Τελικά ποιος εκφράζει τον αυθεντικό, άσπιλο και αμόλυντο ΣΥΡΙΖΑ; Ο Αλέξης Τσίπρας ή ο Παναγιώτης Λαφαζάνης; Ο ένας βούτηξε στον βούρκο του μνημονίου εισπράττοντας επαίνους από την προοδευτική Ευρώπη, η οποία δεν τρελαίνεται ούτε για τον Τσίπρα ούτε για τη συμφωνία, επειδή παρά τις παλλινωδίες του κράτησε με νύχια και με δόντια την Ελλάδα στο ευρώ.
Ο άλλος επιμένει σε φαντασιακές εναλλακτικές λύσεις και στις πολλαπλές πηγές χρηματοδότησης της χώρας εκτός ΕΕ – προς το παρόν προτείνει ένα ντου στην Τράπεζα της Ελλάδας μέχρι να έρθει η βοήθεια από τη Βενεζουέλα- και ζητάει το χειροκρότημα του Στάθη Λεουτσάκου και τη συμμαχία του Γιάννη Μιχελογιαννάκη.
Όμως που θα ήταν ο Λαφαζάνης χωρίς τον Τσίπρα; Πιθανότατα δεν θα ήταν ο υπερ – υπουργός που απειλεί να σύρει τη χώρα στην καταστροφή αλλά ένας περιθωριακός βουλευτής Πειραιά που θα πάλευε για την επανεκλογή του.
Εκφράζει το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, η κήρυξη ανυπακοής στον Πρωθυπουργό αλλά και στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που θέλει να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, διατηρώντας παράλληλα την υπουργική καρέκλα;
Ακόμα χειρότερα: Υπουργοί και βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας δεν λένε το όχι τους αγωνιστικά, αλλά με τη μυξοπαρθενία της κόρης που ετοιμάζεται να κάνει την κουτσουκέλα. Εν προκειμένω, ενσαρκωμένης στα πρωινά πάνελ από τον κύριο Λεουτσάκο. Οτι δηλαδή δεν θα ψηφίσουν τη συμφωνία στη Βουλή, δεν θα παραιτηθούν από τις υπουργικές και βουλευτικές τους έδρες και ότι θα συναχθούν στο δρόμο με όσους αγωνίζονται κατά της κυβέρνησης!
Τι είναι πιο απεχθές; Η υποκρισία ή ο κυνισμός μιας μειοψηφίας που ομολογεί με άνεση ότι θα επιχειρήσει να κάνει πραξικόπημα στο κόμμα που ανήκει και ότι θα υπονομεύσει την κυβέρνηση -ενδεχομένως θα ανατρέψει και τον Πρωθυπουργό; – προκειμένου να επιβάλλει τις απόψεις της στην πλειοψηφία.
Και μέσου αυτού του πραξικοπήματος να κάνει αεροπειρατεία στη χώρα και να την οδηγήσει στον τρίτο κόσμο, ο οποίος αποδέχεται τα αυταρχικά καθεστώτα, με ή χωρίς δημοκρατικό μανδύα.
Και τελικά από ποιούς εκβιάζεται περισσότερο ο κ. Τσίπρας, από τους ξένους ή από τους δικούς του; Το παλιό πολιτικό σύστημα μπορεί να ήταν σάπιο, αλλά το καινούργιο αρχίζει να μυρίζει επικίνδυνα γρήγορα.
