Μπορεί να κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση οι αθλιότητες του υπουργού Άμυνας, αλλά παράλληλα εξελίσσεται ένας ακήρυκτος πόλεμος στο εσωτερικό του Σύριζα. Με επαναλαμβανόμενα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα -και όχι μόνο- από γνωστά φερέφωνα κέντρων της εξουσίας, υποδεικνύονται υπουργοί, συνήθως του οικονομικού επιτελείου ότι κάνουν… καριέρα ως υποτακτικοί της τρόικας. Υποβολείς όπως φαίνεται γνωστοί και μη εξαιρετέοι… συνάδελφοι τους στο υπουργικό συμβούλιο, που διεκδικούν ρόλο κήνσορα και προστάτη των λαϊκών συμφερόντων.

Η σύγκρουση δεν είναι καινούργια, καθώς εδώ και αρκετό καιρό βρίσκεται σε εξέλιξη μια υπόγεια διαμάχη μεταξύ όσων θεωρούν ότι η οικονομική πολιτική δεν πρέπει να ξεφύγει από το πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση και μεταξύ όσων θεωρούν ότι προέχει η εκλογική επιβίωση του Σύριζα. Στο επίκεντρο από τη μια το διαμοίρασμα του υπερπλεονάσματος και οι προεκλογικές παροχές και από την άλλη ο κίνδυνος που επισημαίνουν ορισμένοι υπουργοί να κατρακυλήσει πάλι η χώρα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας.

Επί της ουσίας είναι μια διαρκής διαπάλη μεταξύ όσων επιμένουν σε μια στοιχειώδη οικονομική λογική και όσων συνεχίζουν τη βαθιά λαϊκίστικη παράδοση που οικοδόμησε ο Σύριζα. Με πρωτεργάτες όλους εκείνους που επενδύουν στην ακραία πόλωση, στη στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων και μέσων ενημέρωσης στη διαρκή συνωμοσιολογία, στην σκανδαλολογία και στον εκμαυλισμό της Δικαιοσύνης.

Δεν τους αρκούν οι άθλιες επιθέσεις που εξαπολύουν ή υποκινούν με φερέφωνα τους κατά της αντιπολίτευσης, αλλά επιδιώκουν τώρα και την ηθική και πολιτική υπονόμευση των συντρόφων τους, που δεν συμβαδίζουν με τις ακρότητες τους. Αγωνιούν δήθεν να μην παγιδευτεί η κυβέρνηση, αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να συγκεντρώσουν όσο περισσότερη εξουσία μπορούν, για τους ίδιους και τους προστατευόμενους τους.

Αμοραλιστές, εξουσιολάγνοι, χωρίς αρχές και αξίες δεν ορρωδούν προ ουδενός. Το κρίσιμο ερώτημα βέβαια είναι ποιος θα επικρατήσει τελικά σε αυτή την αδυσώπητη μάχη. Με ποιους και θα πάει και ποιους θα αφήσει ο κ. Τσίπρας στο δρόμο προς τις εκλογές.

Και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, υπερβαίνει τις όποιες ισορροπίες του Σύριζα. Γιατί αφορά εντέλει το μέλλον της χώρας και της οικονομίας που ακροβατεί σε μια πολύ λεπτή γραμμή. Και όσο η κυβέρνηση ακροβατεί και αυτή μεταξύ προεκλογικών παροχών και διασφάλισης της οικονομικής σταθερότητας, τόσο ο κίνδυνος να βρεθούμε ξανά σε ένα νέο αδιέξοδο, θα διογκώνεται.