Μια οικονομική κρίση, όπως αυτή που βιώνει η χώρα είναι ασφαλώς μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και απαιτεί, αναμφίβολα, οδυνηρές θυσίες από όλους. Ο απίστευτης έκτασης και εγκληματικά επικίνδυνος λαϊκισμός τύπου ΣΥΡΙΖΑ, δεν αφορά, ευτυχώς, την πλειονότητα της κοινωνίας. Αυτή υπομένει στωικά την κατάσταση, περιμένει και ελπίζει.
Τα πράγματα γι’ συτό το τμήμα της κοινωνίας, θα ήταν πολύ πιο υποφερτά, αν οι κυβερνώντες διέθεταν πραγματική βούληση, τόλμη, ευαισθησία και αίσθηση δικαίου. Αν και κάποιοι από τους κυβερνώντες είχαν και εκδήλωσαν τέτοια χαρακτηριστικά, οι περισσότεροι αποδείχθηκαν λαϊκιστές, ψηφοθήρες και προστάτες συντεχνιακών συμφερόντων. Θα δώσουμε εδώ ένα, απλά ενδεικτικό, παράδειγμα πολιτικής ανεπάρκειας, ακραίου παραλογισμού, πολιτικής παράνοιας και περιφρόνησης κάθε έννοιας δικαίου και ισονομίας: εννοώ εδώ την περίπτωση του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων.
Όπως είναι γνωστό, το εφάπαξ μειώθηκε τρεις μέχρι τώρα φορές, 15%, 20% και 22,65%. Αν δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρωθεί, λογικά το εφάπαξ μειώνεται. Με ποια λογική όμως η μείωση δεν αφορά το ίδιο όλους τους δικαιούχους, αλλά αλλάζει με βάση τη χρονολογία συνταξιοδότησης;
Τον τελευταίο καιρό τα ποικίλα ΜΜΕ διακινούν ποικίλα σενάρια περαιτέρω περικοπών, 30%, 50% ή ενός απλού φιλοδωρήματος 5300 (sic) ευρώ, για όσα εφάπαξ θα δοθούν, αν δοθούν, από 1/1/2014. Στα σενάρια αυτά η κυβέρνηση και ο διαβόητος για την κοινωνική του αναλγησία Βρούτσης, δεν απαντούν ούτε με ένα κιχ. Διατηρούν, σκοπίμως (;) ένα σκηνικό τρόμου.
Με σκηνικό τρόμου όμως και διαρκούς αβεβαιότητας δεν αντιμετωπίζονται κρίσεις. Ανεβαίνουν ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή. Αυτά για το 2014.
Υπάρχουν όμως συνταξιούχοι που έχουν συνταξιοδοτηθεί το 2011, το 2012, το 2013!. Και αυτοί, δικαίως, προσφεύγουν στο Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων για να δουν πότε πρόκειται να πάρουν το δικό τους εφάπαξ. Και εκεί διαπιστώνουν ότι, άκουσον – άκουσον, πρόβλεψη υπάρχει μόνο για εκείνους, για τους οποίους το ΓΛΚ είχε εκδώσει την πράξη συνταξιοδότησης μέχρι τον Ιούνιο του 2012! Για τους άλλους τίποτα και από κανέναν, Λες και αυτοί δεν είναι ήδη συνταξιούχοι, λες και δεν περιμένουν τίποτα, λες και δεν υπάρχουν καν. Κουβέντα από το ΤΠΔΥ, ή την κυβέρνηση και μόνο τα σενάρια τρόμου των ΜΜΕ ότι και αυτοί, συνταξιούχοι του 2011, 2012, 2013 θα ακολουθήσουν τα προβλεπόμενα για το 2014 και θα πάρουν, αν πάρουν, το «εφάπαξ» των 5300 ευρώ!
Πολιτική βλακεία, κοινωνική αναλγησία, αδιαφορία για κάθε έννοια δικαίου και ισονομίας. Αν μόνο 5300 ευρώ μπορεί να δώσει το κράτος, να δώσει τόσα σε όλους. Με ποια λογική, ποια ηθική βάση, ποια έννοια συνταγματικής ισονομίας αποφασίζει ο Βρούτσης ότι η διαφορά ενός μηνός στην πράξη συνταξιοδότησης (Ιούλιος του 2012, αντί του Ιουνίου 2012) δικαιολογεί μια τεράστια διαφορά απολαβών μεταξύ δύο ανθρώπων με ίδια χρόνια υπηρεσίας, ίδιες εισφορές και ίδια δικαιώματα;
Αναλογισθείτε το γελοίο του πράγματος. Αναλογισθείτε ότι η διαφορά ενός μηνός στην πράξη συνταξιοδότησης μπορεί να οφείλεται σε απλά και τυχαία γεγονότα, όπως στο γεγονός ότι τα δικαιολογητικά του ενός έρχονται από την επαρχία και του άλλου από την Αθήνα. Του δεύτερου πρωτοκολλούνται ενωρίτερα και η πράξη εκδίδεται ενωρίτερα. Τέτοιας έκτασης γελοιότητα.
Αν σκέφτονταν ότι πίσω από τα νούμερα βρίσκονται άνθρωποι, θα έβγαιναν να πληροφορήσουν, να δώσουν εξηγήσεις, να ενημερώσουν. Αυτά όμως αφορούν κυβερνήσεις με στελέχη που γνωρίζουν τη δουλειά τους και, κυρίως, αναγνωρίζουν ότι δεν έχουν να κάνουν μόνο με ποσά και αριθμούς, αλλά με ανθρώπους. Κάτι τέτοιο δεν διαθέτει αυτή η κυβέρνηση και, πάντως, κάτι τέτοιο δεν είναι ο Βρούτσης. Έτσι όμως, όσο και αν αγωνίζεται ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και κάποιοι φιλότιμοι άνθρωποι, τίποτε το καλό δεν πρόκειται να προκύψει.
Ο εχέφρων άνθρωπος υπομένει την οικονομική δυσκολία. Σιχαίνεται όμως και αγανακτεί με την εξώφθαλμη αδικία και προσβολή του αισθήματος δικαίου.