Παλιοί γνώριμοι του ελληνικού κοινού, οι Jethro Tull επιστρέφουν στην Αθήνα, για ακόμη μία συναυλία. Tο Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου, στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, οι θρυλικοί – και εδώ ο χαρακτηρισμός δεν είναι υπερβολικός – ρόκερς θα πραγματοποιήσουν μία στάση στο πλαίσιο της περιοδείας τους με τίτλο «The Seven Decades Tour».

Από το πρώτο τους άλμπουμ «This Was», το οποίο κυκλοφόρησε στις 25 Οκτωβρίου 1968, έως το πιο πρόσφατο, τιτλοφορούμενο «Curious Ruminant» (7 Μαρτίου 2025), το βρετανικό progressive rock γκρουπ έχει κυκλοφορήσει συνολικά 24 στούντιο άλμπουμ, 5 EPs, 10 live άλμπουμ, 18 συλλογές – η τελευταία, με τίτλο «Still Living In The Past», κυκλοφόρησε τον Ιούλιο που μας πέρασε και είναι επανέκδοση του «Living In the Past» του 1972 – και 45 singles.

Η μακρά ιστορία της μπάντας ξεκινά το 1967 στο διάσημο Marquee Club του Λονδίνου, ως… ασυνήθιστο μπλουζ/τζαζ συγκρότημα. Ασυνήθιστο, γιατί το κύριο όργανο που κέρδισε την προσοχή του παθιασμένου κοινού δεν ήταν η κιθάρα, αλλά το κλασικό πλέον φλάουτο, σε μια συνύπαρξη που έως τότε κανένας δεν είχε ξαναδεί.

«Υπεύθυνος» για αυτό ήταν και παραμένει ο Ιαν Aντερσον, παρών στο γκρουπ από τα πρώτα βήματα. Αρχηγός, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής του συγκροτήματος, αποτελεί μία από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της ροκ. Και ενώ στις 10 Αυγούστου έκλεισε τα 78 του χρόνια, δεν δείχνει έτοιμος να συνταξιοδοτηθεί.

Με όλο αυτό το background, που εκτείνεται σε επτά διαφορετικές δεκαετίες ροκ μουσικής από τα 60s μέχρι σήμερα, στην ερώτηση του BHMAgazino τι του φέρνει ευχαρίστηση η απάντησή του εκπλήσσει και παράλληλα δείχνει την ιδιαίτερη πλευρά του δημιουργού:

«Οι γάτες μου. Εχω δύο γάτες αυτή τη στιγμή. Κάπου εδώ γύρω θα είναι ή θα κοιμούνται. Μου φέρνουν πολλή χαρά. Αλλά δεν είναι μόνο οι γάτες. Είναι η οικογένειά μου. Εχω δύο παιδιά, τέσσερα εγγόνια και δύο γάτες. Εχω όμως και δύο ή τρία αγαπημένα ρολόγια. Μου αρέσουν οι μηχανισμοί, η λεπτομέρεια και η τεχνολογία της ωρολογοποιίας όπως και οι φωτογραφικές μηχανές.

Δεν είναι οι φωτογραφικές μηχανές βέβαια που μου φέρνουν χαρά, αλλά οι φωτογραφίες και το γεγονός ότι έχω ένα χόμπι το οποίο ξεκίνησε όταν ήμουν, υποθέτω, περίπου 11 ετών.

Και το συνεχίζω μέχρι και σήμερα. Πλέον ασχολούμαι και επαγγελματικά, κάνω πολλές φωτογραφίες για αφίσες, εξώφυλλα άλμπουμ κ.λπ. Είναι λοιπόν κάτι που αποτελεί μέρος της ζωής μου. Αλλά δεν έχω αυτοκίνητα. Δεν έχω δίπλωμα οδήγησης. Δεν με ενδιαφέρουν τα αυτοκίνητα. Δεν μου φέρνουν καμία ευχαρίστηση… Μου αρέσει επίσης η επαφή με τη φύση, τα ζώα, το τοπίο, τα λουλούδια, τα δέντρα.

Πράγματα που έχω γύρω μου επειδή ζω εδώ στην εξοχή. Μπορώ να πάω να περπατήσω στον κήπο, ο οποίος είναι ένας αρκετά μεγάλος κήπος με πολλά δέντρα και νερά. Βγάζω τις γάτες μου βόλτα. Αυτό μου δίνει πολλή ευχαρίστηση. Και δίνει και σε εκείνες πολλή ευχαρίστηση, επειδή λατρεύουν να πηγαίνουν βόλτα. Δεν είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπος. Δεν έχω πολλούς φίλους, αλλά ελπίζω να μην έχω και πολλούς εχθρούς. Συγγνώμη…».

Μιλώντας για το «Curious Ruminant», το 24ο άλμπουμ στην ιστορία των Jethro Tull, ο Ιαν Αντερσον σημειώνει μεταξύ άλλων ότι τα τραγούδια γράφτηκαν, στιχουργικά μιλώντας, «με σκοπό να φτιάξω κάτι που να εκφράζει τα συναισθήματα και τις απόψεις μου.

Αρα είναι προσωπικό άλμπουμ και σε μεγάλο βαθμό πρόκειται για ροκ άλμπουμ με όλα τα μέλη των Jethro Tull. Θέλω να προσθέσω επίσης ότι τα δύο τρίτα του ηχογραφήθηκαν ζωντανά στο στούντιο, που είναι ο τρόπος που πάντα μου άρεσε να δουλεύω. Να παίζουμε τα τραγούδια όπως θα τα εκτελούσαμε “ζωντανά” επί σκηνής. Μου αρέσει να έχω αυτή την αμεσότητα στη διαδικασία ηχογράφησης. Δεν συμβαίνει πάντοτε, αλλά τις περισσότερες φορές».

Στα τραγούδια του Ιαν Αντερσον οι στίχοι δεν έχουν ποτέ δευτερεύουσα σημασία. Αντιθέτως. Αποτελούν σημαντικό μέρος κάθε κομματιού και ενδεχομένως είναι και ο λόγος που πολλά από αυτά έχουν μείνει στη ροκ ιστορία.

Πέρα φυσικά από τον ήχο των Jethro Tull που και αυτός αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο. Οπως σημειώνει ο Αντερσον, «γράφω τους στίχους μου πολύ γρήγορα. Η μέθοδος γραφής μου είναι η εξής. Είτε έχω στο μυαλό μου τον τίτλο είτε το θέμα ή τέλος τη μελωδική γραμμή. Οταν ξεκινήσω όμως, δεν σταματώ. Δεν κάθομαι, ξέρετε, με ένα κενό κομμάτι χαρτί ή ένα άδειο αρχείο υπολογιστή και το σκέφτομαι για ώρες ή μέρες. Αλλά αυτό είναι το προσχέδιο, την επομένη θα το ξαναδώ και ίσως αλλάξω μερικά πράγματα που θα κάνουν λίγο καλύτερο το τραγούδι.

Επίσης, και κατά τη διαδικασία της ηχογράφησης μπορεί να αλλάξω μία ή δύο λέξεις. Μη με ρωτάτε πώς έρχεται η έμπνευση. Οι λέξεις μπαίνουν στο κεφάλι μου. Υπάρχει κάτι λίγο πνευματικό και μαγικό στη διαδικασία. Αν προσπαθήσεις να το αναλύσεις, σπάει το μαγικό ξόρκι. Οπότε δεν μου αρέσει να μιλάω γι’ αυτό ή να το σκέφτομαι όταν το κάνω. Απλώς προχωράω».

Η σχέση του πάντως με τη δημιουργία και την ανταπόκριση του κοινού είναι λίγο «αμφίθυμη»: «Δεν πρόκειται ακριβώς για ικανοποίηση, επειδή υπάρχει πάντα ένας βαθμός απογοήτευσης που συνοδεύει τη δημιουργία οποιουδήποτε πράγματος.

Αν μπορούσατε να επισκεφθείτε τα ατελιέ ζωγραφικής διάσημων καλλιτεχνών, πιθανότατα θα βρίσκατε στοιβαγμένους στις γωνίες πίνακες που έχουν κοπεί με μαχαίρι επειδή ο καλλιτέχνης αποφάσισε ότι τους μισούσε αφού τους ολοκλήρωσε. Πιθανότατα θα μπορούσατε να βρείτε σε σκληρούς δίσκους υπολογιστών τραγούδια που έχουν απορριφθεί επειδή δεν ήταν καλά. Και αυτό σε ωθεί να προσπαθήσεις ξανά, να δοκιμάσεις να κάνεις κάτι καλύτερο. Εγώ, όταν κρίνω ότι κάτι δεν είναι καλό, το εξαφανίζω οριστικά. Δεν το κρατάω για να επιστρέψω αργότερα. Δεν υπάρχει γυρισμός».

Στον leader των Jethro Tull δεν αρέσει να απευθύνεται στο εκάστοτε κοινό κάθε φορά που δίνει συναυλία σε μια χώρα: «Ποτέ δεν σκέφτομαι το κοινό, γιατί είναι σαν να απευθύνεσαι στη μάζα. Και δεν μου αρέσει αυτό. Υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικά γούστα. Είναι όλοι διαφορετικοί. Οπότε δεν τους βάζω σε ομάδες και δεν τους κατηγοριοποιώ σύμφωνα με ένα εθνικό στερεότυπο ή ένα στερεότυπο για τη συγκεκριμένη πόλη. Ετσι ήμουν πάντα.

Εν προκειμένω, μου αρέσει να βρίσκομαι στην Ελλάδα λόγω της σημασίας της, ιδιαίτερα της ιστορικής της σημασίας ως τόσου σημαντικού μέρους για την ανάπτυξη της ανθρωπότητας, την ανάπτυξη επιστημονικής και φιλοσοφικής σκέψης».