Στην κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων της Ενώσεως Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) υπάρχει, με την υπογραφή του πρώτου εν Ελλάδι εφημεριδογράφου, του ελβετού φιλέλληνα Ιωάννη-Ιάκωβου Μάγερ, αναρτημένη η φράση «Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Αν και αμφισβητείται ότι η διατύπωση ανήκει στον Μάγερ, εν τούτοις δεν υπάρχει τίποτε πιο αληθινό από αυτό. Και πιο σοβαρό, θα πρόσθετα, σήμερα που ο Τύπος στην Ελλάδα δέχεται ισχυρή επίθεση από όλες τις πλευρές και έχει μεταβληθεί κάτι σαν τον σάκο του μποξ.
Κατέρρευσε η οικονομία; Ευθύνονται τα ΜΜΕ που στήριξαν τις λάθος πολιτικές και δεν χτύπησαν το καμπανάκι του κινδύνου όταν έπρεπε, επειδή τα είχε μπουκωμένα το τραπεζικό σύστημα. Χρεοκόπησε το πολιτικό σύστημα; Πάλι στα ΜΜΕ πέφτει η ευθύνη, διότι προωθούσαν τις χειρότερες των περιπτώσεων πολιτικούς, αντί, ας πούμε, τους καλύτερους, επειδή και πάλι τους μπούκωνε το στόμα το τραπεζικό σύστημα. Χρεοκόπησε η χώρα; Πολιτικοί – τραπεζικό σύστημα – ΜΜΕ είναι το «τρίγωνο της αμαρτίας», κατά τους «Αγανακτισμένους» της κάτω πλατείας, που «προήχθησαν» το 2015 και κατάφεραν να διοικήσουν την Ελλάδα επί τεσσεράμισι χρόνια – με τα γνωστά αποτελέσματα.
Τα ΜΜΕ ευθύνονται λοιπόν για τα πάντα που έχουν συμβεί στη χώρα και αυτό είναι μια ιστορία που μετράει μεν αρκετά χρόνια πίσω, αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία έλαβε τη μορφή πογκρόμ. Στοχοποιήθηκαν μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι και χρησιμοποιήθηκαν οι δομές του κράτους για να εξοντωθούν όσοι δεν στήριζαν το καθεστώς. Στο πλαίσιο αυτού του ακήρυκτου διωγμού κατασυκοφαντήθηκαν έντιμοι άνθρωποι, λερώθηκαν υπολήψεις, λασπώθηκαν χαρακτήρες, υβρίστηκαν, καταπατήθηκαν και απαξιώθηκαν προσωπικότητες και άλλες εκβιάστηκαν υπό τον φόβο ότι θα συρθούν ενώπιον ελεγκτικών αρχών και μηχανισμών. Και όλα αυτά γιατί;
Για να υποκύψουν στη σταλινικού χαρακτήρα «ομοιομορφία της γραμμής» στον Τύπο, που υπηρετούσε έναν και μοναδικό στόχο, τον ύψιστο στόχο, της διαιώνισης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Το μόρφωμα αυτό που κυβέρνησε τη χώρα σε συνεργασία με μιας μορφής Ακραία Δεξιά, χωρίς καμία ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα, αλλά μόνο με το διχαστικό δόγμα «ή εμείς ή αυτοί», κατάφερε μέσα στα τεσσεράμισι χρόνια της διακυβέρνησης να ρίξει «μαύρο» στο Mega, να αποπειραθεί να κάνει το ίδιο με τον ΔΟΛ, να μεταμορφώσει την κρατική τηλεόραση σε τηλεόραση Βόρειας Κορέας, να διώξει δημοσιογράφους, να απολύσει άλλους, να φιμώσει, να συκοφαντήσει, να… να…
Δεν έχει τέλος η «μαύρη βίβλος» του ΣΥΡΙΖΑ στον Τύπο. Τόσο που να φαντάζει η αγωγή Τσίπρα σε βάρος μου (και σε βάρος του Γ. Κουρτάκη) για το ποσό του ενός εκατομμυρίου έκαστος ως το κερασάκι σε μια τούρτα με τα πιο σάπια υλικά. Αυτή που συνιστούν οι δογματικές αντιλήψεις του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του για τον Τύπο και το πώς αυτός οφείλει να είναι προκειμένου να τους υπηρετεί. Τύπος που μπορεί να «κουμπώνει» στις νεοσταλινικές τους αντιλήψεις, αλλά όχι σε μια δυτική Δημοκρατία της οποίας ο Τύπος έχει ως πρόταγμα τον αφορισμό του Μάγερ. Γι’ αυτό και τελικά αυτές οι αντιλήψεις θα ηττηθούν! Είναι βέβαιο…
