Στις 8 Απριλίου 2013, η βαρόνη Θάτσερ βρισκόταν στο εδώ και 4 περίπου μήνες δωμάτιό της στο ξενοδοχείο Ritz στο Πικαντίλι. Έμενε σε μια σουίτα εκεί από τα τέλη Δεκεμβρίου του 2012, καθώς πλέον δυσκολεύονταν να χρησιμοποιήσει τις σκάλες του σπιτιού της στην πλατεία Τσέστερ.

Η Σιδηρά Κυρία είχε ξυπνήσει και ξεφύλιζε τις πρωινές εφημερίδες, όπως συνήθιζε κάθε πρωί, όταν αισθάνθηκε μια αδιαθεσία. Eίχε υποστεί μια σειρά από εγκεφαλικά επεισόδια την τελευταία δεκαετία κι έτσι αναγνώρισε τα συμπτώματα ενός ακόμα που την βρήκε εκείνο το δευτεριάτικο πρωί. Στις 11:28 π.μ. ακριβώς, η βαρόνη, περιτριγυρισμένη από τους ανθρώπους που την φρόντιζαν, άφησε την τελευταία της πνοή.

Χιλιάδες πράγματα μπορούν να ειπωθούν και να γραφτούν για τη Μάργκαρετ Θάτσερ, την πρώτη γυναίκα που ηγήθηκε μιας μεγάλης δυτικής δύναμης. Η κληρονομιά της τόσο στην βρετανική όσο και την παγκόσμια πολιτική σκηνή είναι αδιαμφισβήτητη, παρότι αμφιλεγόμενη. Ένα όμως πράγμα παραμένει πάντα αδιαπραγμάτευτο: η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν μια πολύπλευρη και ισχυρή προσωπικότητα, μια γυναίκα που έγραψε ιστορία.

Σε καμία περίπτωση δεν ήταν φεμινίστρια. Η ίδια δεν αναγνώρισε ποτέ το χρέος της στο φεμινισμό, δεν την ενδιέφερε η ισότητα των φύλων και δεν γνώριζε τίποτα περί γυναικείας αλληλεγγύης. Ήταν όμως μια γυναίκα που κατάφερε να εισχωρήσει σε έναν κόσμο πλασμένο από άντρες για άντρες. Ολόκληρη η πορεία της αποτέλεσε μομφή διαρκείας προς όλους εκείνους που πίστευαν πως οι γυναίκες δεν έχουν θέση στην εξουσία.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ κανονικοποίησε τη γυναικεία επιτυχία. Απέδειξε ότι, παρόλο που η γυναικεία και η ανδρική εξουσία μπορεί να έχουν διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικές μεταφορές, διαφορετικές χειρονομίες, διαφορετικές παραδόσεις, διαφορετική γοητεία, είναι εξίσου ισχυρές, εξίσου έγκυρες. Και για να το κάνει αυτό χρησιμοποίησε όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή της. Και κυρίως, τη μόδα.

Το στυλ της Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν πολύ ακριβές. Ήταν πολύ συνειδητοποιημένη ως προς το γεγονός ότι ήταν η μία και μοναδική γυναίκα στην πολιτική σκηνή της Μ. Βρετανίας. Ήθελε να δείχνει εξαιρετικά καλά και να είναι ιδιαίτερα διακριτική. Ταυτόχρονα, ήθελε να είναι θεμελιωδώς συμβατική γιατί στην πραγματικότητα δεν επιχειρούσε να σοκάρει τον κόσμο. Και ήθελε επίσης η εικόνα της να είναι αποδεκτή σε διεθνές επίπεδο.

Η Θάτσερ ήταν και στην ιδιωτική της ζωή ακριβώς όπως και στη δημόσια. Άψογα μαλλιά, άψογο μακιγιάζ. Αυτή η τυπικότητα δεν έφυγε ποτέ. Ήταν εξαιρετικά επαγγελματίας και ιδιαίτερα σε ότι αφορούσε τα ρούχα και τη συνολική εικόνα της. Ήταν πάντα η ίδια. Η μόνη έκπτωση που έκανε η Θάτσερ στην επισημότητά της ήταν να βγάζει που και που τα παπούτσια της για να βάλει τα πόδια της στον καναπέ, αλλά ακόμη και τότε δούλευε. Ήταν η απόλυτη εργαζόμενη γυναίκα.

Πάντα αγαπούσε τα ρούχα και αυτό είναι ολοφάνερο.Όλα τα ρούχα της ήταν άψογα. Της άρεσαν τα λαμπερά χρώματα και ιδιαίτερα τις αποχρώσεις του μπλε, όμως πάντα προτιμούσε τα σαφή γραμμικά σχέδια που σήμαιναν δουλειά και της έδιναν κύρος.

Ήταν η πρώτη πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας που είχε όλο το πακέτο που απαιτούσαν τα νέα μέσα ενημέρωσης. Ήταν η πρώτη φορά που μια ηγετική φιγούρα εμφανιζόταν και μιλούσε διαρκώς στην τηλεόραση, που ταξίδευε συνεχώς. Και η εικόνα της Θάτσερ περνούσε ένα πολύ συγκεκριμένο μήνυμα ισχύος.

Πιθανότατα, η σημαντικότερη επίσκεψη της Μάργκαρετ Θάτσερ στο εξωτερικό σε ολόκληρη την καριέρα της ήταν η επίσκεψή της στη Μόσχα τον Μάρτιο του 1987. Ήταν μια κομβική στιγμή για την ανάδειξη της σπουδαιότητας της θέσης της στην προσπάθεια λήξης του Ψυχρού Πολέμου και γι’ αυτό το λόγο επένδυσε πολύ και δούλεψε πολύ προσεκτικά πάνω στο ενδυματολογικό ζήτημα. Αυτή ήταν μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές στις οποίες η Σιδηρά Κυρία επιστράτευσε τη μόδα ως πολιτικό εργαλείο.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ κρατούσε πάντα μια κομψή τσάντα. Η τσάντα ήταν βασικό στοιχείο της εικόνας της. Ήταν μια γυναίκα που ζούσε στα μέσα του 20ού αιώνα και η τσάντα ήταν βασικό αξεσουάρ μόδας. Για εκείνη, η τσάντα ήταν ένα στοιχείο επαγγελματισμού και ταυτόχρονα λειτουργικότητας, αφού εκείνη την εποχή μια κυρία δεν μπορούσε να κουβαλάει μαζί της χαρτοφύλακα. Και εκείνη η τσάντα, σύμφωνα με κοντινά της πρόσωπα, είχε εξαιρετικά πράγματα μέσα, όπως για παράδειγμα μια ομιλία του Αβραάμ Λίνκολν.

Ακόμα και τα κοσμήματά της είχαν πολύ ενδιαφέρον και ήταν στρατηγικά διαλεγμένα. Δεν ήταν πολύ φανταχτερά, δεν ήταν πολύ καινούργια, ενώ ορισμένα κομμάτια ήταν τα αγαπημένα της. Φορούσε πάντα μαργαριτάρια γιατί έλεγε ότι έριχναν φως στο πρόσωπο της – ήταν πολύ συνειδητοποιημένη για την εικόνα που παρουσίαζε. H Σιδηρά Κυρία αγαπούσε τα κοσμήματα αλλά δεν ήθελε να υπερκαλύπτουν το επαγγελματικό της μήνυμα.

Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες ατελείωτες για το στυλ της Μάργκαρετ Θάτσερ, για τις επιλογές της, όλες μετρημένες στον πόντο και απόλυτα ευθυγραμμισμένες με την εξέχουσα θέση της στην πολιτική ζωή. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς για την πολιτική της, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι γυναίκες πολιτικοί ακολούθησαν έκτοτε το παράδειγμά της, καλλιεργώντας ένα στυλ που εξισορροπεί τη θηλυκότητα με την επιθυμία να αντιμετωπίζονται ισότιμα και να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη για τις πολιτικές τους, όχι να κρίνονται για τις ενδυματολογικές τους επιλογές.