…ως εάν να υπήρξαν και ” αληθείς”.
Και δεν πρόκειται για τις ειδήσεις που αφορούν την
” είδηση “, αλλά γι’ αυτές που αφορούν την”αξιολόγηση”.
Με ποιές προϋποθέσεις φερειπείν αξιολογούμε; Τι αξίζει το ” τι αξίζω” μας; Αφορά κανέναν μια είδηση; Έχω την άποψη – εδώ που φτάσαμε- πως η μόνη ψευδής είδηση που
” είναι ικανή να προκαλέσει ανησυχίες ή φόβο ” ( νέος Ποινικός Κώδικας) είναι η αληθής είδηση, όταν, για να δημοσιοποιηθεί, πρέπει προηγουμένως να “ελεγχθεί” ( λογοκριθεί ή αυτολογοκριθεί)
ώστε να μπορεί να
” αξιολογηθεί ” ως “είδηση” , αληθής.
Οπότε, παλιό -και πάντα εν δράσει- το παράδοξο: “Ο Επιμενίδης από την Κρήτη ισχυρίζεται ότι όλοι οι Κρητικοί είναι ψεύτες. Άρα λέει ψέματα ως Κρητικός λέγοντας την αλήθεια και λέει την αλήθεια λέγοντας
ψέματα” .
Όμως τότε σε τι διαφέρει από τον πάλαι ποτέ “ψιθυριστή” της δικτατορίας; Έναν “ψεκασμένο”, δηλαδή, απο την ανάποδη;