Το κίνημα των γυμνιστών στη Γερμανία, μοναδικό στον κόσμο, έχει επιβιώσει της εποχής του ναζισμού, του κομμουνισμού και προσφάτως του …Instagram. Είναι γνωστό ότι οι Γερμανοί αγαπούν να γδύνονται. Γδύνονται εδώ και πάνω από εκατό χρόνια, από την εποχή που οι πρώτοι φυσιολάτρες το έπραξαν ως μια ένδειξη διαμαρτυρίας για την ασχήμια της βιομηχανοποίησης κι έπειτα, για τη μαζική σφαγή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η “σωματική κουλτούρα της ελευθερίας” – βασικά η κολύμβηση και η άσκηση μέσα στο νερό και υπό το φως του ηλίου με γυμνό σώμα – έγινε κατά κάποιο τρόπο η κραυγή αγωνίας και η μάχη υπέρ ενός υγιούς και αρμονικού τρόπου ζωής. Ένα αντίδοτο – όπως λένε οι ένθερμοι οπαδοί του γυμνισμού – κόντρα στον καταστροφικό σύγχρονο τρόπο ζωής.

Το κάμπινγκ του Αντάμσκι ιδρύθηκε το 1921 και ήταν ο πρώτος αδειοδοτημένος σύλλογος γυμνιστών σε λίμνη της χώρας. Σχεδόν 100 χρόνια αργότερα, πολλά μέρη της Γερμανίας όπου υπάρχουν νερά, είτε λίμνες, είτε θάλασσες για κολύμπι, προορίζονται για γυμνιστές, ενώ παράλληλα προσφέρουν μια ευρεία γκάμα αθλητικών δραστηριοτήτων: γυμνιστικά μονοπάτια πεζοπορίας, γυμνιστική γιόγκα και έλκηθρο, ενώ οι σάουνες που ούτως ή άλλως ο ενδιαφερόμενος είναι γυμνός, είναι μικτές.

Στο κάμπινγκ, γυμνά σώματα επιπλέουν στη λίμνη, στην πισίνα, είτε χαλαρώνουν αναπαυτικά πάνω σε ξαπλώστρες ή γύρω από το μπαρ της πισίνας. Γυναίκες και άνδρες με αδαμιαία περιβολή παρατάσσονται για παγωτό στον κήπο, φορώντας μόνο σαγιονάρες και καπέλα. Κι αν κανείς νομίζει ότι τα έχει δει… όλα, όταν έρχεται η ώρα της Zumba, προφανώς αλλάζει γνώμη.

Οι Γερμανοί λατρεύουν να διηγούνται την ιστορία σύμφωνα με την οποία η Καγκελάριος Μέρκελ – η οποία χρόνια τώρα είναι γνωστό πως λατρεύει τη σάουνα – τη νύχτα που έπεσε το Τείχος, πήγε πρώτα στο εβδομαδιαίο ραντεβού της για σάουνα προτού προχωρήσει προς τη Δύση για να νιώσει τον αέρα της ελευθερίας. Ίσως – λένε – γιατί στη Γερμανία το να μένεις γυμνός είναι μια μορφή μάχης ενάντια στην καταπίεση.

“Ο γυμνισμός έχει να κάνει με την ελευθερία” αναφέρει στους New York Times ο Τζον Κόρνμπλουμ, πρώην πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στη Γερμανία. Ο Κόρνμπλουμ έζησε στη χώρα τη δεκαετία του 1960 και κάποτε ένας γυμνιστής Γερμανός του φώναξε. Ο λόγος; Δεν είχε βγάλει το μαγιό του την ώρα που έμπαινε στο τζακούζι.

“Οι Γερμανοί φοβούνται την ελευθερία και την ίδια ώρα την επιθυμούν βαθιά” προσθέτει ο Κόρνμπλουμ. Αλλά η ιεραρχία και οι κανόνες είναι τόσο ενσωματωμένες στην καθημερινότητα και τη ζωή τους, ώστε η άμεση πολιτική ή κοινωνική ασυμφωνία απλά δεν είναι πιθανή.

Όταν οι άνθρωποι περπατούν στην παραλία γυμνοί, αυτό τους κάνει να αισθάνονται λίγο ανύπαρκτοι”, αναφέρει ο πρώην διπλωμάτης. Οι Ναζί προσπάθησαν να εξαλείψουν τον γυμνισμό, όπως και οι κομμουνιστές. Μάταια. Πολλοί Γερμανοί δεν γδύνονται σε κοινή θέα προφανώς, όμως ο γυμνισμός είναι ευρέως διαδεδομένος, τόσο που η πρακτική του έχει μπει για τα καλά στην ψυχολογία και την κουλτούρα του λαού.

“Οι περισσότεροι Γερμανοί θεωρούν ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να είσαι γυμνός στη σάουνα, να βλέπεις γυμνά στήθη στην παραλία και γυμνά παιδιά στις παιδικές πισίνες”, λέει ο καθηγητής Μάρεν Μόρινγκ, ιστορικός σε θέματα κουλτούρας και ειδικός στο θέμα του γυμνισμού στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας.

“Αν και υπάρχουν γυμνιστές σε όλο τον κόσμο, καμία άλλη χώρα δεν έχει αναπτύξει ένα μαζικό κίνημα γυμνιστών, συμπληρώνει ο καθηγητής. ”Πρόκειται για μια γερμανική εξαίρεση. Και όταν κάποιος, κάπου, προσπαθεί να αλλάξει τα ταμπού ενάντια στο γυμνό, πολύ πιθανό αυτός να είναι Γερμανός”.

Εκτός των προκαθορισμένων περιοχών, ο γυμνισμός σε δημόσια θέα αντιμετωπίζεται ως ένα μικρό αδίκημα στη Γερμανία και τιμωρείται με πρόστιμο έως και 1.000 ευρώ. Ωστόσο, ο γυμνισμός κοντά σε παραλία ή στη φύση, είναι ανεκτός εφόσον κανείς δεν παραπονιέται, κάτι που πολύ σπάνια συμβαίνει.

Κάποιοι ανησυχούν ότι η κουλτούρα του γυμνισμού στη Γερμανία βγαίνει σιγά-σιγά από τη μόδα, λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Instagram και της κοινής χρήσης φωτογραφιών. Και τούτο διότι όπως αναφέρει ο Μόρινγκ πολλοί νέοι δεν θέλουν να κάνουν γυμνισμό και την επόμενη μέρα να βρίσκονται στο διαδίκτυο.

Επισήμως οι αριθμοί μελών σε συλλόγους γυμνιστών μειώθηκαν κατά το ήμισυ μετά την πτώση του κομμουνισμού σε περίπου 32.000, όμως σήμερα οι αριθμοί αυξάνονται και πάλι, ειδικά καθώς οι νέες οικογένειες ξαναβρίσκουν στον γυμνισμό την ισότητα που προσφέρει.

Όταν γνωρίζει κάποιος κάποιον άλλο γυμνό, το κοινωνικό  status παύει να έχει σημασία. Σταματάει να δίνει προσοχή στο πόσο ακριβό είναι το κοστούμι του ή τι μάρκα φοράει, ή αν τα παπούτσια του είναι πάνινα. Σε βαθμό που αν τον συναντήσει τυχαία ντυμένο στην πόλη, ενδέχεται να μην τον αναγνωρίσει.