Ματαίως περίμενα να ακούσω, στα είκοσι εννέα λεπτά που διήρκεσε η ομιλία του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ μετά την χθεσινή του ορκωμοσία, τη λέξη «ενότητα». Ο Τραμπ δεν έχει καμία διάθεση να είναι ενωτικός. Το αντίθετο, η ομιλία του απέπνεε εκδικητικότητα. Για όλους όσοι τον πολέμησαν την περασμένη τετραετία. Τους κακούς δικαστές, τα κακά μέσα ενημέρωσης, τα οποία θα απελευθερώσει από την τυραννία της λογοκρισίας, τους πολιτικούς του αντιπάλους, τους Δημοκρατικούς.
Παραδοσιακά, στον λόγο που εκφωνούν κατά την ορκωμοσία τους, οι αμερικανοί πρόεδροι, αναφέρονται στο όραμά τους για το έθνος. Ο Τραμπ όμως, στον δικό του λόγο, απαρίθμησε με λεπτομέρειες το κυβερνητικό του πρόγραμμα και μίλησε περισσότερο για τον εαυτό του. Αν τον άκουγες, χωρίς να βλέπεις την εικόνα του εσωτερικού του Καπιτωλίου, είχες την εντύπωση ότι εκφωνεί προεκλογική ομιλία. Υποσχέθηκε “το τέλος της παρακμής της Αμερικής”, και το “ξεκίνημα μια νέα χρυσής εποχής για τη χώρα” την οποία ο ίδιος προφανώς ενσαρκώνει. Επαίνεσε τον εαυτό του για το “ιστορικό” πολιτικό comeback του. Χάρη στον ίδιο, θα σωθεί η Αμερική, η οικονομία της, οι αυτοκινητοβιομηχανίες της. Χάρη στον ίδιο θα σταλούν αμερικανοί αστροναύτες στον Άρη (ίσως εδώ δεχτεί λίγη βοήθεια από τον φίλο και ειδικό επί των διαστημικών, Ίλον Μασκ).
Το 2025 ο ναρκισσισμός του Τραμπ χτύπησε κόκκινο. Οι συνθήκες του το επιτρέπουν. Γηραιότερος κατά οκτώ χρόνια, ο Τραμπ έφτασε στην παγωμένη Ουάσιγκτον σε κλίμα ενθουσιασμού από τους υποστηρικτές του, και παραίτησης ή συγκαταβατικότητας από τους αντιπάλους του, ένα κλίμα εντελώς διαφορετικό από αυτό της 20ης Ιανουαρίου 2017, όταν αναλάμβανε για πρώτη φορά την προεδρία. Τότε οι αντιδράσεις ήταν οξύτατες, οι Δημοκρατικοί καλούσαν του πολίτες σε αντίσταση, οι γυναικείες οργανώσεις οργάνωσαν μεγαλειώδη πορεία στην Ουάσιγκτον εναντίον του Τραμπ, μόλις την τρίτη ημέρα της προεδρίας του.
Στη χθεσινή ορκωμοσία του Τραμπ παρέστησαν όλοι οι πρώην πρόεδροι των Δημοκρατικών, ο Κλίντον, ο Ομπάμα και ο απερχόμενος Τζο Μπάιντεν με την απερχόμενη αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις. Η παρουσία τους ήταν ένδειξη πολιτικού πολιτισμού, οι Δημοκρατικοί πρόεδροι δεν είναι “bad losers” ξέρουν να χάνουν. Αυτός που δεν ξέρει να χάνει και που επιμένει να θυμάται την ήττα του ακόμη και όταν την έχει ακολουθήσει νίκη, είναι ο Τραμπ. Μόνον ένας bad loser θα επανέρχονταν, μιλώντας στους υποστηρικτές του μετά την ολοκλήρωση της ορκωμοσίας, ξανά, για την υποτιθέμενη “νοθεία” των εκλογών του 2020. Μόνον ένας εκδικητικός εγωπαθής θα χαρακτήριζε “τρελή” και “κλαψιάρα” τη Ρεπουμπλικανή πρώην βουλευτή Λιζ Τσέινι, η οποία επέμεινε για τη διερεύνηση της εισβολής των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο, στις 6 Ιανουαρίου 2021.
Στην ίδια αυτή αίθουσα την οποία οι οπαδοί του βεβήλωσαν το 2021, ο Τραμπ εγκαινίασε χθες τη δεύτερη προεδρική του θητεία, σε απολύτως μεσσιανικό τόνο. Όμως ούτε η Αμερική, ούτε ο κόσμος έχει ανάγκη από Μεσσίες.
