Με περισσότερες από 100 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές εμφανίσεις και μια αρκετά ενδιαφέρουσα παρουσία στο γαλλικό θέατρο, η Στεφάν Οντράν, ένα από τα πιο μελαγχολικά, αγέλαστα και παγερής ομορφιάς πρόσωπα του γαλλικού κινηματογράφου, άφησε την τελευταία πνοή της στη πατρίδα της την Γαλλία. Η Οντράν συνδέθηκε επαγγελματικά με την αφρόκρεμα των κινηματογραφικών δημιουργών, όταν το γαλλικό σινεμά βρισκόταν στις πραγματικές δόξες του στις δεκαετίες του 1950, 1960 και 1970.
Η Οντράν υπήρξε μούσα του -για ένα διάστημα και συζύγου της- Κλοντ Σαμπρόλ σε πολλές ταινίες, ανάμεσά τους κλασικές όπως ο «Χασάπης» και φυσικά η «Απιστη γυναίκα». Ηταν ένα από τα αρκετά πρόσωπα της ταινίας «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας» του σουρεαλιστή Ισπανού σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ · μια ταινία που απέσπασε το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 1973.
Εξίσου γοητευτική και σε ταινίες πλατιάς κατανάλωσης συμπρωταγωνίστησε με τον Αλέν Ντελόν στην αστυνομική περιπέτεια «Ωραίος, σκληρός και αδίστακτος» του Φιλίπ Λαμπρό και φυσικά, στην κορυφαία ίσως κινηματογραφική στιγμή της, η Οντράν ήταν η Μπαμπέτ, η Γαλλίδα μαγείρισσα της θαυμάσιας δανέζικης ταινίας «Η γιορτή της Μπαμπέτ» του Γκαμπριέλ Αξελ, μια ταινία που επίσης κέρδισε το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
H Κολέτ Σουζάν Ντασβίλ όπως ήταν το πραγματικό όνομά της γεννήθηκε στις Βερσαλλίες στις 8 Νοεμβρίου του 1932 και ήταν παιδί εύπορης οικογένειας. Όταν είδε ότι την ενδιέφερε η ηθοποιία πήρε μαθήματα υποκριτικής και άρχισε να εμφανίζεται σε θεατρικές παραστάσεις της δεκαετίας του ‘50′ («La Tragédie des Albigeois», 1955, «La Maison Carrée» ,1955, «La Nuit Romaine», 1957 κ.α.). Όμως η θεατρική καριέρα της Οντράν δεν φάνηκε να οδηγείται κάπου.
Συνεπώς, η ηθοποιός μπήκε δειλά -δειλά στον χώρο του σινεμά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1950, το 1957 για την ακρίβεια, έναν δηλαδή χρόνο μετά τον χωρισμό της από τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν (ο γάμος τους διάρκεσε μόλις δύο χρόνια, από το 1954 ως το 1956). Η ειρωνεία είναι ότι με τον Τρεντινιάν δούλεψε μόνον αφού χώρισαν, ποτέ ενόσω ήταν μαζί. Σε μια μάλιστα περίπτωση, τις «Ελαφίνες» (1968), τους σκηνοθέτησε ο δεύτερος σύζυγός της, ο Κ. Σαμπρόλ, ενώ ήταν παντρεμένος μαζί της (παντρεύτηκαν το 1964 και χώρισαν το 1980 έχοντας αποκτήσει ένα παιδί, τον ηθοποιό Τομά Σαμπρόλ).
Στο σινεμά η δουλειά της Οντράν αρχικώς περιοριζόταν σε πολύ μικρούς ρόλους. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα το όνομά της δεν εμφανίζεται καν στους τίτλους, όπως συνέβη με τους «Εραστές του Μονπαρνάς» του Ζακ Μπεκέρ με τον Ζεράρ Φιλίπ στον ρόλο του ζωγράφου Αμεντέο Μοντιλιάνι.
Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1950 προέκυψε η γνωριμία της με τον Σαμπρόλ. Ηταν ο ηθοποιός και συμμαθητής της στην δραματική σχολή Ζεράρ Μπλεν που τους έφερε σε επαφή. Ο Μπλεν είχε συνεργαστεί με τον Σαμπρόλ στον «Ωραίο Σέργιο», μια ταινία που είχε στεφθεί με δάφνες αναδεικνύοντας το ταλέντο ενός σκηνοθέτη που ανήκε στη γενιά των εκπροσώπων της γαλλικής Nouvelle Vague. Η πρώτη συνεργασία του Σαμπρόλ με την Οντράν ήταν στα «Ξαδέλφια» όπου ο πρωταγωνιστούσαν ο Μπλεν και ο Ζαν Κλοντ Μπριαλί. Η τελευταία ταινία που η Οντράν γύρισε με τον Σαμπρόλ είναι η «Betty» το 1992, 12 χρόνια μετά τον χωρισμό τους.
Η Οντράν υπήρξε τέσσερις φορές υποψήφια για το Σεζάρ αλλά δεν το κέρδισε ποτέ. Κέρδισε ωστόσο το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ Βερολίνου για τις «Ελαφίνες» και ένα BAFTA για την δουλειά της στις ταινίες «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας» και «Λίγο πριν νυχτώσει» του Σαμπρόλ .
Ιδιαίτερος χαρακτήρας στην προσωπική ζωή της, η Οντράν μετά τον χωρισμό της από τον Κλοντ Σαμπρόλ και ενώ η καριέρα της είχε αρχίσει να φθίνει, αντιμετώπισε σοβαρά ψυχοσωματικά προβλήματα όπως ξαφνικές και απροσδόκητες λιποθυμίες, απώλειες μνήμης, αδυναμία συγκέντρωσης και χρόνια κόπωση.
Μετά από ανεπιτυχείς προσπάθειες αποκατάστασής της με βιταμίνες και τονωτικά, στράφηκε τελικά στην κινεζική ιατρική για να «αναζητήσει την χαμένη ενέργεια». Όλες οι έρευνές της έχουν τεκμηριωθεί στο βιβλίο της «Une autre façon de vivre», το οποίο επικεντρώνεται στην εξέλιξη του πολιτισμού, της ιατρικής και της μαγειρικής.
Μάλιστα ενώ το 1971, η Οντράν υπέγραψε το μανιφέστο του 343 για να στηρίξει τη νομιμοποίηση της έκτρωσης στη Γαλλία, μετά την στροφή της στην κινεζική ιατρική, μετάνιωσε για την επιλογή της και δήλωσε ότι αποσύρει την υπογραφή της.
