Σε ερώτηση δημοσιογράφων στον κ. πρωθυπουργό τι θα γίνει , αν ο Ερντογάν στείλει ερευνητικό σκάφος στην ελληνική θάλασσα νοτίως της Κρήτης ;

Κι ο κ. Μητσοτάκης απαντά : «Εφόσον απειλούνται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, θα πράξουμε ό,τι πρέπει».

Αυτό με απλά λόγια σημαίνει : πόλεμο.

Ας υποθέσουμε ότι εμφανίζεται ένα τουρκικό ερευνητικό πλοίο , στα δικά μας νερά, μόνο ή συνοδεύομενο από κάποιο πολεμικό σκάφος. Τότε ένα ελληνικό πλοίο θα ζητήσει από τον Τούρκο πλοίαρχο να αποχωρήσει. Αν αυτός αρνηθεί , οι Έλληνες θα του ρίξουν, για να το βουλιάξουν. Έτσι θα ξεκινήσει ο πόλεμος με όλα τα συνακόλουθα , που θα είναι δραματικά : Θα αρχίσουν οι αερομαχίες, οι ναυμαχίες και η προσπάθεια διείσδυσης τουρκικών στρατευμάτων πεζικού από τον Έβρο. Πιθανώς και βομβαρδισμοί των ελληνικών νησιών. Σ’ όλ’ αυτά οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα απαντήσουν κι ό,τι προκύψει. Παράλληλα θα κινητοποιηθεί ο 6ος Αμερικανικό στόλος, για να εμποδίσει επιτυχώς ή ανεπιτυχώς ένα ευρύτερο μακελειό.

Συγχρόνως θα ενεργοποιηθεί ο διπλωματικός κόσμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να επιτύχει την κατάπαυση του πυρός.

Αν εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, αυτό σημαίνει ότι θα είμαστε ως δύναμη, μόνοι μας απέναντι στους Τούρκους. Κάτι, που δεν είναι καθόλου ευχάριστο.

Τη μοναδική φορά που καταφέραμε να κατατροπώσουμε τους Τούρκους, ήταν κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912/13. Αυτό έγινε εφικτό γιατί ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε συμμαχήσει με τη Σερβία, τη Βουλγαρία και το Μαυροβούνιο. Αργότερα μπήκε στο παιχνίδι κι η Ρουμανία.

Το κλασσικό δίδαγμα των πολεμικών συρράξεων γενικά, είναι ότι, όταν σε μια σύρραξη η μια πλευρά που είναι πιο «αδύνατη», φροντίζει έγκαιρα να δημιουργήσει συμμαχίες, για να ισχυροποιηθεί.

Είμαστε στην Αμυντική Συμμαχία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, κοινώς ΝΑΤΟ, αλλά δεν μπορούμε επίσημα να περιμένουμε καμιά συμπαράσταση, καθόσον ο Γενικός Γραμματέας της οργάνωσης Στόλτενμπεργκ μας είχε ειδοποιήσει προ καιρού, ότι «σε μια διένεξη μεταξύ δύο συμμάχων, η συμμαχία δεν αναμειγνύεται».

Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης 40 χρόνια τώρα , δεν μπορούμε να περιμένουμε καμιά στρατιωτική συμπαράσταση, γιατί η Ένωση δεν έγινε ενιαίο κράτος, δεν έχει στρατό. Αποτελείται από ανεξάρτητα κράτη κι είναι απλά ένας οικονομικός συνασπισμός. Η δημιουργία ενόπλων δυνάμεων, που αποτελεί πρωταρχικό στόχο της Ε.Ε. στο δρόμο προς τη δημιουργία της Ομοσπονδίας, αποτελεί ακόμη άπιαστο όνειρο. Η προσπάθεια που έγινε από τη Γερμανία, Τσεχία και Ολλανδία για τη συγκρότηση κάποιων κοινών στρατιωτικών δυνάμεων, έμεινε μέχρι στιγμής στα σπάργανα.

Αυτά όλα μας οδηγούν στο συμπέρασμα, που βγαίνει από το γνωμικό «των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν» . Εμείς, δυστυχώς , αν μπει ξαφνικά τραπέζι για γεύμα, θα μείνουμε νηστικοί, γιατί τόσον καιρό δεν φροντίσαμε να μαγειρέψουμε. Αν και από πολύ έγκαιρα, απ’ αυτήν εδώ την εφημερίδα, χτυπήσαμε πολλές φορές το σήμα του κινδύνου, καθόσον, ένα άλλο γνωμικό μας λέει, ότι «χωριό που φαίνεται κολαούζο δε χρειάζεται».

Επειδή η κατάσταση φαινομενικά δεν δραματοποιήθηκε ακόμη, αφού ο Ερντογάν παραμένει στα λόγια και στις απειλές, οφείλουμε να φροντίσουμε να βρούμε συμμάχους. Η πρώτη απειλούμενη χώρα από τους Τούρκους είναι η Βουλγαρία, που έχει γύρω στις 800 χιλιάδες Τούρκους κατοίκους, όπως εμείς στη Θράκη, που θέλουν να ενωθούν με τη μητέρα πατρίδα κι ο Ερντογάν δεν ξεχνά τα «αδέρφια» του.

Άλλες πιθανές «σύμμαχες» χώρες είναι η Αρμενία, η Γεωργία, το Αρμπαϊτσάν, το Ιράκ κι οι Κούρδοι της Συρίας.

Κύριοι της κυβέρνησης γρηγορείτε. Συγκαλέστε άμεσα σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων της βουλής και ενωμένοι πάρετε τις αποφάσεις σας.

Με τα λόγια και μόνοι μας θα έχουμε δυσκολίες όσο καλά κι αν είμαστε προετοιμασμένοι κι όσο θάρρος , αν έχουν τα παιδιά μας που βρίσκονται στα όπλα.