κόμης Αλμαβίβα). Ολοι έχουν ξαναδουλέψει στο συγκεκριμένο έργο, είτε σε ελληνικές παραγωγές είτε με συνεργασίες του εξωτερικού. «Το έργο μπαίνει πάντα σε διαφορετικά πλαίσια»ανέφερε η Αρτεμις Μπόγρη.

«Ο μαέστρος έχει την ευθύνη της μουσικής καθοδήγησης και ο σκηνοθέτης της σκηνικής. Οπότε πάντα σε αυτά τα έργα που είναι αριστουργήματα υπάρχει κάτι που ενδεχομένως να μην έχεις φανταστεί, μια άλλη ματιά».

Η ιδέα για τη συνεργασία των δύο οργανισμών προέκυψε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης Χρίστο Γαλιλαία, ενώ ως μόνιμος  προσκεκλημένος μαέστρος στην Οπερα του Βουκουρεστίου (όπου σπούδασε), ο Παναγιώτης Διαμαντής στο συγκεκριμένο πρότζεκτ κρατά καθήκοντα συμβούλου του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και είναι επρόσωπος του ΜΜΘ για τη διεκπεραίωση της παραγωγής.

«Το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης είναι ο βασικός, αν όχι ο μόνος φορέας πολιτισμού στη Βόρεια Ελλάδα που μπορεί να υποστηρίξει μία μεγάλη παραγωγή όπερας» ανέφερε στο «Βήμα» ο κ. Γαλιλαίας. «Οπότε προσπαθούμε να έχουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα μοναδικές παραγωγές. Κοινή διαπίστωση αποτελεί ότι η Οπερα, το Λυρικό Θέατρο, είναι από τα πιο δημοφιλή είδη της κλασικής μουσικής. Το κοινό μάς έχει δείξει πολλές φορές ότι έχει δίψα για όπερα και οι σκέψεις και ο προγραμματισμός μας για το μέλλον είναι να υπάρχουν παραγωγές όπερας όσο το δυνατόν συχνότερα».

Μάλιστα, όπως ο κ. Διαμαντής σημείωσε, «για τη Θεσσαλονίκη είναι η πρώτη φορά που δικοί μας σολίστες περνούν σε ένα άλλο θέατρο της Ευρώπης και είναι οι μισοί του συγκεκριμένου έργου» (ο κ. Διαμαντής έχει θέση και επίσης διευθύνει την Ορχήστρα Νέων του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης – ΜΟΥSΑ). Η διεύθυνση Δημοτικών Μουσικών Σχημάτων και Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης του Δήμου Θεσσαλονίκης έχει επίσης συνεργαστεί στη διοργάνωση.

Για τον Στέφαν Ιγκνάτ, καλλιτεχνικό διευθυντή της Οπερας του Βουκουρεστίου, αυτή η συνεργασία της με ελληνικό οργανισμό λυρικού τραγουδιού είναι η δεύτερη. Το 2002, και πάλι στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Ιγκνάτ, ως λυρικός τραγουδιστής, είχε συνεργαστεί με την τότε Οπερα της Θεσσαλονίκης (που σταμάτησε να λειτουργεί το 2009) για ένα ανέβασμα του έργου «Αΐντα» των Τζουζέπε Βέρντι και Αντόνιο Γκιζλαντσόνι. Οι αναμνήσεις του είναι θαυμάσιες, γι’ αυτό και ένθερμα υποστήριξε τη νέα ιδέα του ΜΜΘ, όπως συνέβη και με τον διευθυντή ορχήστρας της παράστασης Ντανιέλ Τζίνγκα, ο οποίος τυγχάνει να είναι ο γενικός διευθυντής της Οπερας του Βουκουρεστίου.

Σημαία η κωμωδία

Η κωμική διάσταση του έργου είναι η προτεραιότητα των συντελεστών. Σκηνοθέτης της παράστασης είναι ο Ιγκόρ Μπέργκλερ, συγγραφέας αρκετών μπεστ σέλερ στη Ρουμανία και σκηνοθέτης ταινιών, όπως και θεατρικών παραστάσεων. Αυτή ωστόσο είναι η πρώτη του απόπειρα στην όπερα. «Θέλω να παραμείνω πιστός στο πνεύμα του Ροσίνι που ήταν στραμμένο στην κωμωδία» είπε στο «Βήμα» ο Μπέργκλερ.

«Ο “Κουρέας της Σεβίλλης” είναι Commedia dell’ arte, και αυτό πολύς κόσμος τείνει να το ξεχνά». Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ως τώρα έχουν γίνει δύο δοκιμαστικές παραστάσεις του έργου στη Ρουμανία, έτσι όπως θα ανεβεί στο ΜΜΘ. Σημείωσαν τεράστια επιτυχία, παρότι δόθηκαν χωρίς κοστούμια. «Εχει μεγάλο ενδιαφέρον το πόσο καλά έχουν συμπλεύσει οι ρουμάνοι με τους έλληνες τραγουδιστές» είπε ο Μπέργκλερ. «Βέβαια, εδώ βοηθά η παγκόσμια γλώσσα της μουσικής, που είναι κοινή για όλους».

Παρόμοιας λογικής είναι και ο Ντανιέλ Τζίνγκα. «Ο Ροσίνι δεν ξέχασε τον τελικό προορισμό, που είναι το γέλιο. Να δεις την παράσταση και να επιστρέψεις στο σπίτι σου έχοντας καταλάβει κάτι παραπάνω από τη ζωή, να έχεις καταλάβει μερικά πράγματα παραπάνω για τη ματαιότητα της προφύλαξης. Είναι σημαντικό που αυτό το έργο μιλάει για τον άνθρωπο, για τις ατέλειες και τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης και μιλάει για το γεγονός ότι η σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι από μόνη της μια ειρωνεία, γιατί ο άνθρωπος έχει γνώση των αδυναμιών του».  

INFO Η παράσταση «Ο κουρέας της Σεβίλλης», όπερα μπούφα σε δύο πράξεις του Τζοακίνο Ροσίνι, σε λιμπρέτο του Τσέζαρε Στερμπίνι, θα ανεβεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Αίθουσα Φίλων της Μουσικής) στις 7, 9 και 10 Δεκεμβρίου.