Το χάος που μετέφερε στον κόσμο η ατελής, απαράσκευη και εν τέλει προβληματική και αναποτελεσματική, μέχρι τώρα τουλάχιστον, διακυβέρνηση Τραμπ μόνο αδιάφορο δεν είναι για τις πολιτικές εξελίξεις τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.
Το νεοσυντηρητικό κύμα αντισυστημισμού που μετέφερε με την επανεκλογή του ο νέος αμερικανός πρόεδρος σε ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαιτέρως στην Ευρώπη φανέρωσε γρήγορα τα ελλείμματα επεξεργασίας και κατανόησης του σύγχρονου κόσμου και κατά φαινόμενα ηττάται πριν καλά-καλά γιορτάσει τον θρίαμβο της επικράτησής του.
Οι ανυπόστατες προσεγγίσεις, όπως και οι υπερφίαλες υποσχέσεις για ταχεία επίλυση σύνθετων εσωτερικών προβλημάτων και διεθνών κρίσεων, που συνόδευσαν τις πρώτες 100 μέρες του Ντόναλντ Τραμπ, προκάλεσαν θυελλώδεις αντιδράσεις και πλέον αμφισβητούνται ως ανορθολογικές και σε κάθε περίπτωση ως αντιοικονομικές.
Η βίαιη στροφή στον προστατευτισμό, μέσω της επιβολής υπερβολικών δασμών σχεδόν σε όλες τις χώρες, σε συνδυασμό με τους «τσαμπουκάδες» και την άρνηση των προηγούμεων αρχών και κανόνων που όριζαν το διεθνές εμπόριο και τις διεθνείς σχέσεις, προκάλεσε τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα και προπαγανδιζόμενα από το επιτελείο του νέου αμερικανού προέδρου αποτελέσματα.
Ηδη τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου είναι αποκαρδιωτικά για τον ίδιο και τον κύκλο του. Η αμερικανική οικονομία παλεύει πλέον με την ύφεση, οι νέες θέσεις εργασίας είναι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λιγότερες, οι εξαγωγές υποχώρησαν, οι εισαγωγές αυξήθηκαν λόγω μαζικών αποθεματοποιήσεων προκειμένου να περιοριστεί έστω προσωρινά το βάρος των δασμών, τα τρισεκατομμύρια στα ταμεία του αμερικανικού κράτους δεν επιβεβαιώθηκαν, ούτε βεβαίως πολλαπλασιάστηκαν οι ξένες επενδύσεις όπως ανέμεναν οι φωστήρες του αμερικανικού νεοσυντηρητισμού.
Αντθέτως η εμπιστοσύνη απέναντι στις ΗΠΑ υποχώρησε, οι αμερικανικές αξίες και το δολάριο αντιμετωπίζονται πλέον με καχυποψία και όλα δηλώνουν ότι η Αμερική έχει εισέλθει σε διαδικασία φθοράς, που πολύ απέχει από την υπεραισιόδοξη και ηγεμονική συνθηματολογία του Τραμπ και των επιτελών του.
Κοινώς αποκαλύφθηκε η κενότητα του, νεοσυντηρητικού και αντιεπιστημονικού ανορθολογισμού. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι προϊόντος του χρόνου αυτό το ιδιόμορφο κύμα συνωμοσιολογικού λαϊκισμού θα πνιγεί στα αδιέξοδά του, επιτρέποντας στις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις να ανασυνταχθούν και να ανασυγκροτηθούν.
Υπό τον όρο πάντα ότι θα κατανοήσουν επαρκώς τις συντελούμενες παγκοσμίως γεωπολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές μετατοπίσεις και θα διαμορφώσουν ολοκληρωμένα σχέδια ανασύνταξης και ανασυγκρότησης τόσο των οικονομιών όσο και των διεθνών σχέσεων.
Η Ευρώπη και κατ’ επέκταση η Ελλάδα θα επηρεαστούν από τη διαφαινόμενη αποτυχία του αμερικανικού νεοσυντηρητικού εγχειρήματος. Και οι πολιτικές εξελίξεις επίσης. Κάτι που ήδη εκμεταλλεύεται ο κ. Μητσοτάκης και παίζει το χαρτί της σταθερότητας και του οικονομικού ορθολογισμού, υπολογίζοντας ότι θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει με αξιώσεις και – γιατί όχι; – να κερδίσει μια τρίτη κυβερνητική θητεία.
Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέγει τους αντιπάλους. Προτιμά να στέκονται απέναντί του πολιτικά ευάλωτες λαϊκιστικές αντισυστημικές δυνάμεις παρά κόμματα και σχήματα που θα μπορούσαν να χτίσουν αξιόπιστα, συνεκτικά και ολοκληρωμένα εναλλακτικά πολιτικά σχέδια διακυβέρνησης.
Μένει σε αυτές τις δυνάμεις να πράξουν εγκαίρως τα δέοντα ή να παραμείνουν ακινητοποιημένες και ασυντόνιστες κάνοντάς του το χατίρι να κατέλθει στις επόμενες εκλογές έχοντας απέναντί του τη Ζωή και τον ανεκδιήγητο τηλεπωλητή.
