Ειρήνη Ηλιοπούλου: Η ζωγραφική μοιάζει με την ερωτική πράξη

«Στα όνειρα, λένε, το νερό είναι το βασικό στοιχείο της ανάμειξης επειδή εισχωρεί μέσα στην ύλη, ζυμώνεται και γίνεται ένα με αυτήν. Στο “Μare Μineralis” δοκίμασα μια προσέγγιση του διαρκώς μεταβαλλόμενου θαλασσινού τοπίου, τον συνδυασμό νερού και γης, τη δοσοληψία και τη συναλλαγή. Εκανα το πέτρωμα, τον βράχο, για να μιλήσω για το νερό! Για το αρσενικό, τον βράχο, σε μάχη ή σε πάντρεμα με το θηλυκό, τη θάλασσα και τη σκοτεινή γυναικεία της υπόσταση. Για τη δυαδικότητα και αλληλοσυμπλήρωση, σαν το yin και το yang στην ανατολίτικη φιλοσοφία. Για τη φωτεινότητα του σκληρού αρσενικού στοιχείου σε αρμονία με τη σκοτεινή θηλυκή εξουσία, τη μητρότητα, τη γονιμότητα και τον πόθο. Για την αντίθεση, το σκληρό και το μαλακό, το κενό και το πλήρες, το θετικό και το αρνητικό, την ηδονή και την αυστηρότητα. Για την πλαστική περιπέτεια αυτού του ζευγαρώματος που άλλοτε ηρεμεί και άλλοτε ερεθίζει. Για τους βράχους, τους ακίνητους φρουρούς του Ποσειδώνα (Andrea Schroht) και τη θάλασσα να αλλάζει φύση, να γίνεται πότε θηλυκιά, όταν είναι ήρεμη, πότε αρσενικιά, όταν θυμώνει. Να δείξω με τη ρευστότητα του υλικού της ακουαρέλας που είναι το ιδανικό για την περίσταση το πώς το νερό μαλακώνει και λειαίνει τον βράχο καλύτερα από το σκληρότερο εργαλείο. Πώς η ηδονή, αφημένη στα τυχαία σχήματα της θάλασσας, αφυπνίζεται και πειθαρχεί από το αυστηρά οργανωμένο ζωγραφικά χάος του βράχου. Ερωτική πράξη! Μοιάζει άλλωστε η ζωγραφική με την ερωτική πράξη όσον αφορά τη μέγιστη ένταση στην οποία βρίσκεσαι και νιώθεις για τον άλλον ή για το άλλο, δηλαδή για το έργο που έχεις απέναντί σου! Η ένταση της επιθυμίας στη ζωγραφική ξεπηδάει απρόσκλητα από τις χαραμάδες των αντιθέσεων, τα σβησίματα, τις ανατροπές, τις διορθώσεις και τις επαναλήψεις. Η επιθυμία χαλαρώνει όταν παύεις να αφήνεσαι στο έλεος των οπτικών διαδρομών που καθορίζουν την εξέλιξη του έργου σου. Εκεί τελειώνει και η περιπέτεια! Γιατί αυτό είναι η ζωγραφική, μια περιπέτεια σε εξέλιξη».