Ο σπιτόγατος που λατρεύει την ταχύτητα


Την Κυριακή 3 Ιουνίου ο Λούης Τσάτουμας πήρε τον γνώριμο γι’ αυτόν δρόμο προς το στάδιο της Καλαμάτας, επιστρέφοντας στην καθημερινή ρουτίνα της προπόνησης ύστερα από μία ημέρα, ή μάλλον ένα απόγευμα γεμάτο συγκινήσεις, ένταση αλλά και συναισθήματα χαράς και δικαίωσης. Η μικρή νυχτερινή υπέρβαση την οποία είχε επιτρέψει στον εαυτό του, μια επίσκεψη στα μπουζούκια με τους «κολλητούς του» συναθλητές στο μήκος, για να γιορτάσει τη μεγάλη υπέρβαση του άλματος των 8,66 μ., δεν θα τον απέτρεπε από το να είναι συνεπής στο ραντεβού του με το σκάμμα. Η προσήλωση στον στόχο και η εργατικότητα που τον συνοδεύει από τότε που έκανε τα πρώτα αθλητικά βήματά του στο σταδιάκι της γενέτειράς του, της Μεσσήνης, ήταν παρούσα, ακόμη και τη στιγμή που δικαιούνταν να ξεφύγει από τη σιδηρά πειθαρχία του πρωταθλητισμού, αφού είχε πραγματοποιήσει ένα ιστορικό άλμα. Την προηγούμενη ημέρα κατέγραψε το όνομά του στη λίστα των κορυφαίων επιδόσεων όλων των εποχών στο μήκος: όγδοος στην παγκόσμια κατάταξη και δεύτερος στην ευρωπαϊκή, πίσω από τον Αρμένιο Ρόμπερτ Εμιγιάν, ο οποίος όμως είχε εκμεταλλευθεί και το υψόμετρο της πόλης Τσαχαντζόρ για να φθάσει στα 8,86 μ. Μία εβδομάδα αργότερα, το Σάββατο 9 Ιουνίου, με άλμα 8,54 μ. στα «Βενιζέλεια» των Χανίων, ο Τσάτουμας επιβεβαίωσε ότι ανήκει πλέον στην παγκόσμια ελίτ του αγωνίσματος.


Το Σάββατο το απόγευμα της 2ας Ιουνίου στο Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας ο Λούης Τσάτουμας, ο τοπικός αθλητικός ήρωας της Μεσσηνίας, μετετράπη σε παγκόσμιο ήρωα, κερδίζοντας όχι μόνο τα «15 λεπτά (παγκόσμιας) δημοσιότητας» αλλά και την εκτίμηση των φίλων του στίβου σε όλον τον κόσμο. Ο ίδιος έμοιαζε να το απολαμβάνει με τον ίδιο αυθορμητισμό και τη λαϊκότητα που τον διακρίνει από τότε που άρχιζε να χτίζει τον δικό του αθλητικό μύθο, πρώτα στη μικρή κοινωνία της Μεσσήνης, ύστερα σε επίπεδο νομού και τα τελευταία χρόνια σε πανελλήνια κλίμακα. Οι δικοί του άνθρωποι από το «νησί» ήταν πάλι εκεί για να τον απολαύσουν, να τον ενισχύσουν και τελικά, αυτή τη φορά, να τον αποθεώσουν, αφού τις προηγούμενες χρονιές ο Τσάτουμας, νικημένος λες από το άγχος, δεν κατάφερνε να λάμψει στα Παπαφλέσσεια και να ικανοποιήσει τους συμπατριώτες του.


Η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό έμοιαζε προδιαγεγραμμένη, καθώς ανατράφηκε σε μια αθλητική οικογένεια. Οι γονείς του είναι γυμναστές, ενώ και η αδελφή του Τζίνα είναι απόφοιτη των ΤΕΦΑΑ. Μάλιστα ο πατέρας του κ. Θοδωρής Τσάτουμας υπήρξε αθλητής του Μεσσηνιακού στο μήκος και στο ύψος και όλοι στη Μεσσήνη περίμεναν από τον μικρό Λούη να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του, ο οποίος ξεχώριζε για την εκρηκτικότητά του.


* Από τους αγώνες δημοτικών σχολείων


Οι προσδοκίες δεν άργησαν να δικαιωθούν, χάρη και στη βοήθεια του προπονητή κ. Μιχάλη Μπιζύμη, ο οποίος διέκρινε πολύ γρήγορα τα εντυπωσιακά προσόντα του πιτσιρικά. «Ηταν ένα παιδί με μακριά, γερά πόδια και λεπτό κορμί. Είχε έναν σωματότυπο που ένα έμπειρο μάτι μπορούσε πολύ εύκολα να καταλάβει ότι θα μπορούσε να διακριθεί αθλητικά» θυμάται ο μεσσήνιος γυμναστής που είχε την προπονητική ευθύνη του Τσάτουμα ως το 2000, όταν ο κορυφαίος εφέτος άλτης στον κόσμο μετακόμισε στην Αθήνα για να σπουδάσει στο ΤΕΦΑΑ, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση.


Το πρώτο και ίσως πιο πολύτιμο για τον Τσάτουμα μετάλλιο ήταν το χρυσό στους αγώνες δημοτικών σχολείων της Μεσσήνης το 1992. Η διάκριση αυτή ήταν το διαβατήριό του για τον κόσμο του αθλητισμού και ειδικότερα του στίβου. Μόνο που χρειάστηκαν η παρέμβαση και η πειθώ του κ. Μπιζύμη για να τον κρατήσουν στον στίβο και να μη στραφεί στο μπάσκετ το οποίο γοήτευε εξίσου τον εκκολαπτόμενο πρωταθλητή. Εκτός από τα επιχειρήματα του προπονητή του, τον Τσάτουμα κράτησαν στον στίβο οι φίλοι του, η παρέα του, που δοκίμαζαν και αυτοί τις δυνάμεις τους στο ίδιο άθλημα. Και για τον Τσάτουμα η φιλία, η παρέα, μετράνε πάνω απ’ όλα.


Η δικαίωση της επιλογής του δεν άργησε. Τα μετάλλια στους αγώνες γυμνασίων του νομού και οι νίκες στους πανελλήνιους σχολικούς αγώνες άρχισαν να χτίζουν τη φήμη του μικρού Λούη, ο οποίος «σε ηλικία 14-15 ετών κατάλαβε ότι με τον αθλητισμό μπορούσε να κερδίσει τη ζωή του και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά σ’ αυτόν» αναφέρει στο «Βήμα» ο πρώην προπονητής του. Το μεγάλο μυστικό των επιτυχιών του, εκτός από τα προσόντα και την εργατικότητά του, ήταν η άγνοια φόβου, αφού «είτε πήδαγε στη Μεσσήνη είτε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα παίδων όπου ήρθε τέταρτος το 1999, αισθανόταν βασιλιάς».


Το 2001 το «πουλάρι» από τη Μεσσήνη, όντας για έναν χρόνο κάτω από την προπονητική καθοδήγηση του κ. Γιώργου Πομάσκι φθάνει στην κορυφαία θέση του βάθρου του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος εφήβων, για να ακολουθήσουν τα δύσκολα χρόνια των άκυρων και της αμφιβολίας, με φωτεινό διάλειμμα το άλμα στα 8,34 μ., το 2003 στα Τσικλητήρεια. Το 2006 το άστρο του Τσάτουμα ξαναλάμπει με την κατάκτηση της 4ης θέσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου, ενώ βρίσκεται ήδη για έναν χρόνο υπό την καθοδήγηση του κ. Δημήτρη Βασιλικού, βοηθού του κ. Πομάσκι, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε αναχωρήσει για τη Βουλγαρία. Ο Τσάτουμας, «ένας άνθρωπος που δεν θέλει να χάνει ούτε στο τάβλι, καθώς είναι ανταγωνιστικός τύπος», όπως αποκαλύπτει ο νυν προπονητής του, ξαναβρίσκει το νήμα των επιτυχιών για να κατακτήσει πριν από λίγους μήνες στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου το πρώτο του μετάλλιο, αργυρό, στην κατηγορία των ανδρών.


* Από τη Φόρμουλα 1 ως το Moto GP


Εκρηκτικός εντός σταδίων αλλά ήρεμος και σπιτόγατος εκτός, ο Τσάτουμας απολαμβάνει τη ρουτίνα του αθλητή. Προπόνηση, λίγη ξεκούραση, προσεγμένη διατροφή και λίγος ελεύθερος χρόνος για ήπιες δραστηριότητες στο σπίτι, όπως παρακολούθηση ταινιών στην τηλεόραση ή DVD από την προπόνηση ή αγώνες είναι ο καθημερινός καμβάς του, αλλά ο ίδιος δεν θεωρεί αυτή τη ζωή άχαρη, «αφού πάντα μέσα σου κυριαρχεί η επιμονή για την επίτευξη του στόχου».


Ο 25χρονος Μεσσήνιος, που στα πρώτα του βήματα στον στίβο ασχολήθηκε και με τα σπριντ – ορισμένοι μάλιστα θεωρούσαν ότι έπρεπε να ασχοληθεί με τα 200 μ. – είναι λάτρης της ταχύτητας, όχι όμως μόνο της ανθρώπινης αλλά και των μηχανών. Ο ήρεμος Τσάτουμας ανεβάζει… στροφές για τα μηχανοκίνητα σπορ, από τη Φόρμουλα 1 ως το Moto GP, και δηλώνει φανατικός θαυμαστής του Μίχαελ Σουμάχερ αλλά και του αναβάτη μοτοσικλέτας Βαλεντίνο Ρόσι. Ο μεγάλος του καημός άλλωστε είναι «να βρω κάποια ευκαιρία για να παρακολουθήσω από κοντά έναν αγώνα της Φόρμουλα 1».


 «Λευκός με προσόντα μαύρου»


Με το άλμα στα 8,66 μ. ο Λούης Τσάτουμας κατέστη ο δεύτερος λευκός άλτης του μήκους που κατάφερε 20 χρόνια μετά τον Αρμένιο Ρόμπερτ Εμιγιάν να εισβάλει στο… άβατο των μαύρων. «Ο Λούης είναι λευκός με προσόντα μαύρου» διατείνεται ο πρώτος προπονητής του κ. Μιχάλης Μπιζύμης και εξηγεί ότι «έχει πολύ μεγάλους μοχλούς στα κάτω άκρα, γι’ αυτό και χρειάζεται εξειδικευμένη προπόνηση. Υπάρχουν ιδιαιτερότητες στην περίπτωσή του».


Στα σπάνια σωματικά προσόντα του 25χρονου Μεσσήνιου αναφέρεται και ο νυν προπονητής του κ. Δημήτρης Βασιλικός: «Είναι πολύ γρήγορος, εκρηκτικός και με πολύ δυνατό νευρομυϊκό σύστημα». Στα προσόντα του Τσάτουμα ανταποκρίνεται και η μικρή φόρα που παίρνει, αφού κάνει δέκα διασκελισμούς συνολικού μήκους 24,30 μ. προτού φθάσει στη βαλβίδα. Το φυσικό ταλέντο του αθλητή, «η πολύ καλή προπονητική παιδεία που έχει» αλλά και «ο εργατικός και στοχοπροσηλωμένος χαρακτήρας του» δίνουν το δικαίωμα στον προπονητή του να βγαίνει… εκτός ορίων. «Οταν βλέπω ότι συνεργάζεται δεν μπορώ να του βάλω όρια» απαντά στην ερώτηση «ο Λούης θα μπορούσε να καταρρίψει το ευρωπαϊκό ρεκόρ των 8,86 μ. του Εμιγιάν;». Αλλωστε ένα από τα άκυρα άλματα του Τσάτουμα στα εφετινά Παπαφλέσσεια εκτιμήθηκε ότι ήταν κοντά στα 8,75 μ., ενώ ο ίδιος χαριτολογώντας μετά την επιτυχία του στην Καλαμάτα ζήτησε από τους διοργανωτές «την επόμενη φορά να έχετε μεγαλύτερο σκάμμα».


Η πορεία του Τσάτουμα δεν ήταν πάντα ανέφελη. «Περάσαμε δύσκολες στιγμές το 2005 όταν τραυματίστηκε ο Λούης, αλλά τότε ευτυχώς είχαμε φίλους δίπλα μας, όπως την οικογένεια Γλου» εξομολογείται ο κ. Βασιλικός, ο οποίος έχει πλέον και την (προπονητική) βοήθεια του επανακάμψαντος στην Ελλάδα κ. Γιώργου Πομάσκι και θεωρεί ότι ο αθλητής του είναι «πιο ώριμος από ποτέ».