Η επιλογή του κ.Τσίπρα να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα πρόσωπο προερχόμενο από ένα αντίπαλο πολιτικό χώρο, μπορεί να μην προκάλεσε ενθουσιασμό σε ορισμένα μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδας, αλλά αποτελεί μια πρώτη ένδειξη στοιχειώδους συναίνεσης.

Σε μία περίοδο που η χώρα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα, που έχει μπροστά της μια κρίσιμη διαπραγμάτευση με την Ευρώπη, η συναίνεση και η συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων, είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ.

Η πολιτική πόλωση που προηγήθηκε με αφορμή την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, έπρεπε και πρέπει να εκτονωθεί το συντομότερο δυνατόν.

Και η αποδοχή της υποψηφιότητας Παυλόπουλου από την αξιωματική αντιπολίτευση διευκολύνει προς αυτήν κατεύθυνση. Γιατί μπορεί ο Πρόεδρος να μην έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες, αλλά επί της ουσίας συμβολίζει την βούληση των πολιτικών δυνάμεων να εργαστούν για το κοινό συμφέρον.

Ο κ. Παυλόπουλος με τις όποιες αντιρρήσεις μπορεί να έχει κάποιος για την μέχρι τώρα πολιτική στάση του, έχει τη δυνατότητα και την ικανότητα να εκφράσει αυτή την κοινή βούληση για εθνική συνεννόηση, ακολουθώντας το παράδειγμα προηγούμενων Προέδρων που ανταποκρίθηκαν στο ρόλο του κορυφαίου πολιτειακού παράγοντα που τους ανατέθηκε.

Είναι θετικό επίσης σε ένα άλλο επίπεδο, ότι ο Πρωθυπουργός ανταποκρίθηκε στο αίτημα όσων πολιτικών αρχηγών το ζήτησαν να ενημερωθούν αμέσως και υπεύθυνα για την πορεία των διαπραγματεύσεων με τους ευρωπαίους εταίρους μας.

Η χώρα μπροστά στο κρίσιμο σταυροδρόμι που βρίσκεται δεν έχει την παραμικρή πολυτέλεια για άγονες αντιπαραθέσεις και εσωτερικές συγκρούσεις.Είναι η ώρα να πρυτανεύσει σε όλους το κοινό εθνικό συμφέρον της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη και το ευρώ. Όλα τα άλλα έπονται…