Η 37χρονη βουλευτής Α’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει πρωτοστατήσει τα τελευταία δυόμισι χρόνια στην πολεμική κατά της κυβέρνησης, εντός και εκτός Βουλής, κερδίζοντας πολλούς σταθερούς υποστηρικτές αλλά και αρκετούς δεδηλωμένους αντιπάλους. Με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, στη συνέντευξή της προς «Το Βήμα» απαντά στα κρίσιμα ερωτήματα των μετεκλογικών συνεργασιών και των κυρίαρχων πολιτικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που εκλεγεί πρώτο κόμμα στις 25 Ιανουαρίου.
Κυρία Κωνσταντοπούλου, αν δεν εξασφαλίσετε την αυτοδυναμία, θα επιδιώξετε να σχηματίσετε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠαΣοΚ και τη Νέα Δημοκρατία ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται πιο άνετα μόνο με κόμματα όπως οι Ανεξάρτητοι Ελληνες;
«Αδιαπραγμάτευτοι σύμμαχοί μας είναι ο λαός και η κοινωνία που έχουν εξουθενωθεί από τις πολιτικές των μνημονίων που ΠαΣοΚ -ΝΔ υλοποιούν με ευλάβεια. Προφανώς λοιπόν αποκλείεται οποιαδήποτε σύμπραξη με τους υπευθύνους για τα δεινά που οδήγησαν στην ανθρωπιστική κρίση τα τελευταία 4,5 χρόνια και τους συνολικά υπευθύνους μιας καταστροφικής διακυβέρνησης 40 ετών που καταρράκωσαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, λεηλάτησαν το δημόσιο συμφέρον, διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα και δημιούργησαν εσωτερικές ολιγαρχίες διαπλοκής. Εκείνοι που θεωρούν ότι κάθε μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα πρέπει να τους περιλαμβάνει θα διαπιστώσουν σύντομα ότι επιτέλους η Ιστορία προχωράει χωρίς αυτούς».
Μία από τις πρώτες πολιτικές πράξεις του μετεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ, αν κερδίσει την πρώτη θέση, θα είναι να υποδείξει υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μπορεί η Αριστερά να προτείνει Πρόεδρο προερχόμενο από τη Δεξιά, όπως π.χ. τον κ. Κ. Καραμανλή;
«Η δική μας πρόταση θα συμπυκνώνει και θα συμβολίζει τον επαναπροσδιορισμό του θεσμικού και εγγυητικού ρόλου του προσώπου που ενσαρκώνει το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Δεν θα βαδίσουμε στην πεπατημένη των “διακοσμητικών” προέδρων – εκτελεστικών οργάνων της κυβέρνησης που εκδίδουν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου με τη σέσουλα και ανοιγοκλείνουν τη Βουλή κατά παραγγελία».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με προεξάρχουσα εσάς, έχει καταγγείλει σειρά οικονομικών σκανδάλων στη Βουλή και μάλιστα τα έχετε εκδώσει στη «Μαύρη Βίβλο της Ντροπής». Ποιες θα είναι οι πρώτες πρωτοβουλίες μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου στην ελληνική κοινωνία;
«Η ελληνική κοινωνία ζητάει δικαιοσύνη, ισονομία, προστασία του δημοσίου πλούτου και του δημοσίου χρήματος. Εχει αηδιάσει όχι μόνο από τα σκάνδαλα αλλά και από τις πρακτικές συγκάλυψής τους και την κραυγαλέα αντίφαση ανάμεσα στην ανηλεή φορολόγηση των αδυνάμων και στη διαρκή φορολογική, οικονομική, επιχειρηματική και ποινική εξυπηρέτηση των ολίγων “ημετέρων”. Προτεραιότητά μας θα είναι να ρίξουμε άπλετο φως στις υποθέσεις εκείνες από τις οποίες θυματοποιήθηκε ο ελληνικός λαός και υπονομεύθηκε το δημόσιο συμφέρον: Μνημόνιο, Siemens, λίστα Λαγκάρντ, υποθέσεις υποβρυχίων – εξοπλιστικών, κλείσιμο της ΕΡΤ, εκποίηση δημόσιας περιουσίας μέσω ΤΑΙΠΕΔ –και όχι μόνο -, επιζήμια λειτουργία του ΤΧΣ. Η διαφάνεια και η λογοδοσία αποτελούν προϋπόθεση κοινωνικής συνοχής και αποκατάστασης της εμπιστοσύνης στους θεσμούς».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται τους πάγιους κανόνες της Ενωσης που επιβάλλουν την τήρηση των προηγούμενων συμφωνιών (στη συγκεκριμένη περίπτωση, Μνημόνιο Ι και ΙΙ). Στο πλαίσιο της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, για την οποία έχετε επιχειρηματολογήσει πολλές φορές, θα απορριφθεί η τρόικα ως συνομιλητής και θα ακυρωθεί το Μνημόνιο ως βάση διαπραγμάτευσης;
«Τα μνημόνια είναι στην πραγματικότητα αντι-ευρωπαϊκές συμφωνίες που παραβιάζουν στον πυρήνα τους τις ευρωπαϊκές συνθήκες και τις προστατευτικές της εθνικής κυριαρχίας, της κοινωνικής ευημερίας και της ισότιμης συνύπαρξης διατάξεις τους. Δεν υπάρχει “πάγιος κανόνας” τήρησης συμφωνιών που παραβιάζουν τις ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Ωστόσο εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται. Δεν μπορεί να είναι τόσο «παράνομα»…
«Τα μνημόνια δεν αποτέλεσαν ποτέ ευρωπαϊκή συμφωνία αλλά επινοήθηκαν ως sui generis εξωευρωπαϊκή τετραμερής συνθήκη, που θυμίζει εμπορική συμφωνία και όχι διεθνή σύμβαση. Η κατάργησή τους αποτελεί στοιχειώδη πράξη εθνικής αξιοπρέπειας αλλά και ευρωπαϊκής συνέπειας».
Επιδιώκετε διαπραγμάτευση με την ΕΕ από μηδενική βάση;
«Η διαπραγμάτευσή μας με την ΕΕ δεν θα είναι “από μηδενική βάση” αλλά στη βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου δεκαετιών για την προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων αλλά και στη βάση του προηγουμένου της διαγραφής του γερμανικού χρέους το 1953».

«Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες αφυπνίζονται»

Πολλοί εκτιμούν ότι η ΕΕ θα επικαλεστεί την (κρίσιμη για τη συνοχή της Ενωσης) αρχή της τήρησης των κοινών κανόνων και συμφωνιών, θα αρνηθεί να συμμετάσχει σε μια διαπραγμάτευση και θα παραπέμψει την Ελλάδα στην τρόικα. Θα παρουσιάσετε στον ελληνικό λαό τις εναλλακτικές επιλογές που διαθέτει η χώρα σε περίπτωση που η Ευρώπη αρνηθεί να προσέλθει στο τραπέζι;

«Δεν υπάρχει ούτε διαδικασία “άρνησης της ΕΕ να συμμετάσχει σε διαπραγμάτευση”, με δεδομένο ότι είμαστε ισότιμο μέλος της ΕΕ και όχι τρίτη χώρα, ούτε βέβαια διαδικασία “παραπομπής μας στην τρόικα”, δηλαδή σε υπαλλήλους διεθνών οργανισμών στους οποίους συμμετέχουμε ως μέλος. Είναι δε θλιβερό ότι αυτό το σενάριο διακινείται χαιρέκακα από το κυβερνητικό μπλοκ, που τρέμει στην ιδέα ότι ένα νέο υπόδειγμα διακυβέρνησης και διεθνούς διεκδίκησης θα αποκαλύψει με τον πλέον πειστικό τρόπο τις εγκληματικές επιλογές και την υπονομευτική για το δημόσιο συμφέρον συμπεριφορά των μνημονιακών κυβερνήσεων».
Το «περίστροφο στο τραπέζι» είναι η ρευστότητα της ΕΚΤ. Η ρευστότητα που παρέχει η ΕΚΤ προς τις τράπεζες χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια (έστω μέσα σε ένα γκρίζο νομικό πλαίσιο…) ως μέσο πολιτικής πίεσης παντού στην ευρωζώνη.
«Κανένας ευρωπαϊκός θεσμός, ούτε αυτός της ΕΚΤ, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως όπλο εναντίον λαών και κρατών».
Ωστόσο, το όπλο αυτό έχει διαμορφώσει τις πολιτικές εξελίξεις και την αποδοχή των προγραμμάτων λιτότητας παντού στην Ευρώπη.
«Αυτό δυστυχώς συμβαίνει όταν το επιτρέπουν οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών που συμμετέχουν στα ευρωπαϊκά όργανα».
Ισως, αλλά εσείς πώς σκοπεύετε να αντιδράσετε και να το απενεργοποιήσετε;
«Το κοινό άρθρο 3 των ευρωπαϊκών Συνθηκών ρητώς ορίζει ως πρωταρχικό σκοπό της ΕΕ την ευημερία των λαών και των κοινωνιών της. Εκείνοι που οραματίζονται μια Ευρώπη των οικονομικών εκβιασμών και της επιβολής του οικονομικά ισχυρού είναι αντιμέτωποι με το γράμμα και το πνεύμα των συνθηκών, με τις ίδιες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες που αφυπνίζονται και διεκδικούν και με τους πολιτικούς συσχετισμούς που αλλάζουν πανευρωπαϊκά, με πρωτοπόρο την Αριστερά στη χώρα μας. Η ευρωπαϊκή αρχή της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προστασίας είναι τα δικά μας όπλα. Και δεν είναι καθόλου αμελητέα».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ