Πάλι τα ίδια. Η διαπραγμάτευση με την τρόικα δεν έκλεισε, ο κ.Τσίπρας επιτίθεται στο ΔΝΤ και πετάει επειγόντως στον Ολάντ για να βρει στήριξη.

Οι υπουργοί Τσακαλώτος,Σταθάκης και Κατρούγκαλος ανακοινώνουν ότι θα καταθέσουν τα νομοσχέδια στη Βουλή προς ψήφιση αν και είναι φανερό απ όσα παρουσίασαν χτες ότι το πακέτο των περικοπών των 5,4 δισ ευρώ για τα οποία έχει δεσμευτεί η χώρα δεν έχει συμφωνηθεί ακόμη. Με λίγα λόγια η κυβέρνηση χορεύει και πάλι τσάμικο και ετοιμάζει μια λύση της τελευταία στιγμής .

Ποντάρει δηλαδή ξανά στο «επικοινωνιακό γκολ» της 17ωρης σκληρής διαπραγμάτευσης του Ιουλίου. Που παρά το κλείσιμο των τραπεζών, του δημοψηφίσματος της ντροπής ,την υπογραφή του σκληρού τρίτου μνημονίου τριετούς λιτότητας και των νέων σκληρών μέτρων οδήγησε στην νίκη του κ. Τσίπρα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου αφού έπεισε τον σοφό ελληνικό λαό ότι «αυτοί τουλάχιστον προσπαθούν».

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Παρ όλο που ο κ.Τσίπρας προσπάθησε συστηματικά να διαχωρίσει την πολιτική του από την διαπραγμάτευση Βαρουφάκη ,τελικά πάλι την ίδια πολιτική ακολουθεί. Προ της καταστροφής θα κάνει στροφή 180 μοιρών και θα δεχθεί με βαριά καρδιά όσα απευχόταν. Κάτι που δείχνει ξεκάθαρα ότι η ηγετική ομάδα του Μαξίμου έχει ανεπίδεκτη μαθήσεως. Όχι από πλευράς επικοινωνίας-εκεί σκίζει. Αλλά από πλευράς οικονομικού αποτελέσματος.

Διότι το έχουν πλέον εμπεδώσει ακόμη και οι τσιρλίντερς του Τσάβες, οι Ισπανοί Ποδέμος : εάν ο κ. Τσίπρας αντίνα ανεβάζει το έργο «σκληρή διαπραγμάτευση»,προτιμούσε το έργο «κλείνουμε τη συμφωνία» η χώρα σήμερα θα ετοιμαζόταν να απογειωθεί .

Αν είχε κλείσει την αξιολόγηση με την τρόικα πριν από περίπου ένα χρόνο – τον Φεβρουάριο του 2015- όταν οι δανειστές είχαν κάνει στην νεοεκλεγμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τις πιο δελεαστικές προτάσεις αποδεχόμενοι με το καλημέρα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα απ αυτά που κυνηγούσαν επί ένα χρόνο οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος , η χώρα σήμερα όχι μόνο δεν θα ήταν σε ύφεση αλλά θα βρισκόταν σε ανοδική αναπτυξιακή πορεία που μπορεί να ξεπερνούσε και το 2% στο τέλος του 2016.
Αν πάλι είχε κλεισει την αξιολόγηση μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου σήμερα η χώρα θα είχε ήδη υπογράψει την ελάφρυνση του χρέους και στο τέλος του 2016 θα άγγιζε ξανά την ανάπτυξη. Ενώ τώρα ,σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, θα έχει στο τέλος του έτους χειρότερη ύφεση απ ότι στο τέλος του 2015!

Αυτό που δεν έχει υπολογίσει ο κ.Τσίπρας είναι ότι αν κάτι πάει στραβά μπορεί η χώρα να βρεθεί στον αέρα.Αν π.χ. στο δημοψήφισμα του Ιουνίου οι Βρετανοί να ψηφίσουν υπέρ της εξόδου τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση- απόφαση που βραχυπρόθεσμα θα φέρει μεγάλη αναστάτωση στις ευρωπαϊκές αγορές με άγνωστες οικονομικές συνέπειες τόσο την Βρετανία όσο και την Ένωση -τότε κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι θα γίνει με την Ελλάδα.

Υπάρχει, τέλος, το ρίσκο των εκλογών .Με τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο σε όλες τις δημοσκοπήσεις και τον κόσμο στα κάγκελα από την κυβερνητική ανικανότητα και αδράνεια. Η αλλαγή κυβέρνησης μπορεί να είναι μια λύση .Με τσάμικο ,όμως, και φτηνά επικοινωνιακά τρικ δεν λύνονται τα προβλήματα του τόπου .
Ποιός μπορεί να έχει ακόμη εμπιστοσύνη στον κ.Τσίπρα;