Στην τηλεοπτική σειρά Game of Thrones που έχει καθηλώσει εκατοντάδες εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο ανάμεσα στους πρωταγωνιστές δεν είναι κάποιος από τους χαρακτήρες αλλά ένα αντικείμενο και πιο συγκεκριμένα το Βαλυριανό σπαθί. Πρόκειται για ένα σπαθί ελαφρύ, ανθεκτικό και άκρως κοφτερό. Ομάδα ειδικών αποφάσισε να βρει το κράμα με το οποίο κατασκευάζεται ένα τέτοιο σπαθί και παρουσιάζει την προσπάθεια της σε ένα βίντεο της σειράς Reaction της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας (American Chemical Society)..

Το σπαθί

Η σειρά μεταφέρει στην τηλεοπτική οθόνη τον κόσμο που δημιούργησε ο συγγραφέας των ομώνυμων βιβλίων Τζορτζ Ρ.Ρ.Μάρτιν. Σε αυτόν τον κόσμο η Βαλύρια είναι μια νεκρή πόλη άξια θαυμασμού που ήταν κάποτε η πρωτεύουσα μιας μεγάλης αυτοκρατορίας που ονομαζόταν Βαλυριανή Κοινοπολιτεία. Καταστράφηκε από ένα κατακλυσμιαίο γεγονός γνωστό ως ο Όλεθρος της Βαλύρια. Η πόλη βρισκόταν σε μια χερσόνησο της ανατολικής ηπείρου. Είναι η προγονική πατρίδα του Οίκου Ταργκάριεν τα μέλη του οποίου μπορούν και ελέγχουν δράκους.

Το βαλυριανό στσάλι είναι ένα μαγικό κράμα που εφευρέθηκε στη Βαλύρια και χρησιμοποιήθηκε για να φτιαχτούν όπλα απαράμιλλης ποιότητας. Είναι τα ξόρκια και η μαγεία που κάνουν το ατσάλι αυτό ιδιαίτερο. Τα σπαθιά από βαλυριανό ατσάλι είναι ελαφρύτερα, ανθεκτικότερα και πιο κοφτερά από τα καλύτερα σπαθιά των Επτά Βασιλείων, και έχουν ευδιάκριτους κυματισμούς παρόμοιους με των δαμασκηνών σπαθιών. Τα περισσότερα σπαθιά από βαλυριανό ατσάλι στο Γουέστερος είναι οικογενειακά κειμήλια των ευγενών οίκων, κι έχει το καθένα το δικό του όνομα και τη δική του ιστορία. Μόνο οι πιο σπουδαίοι οπλουργοί μπορούν να ξανασφυρηλατήσουν σπαθιά από υπάρχον βαλυριανό ατσάλι, αλλά το μυστικό στη δημιουργία τέτοιου κράματος χάθηκε με τη Βαλύρια, καθιστώντας τα εναπομείναντα όπλα ιδιαίτερα πολύτιμα και εξαιρετικά σπάνια.

Η αναπαραγωγή

Η ομάδα των επιστημόνων της σειράς Reactions της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας συνεργάστηκε με τον ειδικό στον τομέα των μετάλλων και υλικών Ράιαν Κόνσελ προκειμένου να διερευνήσουν μαζί αν η κατασκευή ενός βαλυριανού σπαθιού είναι δυνατή, αναζητώντας ένα υλικό που να προσομοιάζει με το βαλυριανό ατσάλι. Ξεκίνησαν εξετάζοντας αρχικά μια από τις τυπικές μορφές ατσαλιού. Τον χάλυβα που αποτελείται κυρίως από σίδηρο και διαθέτει και περίπου 2% άνθρακα. Το ατσάλι αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα ανθεκτικό σπαθί. Στη συνέχεια οι ερευνητές ασχολήθηκαν με έναν τύπο ατσαλιού που περιέχει 0,6% άνθρακα, πυρίτιο και μαγνήσιο. Αυτό το ατσάλι θα μπορούσε να προσφέρει ανθεκτικότητα και να είναι κοφτερό αλλά δυστυχώς δεν αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες που απαιτούνται στη διαδικασία της σφυρηλάτησης.

Επόμενο βήμα ήταν ο πειραματισμός με ατσάλι που μετά τη σφυρηλάτηση του αφηνόταν να κρυώσει και να «δέσει» έξω από το εργαστήριο στο φυσικό περιβάλλον. Αυτό το είδος ατσαλιού αποτελείται από ένα «κοκτέιλ» στοιχείων. Μετά από όλες τις δοκιμές ο Κόνσελ διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να βρεθεί κάποιο ατσάλι αντίστοιχο του βαλυριανού και διατύπωσε την εκτίμηση ότι το βαλυριανό ατσάλι στην πραγματικότητα δεν είναι ατσάλι αλλά ένα σούπερ υλικό με μεταλλικό σκελετό στο οποίο ενσωματώνονται διάφορα κεραμικά υλικά. Ο Κόνσελ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το στοιχείο εκείνο που θα μπορούσε να προσφέρει σε ένα σπαθί τα χαρακτηριστικά του βαλυριανού είναι το καρβίδιο του πυριτίου.