Το «Χριστός Ανέστη» θα σας το είπαν σίγουρα και θα σας το πουν πολλοί. Είθισται να γίνεται αυτό κάθε Πάσχα. (Τη δική μας ανάσταση μας την υπόσχονται συνεχώς αλλά την περιμένουμε ακόμη.)
Ωστόσο πέρυσι όλη τη χρονιά γιορτάσαμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν, αλλά νομίζω πως ξεχάσαμε τον αρχηγό της και το πρώτο και επιφανέστερό της θύμα. Τον Αλέξανδρο Υψηλάντη – και ολόκληρη την οικογένεια των Υψηλάντη που τα έδωσε όλα για τον Αγώνα. Αν ο Αλέξανδρος υπήρξε ο πρώτος αρχηγός της, ο Δημήτριος, ο νεότερος από τα αδέλφια, πολέμησε στην τελευταία και νικηφόρα μάχη του Αγώνα – τη μάχη του Πέτα – κλείνοντας τον κύκλο της προσφοράς.
Την απουσία των Υψηλάντη ήρθε φέτος να καλύψει μια εξαίσια έκδοση, η ωραιότερη από όσες κυκλοφόρησαν για το ’21. Σε ένα μαύρο κουτί ντυμένο με πανί – στο κέντρο του μία φωτογραφία του Αλέξανδρου Υψηλάντη – περιέχεται ένα βιβλίο 441 σελίδων και βάρους σχεδόν 3 κιλών που περιέχει εκατοντάδες υπέροχες φωτογραφίες οι οποίες ζωντανεύουν όλον τον κόσμο όπου έζησαν οι ήρωές του. Η Μολδοβλαχία υπήρξε μια πατρίδα του Ελληνισμού. Από τους αρχαιοτάτους χρόνους στις όχθες του Δούναβη ζούσαν Ελληνες. Ελληνες ήταν και αυτοί που έφεραν την αρχαία ελληνική σκέψη και αργότερα τον χριστιανισμό στην περιοχή.
Δημιουργός αυτού του βιβλίου είναι μια ήδη γνωστή και καταξιωμένη φωτογράφος, η κυρία Δήμητρα Στασινοπούλου, για την οποία η περιοχή αυτή είναι μια δεύτερη πατρίδα.
Αφού γύρισε την Ινδία, το Μπουτάν, τη Νέα Καληδονία, την Κίνα, την Παπούα Νέα Γουινέα, την Μπούρμα και δεν ξέρω πόσες άλλες χώρες και τις αποτύπωσε σε υπέροχα βιβλία, τώρα επανήλθε στον τόπο της.
Δυστυχώς αυτό το βιβλίο δεν πωλείται. Είναι χορηγία μιας μεγάλης ρουμανικής φαρμακευτικής εταιρείας (Imedica SA), έχει τυπωθεί σε σχετικά περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και δωρίζεται – ελπίζω στους σωστούς ανθρώπους. Οι υπόλοιποι όμως μπορούν να το δουν ολόκληρο δωρεάν στο Διαδίκτυο στη διεύθυνση: https://www.yumpu.com/xx/embed/view/8ixCt2gDBa1opy3H.
Πέρα από σπουδαία φωτογράφος η Δήμητρα Στασινοπούλου στο βιβλίο αυτό αποδεικνύεται και συγγραφέας. Παλιά μιλούσε μόνο με εικόνες. Τώρα τις σχολιάζει και πληροφορεί πολύ γλαφυρά.
Και ένας θάνατος.
Εφυγε αυτές τις μέρες ένας επιστήθιος φίλος με τον οποίο μας συνέδεαν από το σχολείο 75 χρόνια διαλόγου… και ρήξης. Ενας πολύ αξιόλογος άνθρωπος που έφτασε να γίνει καθηγητής στο London School of Economics (το γνωστό LSE), σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου και ευρωβουλευτής του ΠαΣοΚ. Για αυτόν θα γράψω την επόμενη Κυριακή.
Πρόκειται για τον Γιώργο Κατηφόρη. Δεν μπόρεσα να πάω στην κηδεία του, τη Μεγάλη Δευτέρα, γιατί είμαι καθηλωμένος με COVID (ευτυχώς προς το παρόν ελαφράς μορφής) που τον έφεραν (άκουσον άκουσον!) τα ανιψάκια μου από τη Νέα Ζηλανδία.
Δυστυχώς πεθαίνουν συνεχώς άνθρωποι και ανάμεσά τους φίλοι αγαπημένοι που, εκτός από την προσωπική σχέση τους μαζί μας, λείπουν και από την κοινωνία μας. Για τον Γιώργο Κατηφόρη με τον οποίο είχαμε μια φιλία και έναν διάλογο που θα μπορούσε να κρατήσει μια αιωνιότητα, θα αφιερώσω ένα από τα προσεχή μου κείμενα στο μπλογκ. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω.
