Είναι πολύ εύκολο – και εν τέλει βλακώδες- να καυτηριάζεις ανθρώπους αναφερόμενος στην «τουρκική» ρίζα του επιθέτου τους: πχ. Λαφαζάνης: ο ανόητος, ο φλύαρος. Και επιπλέον, σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς να δημοσιεύεις την «εξυπνάδα» σου, κλείνοντας το περισπούδαστο άρθρο με ένα υπομνηματισμένο «μπλιαχ» αφού προηγουμένως χαρακτηρίσεις «πόρκυ» τον υπουργό Εσωτερικών («Τα Νέα», 13.6.2015).
Είναι πράγματι πολύ εύκολο, αρκεί να αναφέρεσαι και στη ρίζα του δικού σου επιθέτου (Βαλτινός: ο του βάλτου, τόπου τελματώδους όπου συρρέουν και παραμένουν στάσιμα τα νερά).
Αλλά αυτή ήταν πάντα η στάση των «immortels»: μούγκα (επί δικτατορίας) και όπου τους παίρνει, ανοησία -pour passer le temps με το αζημίωτο.
