Αλλά γιατί εμένα μου έρχεται στο μυαλό ο Μακμπέθ; «Το αύριο, και το αύριο, και το αύριο, και το αύριο. Αύριο: μικρό φοβισμένο βήμα, σέρνεται το ενα πίσω απο το άλλο, μέρα με την ημερα, μέχρι την τελευταία συλλαβή του χρόνου»