Η νίκη του κ. Μητσοτάκη – κόντρα στις υποδείξεις,τις δημοσκοπήσεις και τις διαρροές – δείχνει για ακόμη μια φορά ότι τα μεγάλα κόμματα έχουν ισχυρό ένστικτο επιβίωσης.Και γι αυτό αναδεικνύουν αρχηγό αυτόν που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει στις εκλογές. Αυτόν που μπορεί να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα ύδατα, να δώσει ένα ισχυρό ηλεκτροσόκ στο κόμμα να ξυπνήσει και να διεκδικήσει δυναμικά την εξουσία.
Συνέβη στις εσωκομματικές εκλογές του 1996 που ανέδειξαν τον Κώστα Σημίτη όταν οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ θεωρούσαν αδιαφιλονίκητο νικητή τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Συνέβη το 2009 όταν ο Αντώνης Σαμαράς επικράτησε έναντι του φαβορί της αναμέτρησης Ντόρας Μπακογιάννη.
Το ότι η ΝΔ βρίσκεται σε βαθύ λήθαργο – χωρίς να το έχουν αντιληφθεί ή να το παραδέχονται κορυφαία στελέχη της – φαίνεται καθαρά από το ότι η μεγάλη πλειονότητα της κοινοβουλευτικής της ομάδας – κόντρα στην κοινωνία – θεωρούσαν στη γραμμή Καραμανλή ότι το κόμμα πρέπει να αρκεστεί σε έναν αρχηγό “από τα ίδια”.Που είχε χάσει ήδη μία φορά από τον κ.Τσίπρα!
Αλλά και στο ότι την ώρα (12.30 το μεσημέρι χτες) που ο νέος Πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης αναλάμβανε την ηγεσία του κόμματος η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή του κόμματος δεν είχε ακόμη ολοκληρώσει την καταμέτρηση των 334.000 ψηφοδελτίων της προχθεσινής εκλογικής διαδικασίας – για την ακρίβεια είχε καταγράψει την προτίμηση μόλις του 91% των ψηφισάντων. Ενώ o Πρόεδρος της ΚΕΦΕ κΓιάννηςΤραγάκης δήλωνε ικανοποιημένος από την επίδοση του κομματικού μηχανισμού – “δεν έχετε παράπονο αυτή τη φορά ” έλεγε απευθυνόμενος με πλατύ χαμόγελο στους δημοσιογράφους!
Ε λοιπόν, ο κόσμος της ΝΔ είναι φανερό ότι έχει παράπονο. Και δεν είναι καθόλου ικανοποιημένος που η χειρότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση της χώρας η οποία έριξε πάλι της οικονομία σε ύφεση, έκλεισε τις τράπεζες και υπέγραψε τρίτο μνημόνιο επανεξελέγη πανηγυρικά με 7,5 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά από την ΝΔ.Γι αυτό και γύρισε την πλάτη στις καραμανλικές νουθεσίες.
Κι αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση του νεοεκλεγέντος κ. Μητσοτάκη. Να ακούσει τον κόσμο και να μην είναι συγκαταβατικός και ικανοποιημένος με ημίμετρα, συμβιβαστικές λύσεις και εσωκομματικές ισορροπίες που έχουν φέρει την ΝΔ στο σημερινό της χάλι.
Να πολεμήσει την νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που λέει “δεν βαριέσαι αργά ή γρήγορα θαμαστέ και πάλι κυβέρνηση,όταν ο Τσίπρας κυβερνήσει, φθαρεί, ωριμάσει σαν φρούτο και πέσει”.
Να μην επιτρέψει ο νέος αρχηγός να καθοδηγείται από τους βαρόνους και το παρασκήνιο και να τολμήσει να αγγίξει τα ιερά τοτέμ του κόμματος που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την χρεοκοπία της χώρας – τις μαζικές ρουσφετολογικές προσλήψεις της πενταετίας Καραμανλή, και τις καθυστερήσεις στον εκσυγχρονισμό της χώρας.
Κι όλα αυτά πρέπει να τα κάνει τώρα – όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Όχι μόνον γιατί αυτή τη στιγμή είναι ο απόλυτος κυρίαρχος σε ένα κόμμα που έχει προϊστορία βυζαντινισμών και προτεκτοράτων.
Αλλά κυρίως επειδή η χώρα μετά από έξι χρόνια αιματηρής λιτότητας έχει ανάγκη να προχωρήσει ταχέως μπροστά. Είτε με την κυβέρνηση Τσίπρα – εφόσον καταλάβει επιτέλους το συμφέρον των πολιτών. Είτε με μία άλλη φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση που να μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις, να προσελκύσει επενδύσεις και να βγάλει την οικονομία στην ανάπτυξη.
Το μεγάλο προσόν του κ. Μητσοτάκη είναι ακριβώς αυτό: ότι μπορεί να μιλήσει στους ευρωπαίους στη γλώσσα που καταλαβαίνουν ενώ συγχρόνως μπορεί να απευθυνθεί στο εσωτερικό χωρίς λαϊκισμούς και ψέματα,έτοιμος να κάνει τις συγκρούσεις και τις τομές που χρειάζεται η χώρα για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να είναι ανταγωνιστική διεθνώς.
Ιδού η Ρόδος,ιδού και το πήδημα.
