Το μεγάλο κόλπο της VW

Τα πάντα ξεκίνησαν από μια ανακοίνωση της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) των ΗΠΑ, η οποία εγκαλούσε τον όμιλο VW για τη χρήση λογισμικού με σκοπό την παραποίηση των εκπομπών ρύπων σε αυτοκίνητα VW και Audi που εξοπλίζονται με τετρακύλινδρους diesel κινητήρες 2,0 λίτρων και την παραπλάνηση των αρμόδιων αρχών προκειμένου τα αυτοκίνητα να λάβουν έγκριση τύπου.

Οπως διευκρίνισε η EPA, το συγκεκριμένο λογισμικό επέτρεπε τον περιορισμό των εκπομπών οξειδίου του αζώτου σε 482.000 αυτοκίνητα ώστε να συμβαδίζουν «εύκολα» με τις αμερικανικές προδιαγραφές, όταν σε πραγματικές συνθήκες τα επίπεδα οξειδίου του αζώτου ήταν από 10 έως 40 φορές παραπάνω από το μέγιστο επιτρεπτό όριο που έχουν θέσει οι αρμόδιες αμερικανικές αρχές.

Οι εκπρόσωποι του γερμανικού ομίλου παραδέχθηκαν ότι χρησιμοποίησαν το παραπάνω λογισμικό, ο επικεφαλής του ομίλου Martin Winterkorn υπέβαλε μετά από πιέσεις την παραίτησή του, ενώ το Διοικητικό Συμβούλιο του ομίλου έδειξε την έξοδο σε υπευθύνους έρευνας και εξέλιξης και επικεφαλής τμημάτων που όφειλαν να έχουν εντοπίσει το «πρόβλημα».

Στην πορεία της έρευνας η VW ανακοίνωσε ότι τα «ύποπτα αυτοκίνητα» φθάνουν τα 11 εκατομμύρια παγκοσμίως, με κινητήρες που φέρουν τον κωδικό EA 189, ο κυβισμός των οποίων ποικίλλει.

Η ζημιά είναι ανυπολόγιστη και αντιστρόφως ανάλογη με αυτό που την προκάλεσε: σύμφωνα με τους ειδικούς αρκεί μόνο μία γραμμή κώδικα από τα σχεδόν 20 εκατομμύρια γραμμές κώδικα λογισμικού, που ελέγχουν τη λειτουργία των σύγχρονων αυτοκινήτων, για να αλλάξει τη ροή και την εικόνα των δεδομένων που αφορούν μεταξύ άλλων και τους ρύπους –στην προκειμένη περίπτωση τα οξείδια του αζώτου.

Ο κώδικας αυτός ελέγχει τα πάντα, από τον κινητήρα, το κιβώτιο ταχυτήτων και το διαγνωστικό, έως το ηχοσύστημα και τα ηλεκτρικά παράθυρα.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν συνέβη τίποτε περισσότερο από ό,τι συμβαίνει στα πανεπιστήμια όπου οι μηχανολόγοι μαθαίνουν πώς να παραμετροποιούν τη λειτουργία υποσυστημάτων στα αυτοκίνητα δημιουργώντας διάφορα σενάρια. Στο πλαίσιο αυτών και ανάλογα με το ζητούμενο ο κινητήρας ρυθμίζεται στα ανώτερα όριά του μεταβάλλοντας τις τιμές της απόδοσης, του θορύβου και βέβαια των ρύπων.

Κατά τη διάρκεια σχετικής έρευνας ο Arvind Thiruvengam, βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βιρτζίνια, ανέφερε ότι υπάρχουν δεκάδες τρόποι για να ξεγελάσεις τις διαδικασίες ελέγχου με όποιον τρόπο και αν πραγματοποιούνται αυτές.

Το λογισμικό που χρησιμοποιήθηκε από τον όμιλο VW μπορούσε να ανιχνεύσει τη διαδικασία ελέγχου εκπομπών ρύπων και να εμφανίσει το κατάλληλο σενάριο ώστε οι ρύποι να εμφανίζουν τις προβλεπόμενες τιμές. Μπορούσε επίσης να διακρίνει αν το αυτοκίνητο κινείται κανονικά στον δρόμο ή αν υποβάλλεται σε μέτρηση.

Σημειώστε ότι οι μετρήσεις για τις εγκρίσεις τύπου πραγματοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά στο δυναμόμετρο, άρα το τιμόνι του αυτοκινήτου παραμένει ακίνητο, κινούνται μόνο οι κινητήριοι τροχοί, δεν υπάρχει καμία μεταβολή στο στίγμα του GPS, ενώ δεν υπάρχουν ενδείξεις και από τον αισθητήρα επιτάχυνσης αν και οι στροφές του κινητήρα αυξάνονται.

Ο κύκλος των ύποπτων αυτοκινητοβιομηχανιών και των προμηθευτών αντιρρυπαντικών συστημάτων στα αυτοκίνητα είναι σίγουρο ότι θα ανοίξει ταχύτατα και οι έλεγχοι θα συνεχιστούν υπό την πίεση των περιβαλλοντικών οργανώσεων που ζητούν την άμεση λήψη αυστηρών μέτρων και την επιβολή προστίμων που ενδέχεται να λειτουργήσουν αποτρεπτικά στο μέλλον.

Επαναφέρουν επίσης στο προσκήνιο την επιτακτική ανάγκη αλλαγής των συνθηκών μέτρησης όχι πλέον στο εργαστήριο αλλά σε ρεαλιστικές συνθήκες κυκλοφορίας και σε κατάσταση πλήρους φορτίου του κινητήρα ώστε τα αποτελέσματα να συμβαδίζουν με την πραγματικότητα.