“Αν φτάσουμε στα προημιτελικά, οι Δανοί θα πάνε όλοι στη δουλειά τους με μια τηλεόραση στο χέρι!”


Πριν από 16 χρόνια, όταν άρχιζε το Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό, το τραγούδι-ύμνος του Λουκιανού Κηλαηδόνη «αρχίζει το ματς, αδειάσαν οι δρόμοι…» καταδείκνυε την πραγματικότητα της εποχής. Δεν μπορούμε να πούμε ότι συμβαίνει κάτι ανάλογο και σήμερα – μόλις πέντε ημέρες πριν από την έναρξη του Μουντιάλ 2002, την ερχόμενη Παρασκευή στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας. Οι αγώνες θα γίνονται πρωινές ώρες (Ελλάδας) και το ποδοσφαιρικό κοινό είτε πρέπει να πάρει νωρίτερα την καλοκαιρινή άδειά του είτε να προμηθευτεί φορητές τηλεοράσεις για τους χώρους εργασίας είτε απλώς να βρει μια δικαιολογία και να αποφύγει για κάποιες ημέρες τουλάχιστον την επίσκεψη στο… γραφείο. Οσοι δε έχουν συνδυάσει την παρακολούθηση αγώνων στη βεράντα τους με τη συνοδεία μπίρας, πίτσας, ποπ κορν, σουβλακιών, ξηρών καρπών, αλκοολούχων ποτών και ανάλογων ροφημάτων και εδεσμάτων, μάλλον θα πρέπει να αλλάξουν συνήθειες και να προτιμήσουν τον καφέ, τα κρουασάν και ενδεχομένως τα τοστ. Παρ’ όλες αυτές τις… αντιξοότητες δισεκατομμύρια «πιστοί» της θρησκείας του ποδοσφαίρου αναμένεται να παρακολουθήσουν τους 64 αγώνες της διοργάνωσης που θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 30 Ιουνίου και είναι η πρώτη που γίνεται στην Ασία και ταυτόχρονα σε δύο χώρες. Ως και τον τελικό θα έχουν παιχτεί τουλάχιστον 5.760 αγωνιστικά λεπτά ποδοσφαίρου, χωρίς να υπολογίζονται οι καθυστερήσεις και οι παρατάσεις ή οι διαδικασίες εκτέλεσης πέναλτι που ενδεχομένως να χρειαστούν σε κάποιους νοκ άουτ αγώνες. Η σέντρα στο Μουντιάλ γίνεται την Παρασκευή 31 Μαΐου με τον αγώνα Γαλλία – Σενεγάλη (14.30, ΕΤ1) και έπονται τρία ματς το Σάββατο 1 Ιουνίου: Εϊρε – Καμερούν (09.30, ΕΤ1), Ουρουγουάη – Δανία (12.00, ΕΤ1) και Γερμανία – Σαουδική Αραβία (14.30, ΕΤ1).


Ως το 1997, όταν στην ΑΒ Κοπεγχάγης αγωνιζόταν ως αμυντικός μέσος, δεν είχε εισπράξει ούτε μια φορά «live» τα τραγούδια των «ρόλιγκανς». Οταν όμως το… γύρισε σε σέντερ μπακ, τα σάρωσε όλα. Το κοντέρ του Ρενέ Χένρικσεν έφτασε να «γράψει» από το 1998 τριανταπέντε συνεχή 90λεπτα με τη φανέλα της Εθνικής Δανίας ως και πριν από έναν μήνα, όταν αντικαταστάθηκε στο δεύτερο ημίχρονο του φιλικού αγώνα με το Ισραήλ. Τον δεύτερο αρχηγό της ομάδας της Δανίας – ύστερα από τον 38χρονο γερόλυκο Γιαν Χάιντζε – θα τον δούμε με το Νο 3 (και όχι με το Νο 2 που φορά στον Παναθηναϊκό) στον πρώτο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με αντιπάλους τον εφιάλτη του Euro 2000 που λέγεται παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία, τη σκληροτράχηλη Ουρουγουάη και την πρωτάρα σε Μουντιάλ Σενεγάλη. Πατώντας σιγά σιγά στα 33 του, ο παίκτης από τον οποίο ξεκινά η πράσινη ενδεκάδα τα τρία τελευταία χρόνια μιλάει στο «Βήμα» για την παρθενική εμφάνισή του στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση της υφηλίου.


– Τι είναι αυτό που καθιστά το Μουντιάλ τόσο μεγάλη διοργάνωση; Από πολλούς θεωρείται πιο σπουδαίο αθλητικό γεγονός ακόμη και από τους Ολυμπιακούς Αγώνες…


«Το ίδιο το ποδόσφαιρο! Γιατί το βρίσκεις παντού. Γιατί με μια μπάλα μπορούν να παίξουν όλοι. Ανεξαρτήτως σωματικών προσόντων, κοινωνικής τάξης, εθνικότητας. Είναι τόσο απλοί οι κανόνες και τόσο εύκολο για όλους όσοι δεν ασχολούνται επαγγελματικά… Μπορείς να παίξεις μπάλα στην… έρημο και στην πλαζ, στην αυλή του σπιτιού σου και στο βουνό, παντού».




– Συμφωνείς με την επιλογή δύο ασιατικών χωρών για τη διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου;


«Αν σκεφτούμε ότι το ποδόσφαιρο είναι για όλους, ναι!».


– Αν είχες εσύ το δικαίωμα επιλογής θα άλλαζες τις διοργανώτριες χώρες;


«Οχι, απλώς θα τοποθετούσα τη Δανία σε όμιλο που θα αγωνιζόταν στην Ιαπωνία και όχι στη Νότια Κορέα!».


– Εχεις επισκεφθεί την Ασία;


«Μόνο μια φορά πριν από πέντε χρόνια. Μαζί με συμπατριώτες μου που παίζαμε όλοι στο πρωτάθλημα Δανίας είχαμε πάει για ένα καλοκαιρινό τουρνουά στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης».


– Τι περιμένεις να αντιμετωπίσεις στην Απω Ανατολή;


«Ασφαλώς διαφορετική κουλτούρα. Ελπίζω να έχουμε ελεύθερο χρόνο για να δούμε κάποια πράγματα, να μιλήσουμε με ανθρώπους… Και να μου δοθεί η ευκαιρία να πάω στο Τόκιο!».


– Είχες φανταστεί ποτέ αυτή τη στιγμή της συμμετοχής σου;


«Ως πριν από επτά χρόνια, ως τα 25 μου, δεν είχα καν σκεφτεί ότι θα έβγαζα χρήματα από το ποδόσφαιρο. Πού να φανταστώ ότι θα πάω και στο Μουντιάλ;».


– Είναι αυτό το ορόσημο της καριέρας σου; Η πιο σημαντική στιγμή της;


«Οχι! Θα είναι μια πολύ δυνατή εμπειρία, αλλά μερικές φορές οι αναμνήσεις στο ποδόσφαιρο εξαρτώνται και από τα αποτελέσματα. Σχεδόν έχω ξεχάσει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πριν από δύο χρόνια. Μηδέν γκολ, μηδέν βαθμοί, μόνο μια αίσθηση απογοήτευσης μου έχει μείνει. Κατάλαβες; Οι πιο σημαντικές στιγμές στην καριέρα μου είναι οι δύο προημιτελικοί του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα. Και με την εθνική ομάδα η νίκη 3-2 από 0-2 μέσα στην Ιταλία πριν από τρία χρόνια».


– Ποια είναι η βασική φιλοσοφία στην οποία στηρίζεται η λειτουργία της Εθνικής Δανίας;


«Προσπαθούμε να παίζουμε ωραίο, καθαρό και τεχνικό ποδόσφαιρο για το καλύτερο αποτέλεσμα, ελέγχοντας τον ρυθμό του αγώνα».


– Οι Δανοί έχουν μεγάλες προσδοκίες από αυτή την ομάδα;


«Δεν νομίζω! Αλλά επικρατεί ενθουσιασμός ύστερα από την πορεία στα προκριματικά. Διότι παίξαμε και όμορφη μπάλα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για τους Δανούς!».


– Μιλάμε πλέον για ζήτημα «παράδοσης» όταν αναφερόμαστε στην αντιμετώπιση της εθνικής ομάδας από τους Δανούς;


«Ναι, μπορείς να το πεις αυτό. Και έχω την αίσθηση ότι η δημοτικότητα του αθλήματος αυξήθηκε κατακόρυφα μετά το Μουντιάλ του 1986. Οταν έχουμε καλή ομάδα τρελαίνονται! Να, τώρα, αν φτάσουμε στα προημιτελικά, θα πάνε όλοι στη δουλειά τους με μια τηλεόραση στο χέρι!».


– Αυτός είναι ο στόχος;


«Οχι, αυτό θα είναι η επιτυχία. Στόχος είναι βασικά να προκριθούμε στον επόμενο γύρο. Αλλά είμαστε άτυχοι, γιατί “πέφτουμε” πάνω στον όμιλο Αργεντινής – Αγγλίας μετά».


– Τι θα σημαίνει «αποτυχία» για σένα;


«Να μην παρουσιάσουμε αυτό που μπορούμε, δηλαδή καλό ποδόσφαιρο, και να αποκλειστούμε στον πρώτο γύρο».


– Τι σε φοβίζει;


«Τίποτε. Γιατί να με φοβίζει κάτι; Απλώς ανησυχώ για τις κλιματολογικές συνθήκες, οι οποίες ενδεχομένως να επηρεάσουν περισσότερο τις ευρωπαϊκές ομάδες».


– Εχεις εμπιστοσύνη στην ομάδα σου;


«Ναι! Ο Ολσεν είναι πολύ σκληρός προπονητής, αλλά πέτυχε τον στόχο. Και όταν έρχονται τα αποτελέσματα και συνειδητοποιείς μέσω αυτών την αξία της ομάδας, έχεις αισιοδοξία. Εχει ανανεωθεί σε μεγάλο βαθμό η ομάδα συγκριτικά με την προ διετίας εθνική, ο Ολσεν είναι πολύ ισχυρή προσωπικότητα και νομίζω ότι αν συνεχίσουμε έτσι, σε τρία-τέσσερα χρόνια θα έχουμε μια πάρα πολύ δυνατή εθνική ομάδα».


– Συμφωνείς με την επίσημη ιστοσελίδα της FIFA, όπου ο Εμπε Σαντ χαρακτηρίζεται ως το «αστέρι» της ομάδας σας;


«Ναι, αυτός είναι! Πρώτος σκόρερ της Μπουντεσλίγκα πέρυσι, εξαιρετικός επιθετικός. Ευτυχώς όμως, τώρα έχουμε και πολλές εναλλακτικές λύσεις».


– Μειονεκτήματα;


«Εχουμε πρόβλημα συνήθως με δυνατές ομάδες, στο “physical game”. Οπως με την Ιρλανδία, που ηττηθήκαμε 3-0».


– Φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου στο Μουντιάλ ποια ομάδα βλέπεις;


«Γαλλία και Αργεντινή. Ισως και η Βραζιλία, όχι διότι έχει φοβερή ομάδα, αλλά επειδή σε τέτοιες διοργανώσεις πάντα παίζει ρόλο και αυτό που εκπέμπει και αντιπροσωπεύει κάθε ομάδα».


– Εκπλήξεις;


«Ισως κάποιες ομάδες της Αφρικής. Το Καμερούν, η Νιγηρία… Και η Ουρουγουάη, από τις ομάδες της Λατινικής Αμερικής, έχει καλό σύνολο. Ελπίζω μονάχα να μην το δείξει στον πρώτο αγώνα εναντίον μας, που είναι το ματς – κλειδί για την πρόκρισή μας!».


– Θα έχεις επικοινωνία με τους συμπαίκτες σου στον Παναθηναϊκό;


«Μάλλον όχι. Αλλά να ξέρεις ότι περιμένω πολύ καλά παιχνίδια από όλους. Και κυρίως από τον Ολιζαντέμπε με την Εθνική Πολωνίας».