Eνα μεγάλο κομμάτι της πολιτικής συζήτησης αυτής της εβδομάδας αναλώθηκε πέριξ της παρουσίασης του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα, μεταξύ άλλων, για το αν είναι τιμητικό ή όχι να κάθεται κανείς στον εξώστη, αν εκεί είναι η θέση των ευγενών και σημαντικών ή ακόμη εκείνων που κατά τη Μεταπολίτευση παρακολουθούσαν πολιτικό και ανεξάρτητο σινεμά ασκώντας αυστηρή κριτική ή αν ο Αλέξης Τσίπρας «εξόρισε» στον εξώστη τους πρώην συντρόφους του για να τους δείξει ποια θα μπορούσε να είναι δυνητικά η θέση τους στην επόμενη μέρα, και αυτό φυσικά αν ο ίδιος το θελήσει και το επιτρέψει. Οσο πάντως στην Κεντροαριστερά τσακώνονται για το ποιος θα καθίσει σε ποια θέση, στη χώρα συμβαίνουν διάφορα θαυμαστά.
Προς όφελος της κυβέρνησης, ελάχιστοι ασχολούνται με την εν εξελίξει δίκη των υποκλοπών. Στο πλαίσιο της δίκης, ο κ. Τρίμπαλης παραδέχτηκε ότι λειτουργούσε για λογαριασμό του Γιάννη Λαβράνου – κουμπάρου του Γρηγόρη Δημητριάδη – και ότι η κατάθεσή του στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής ήταν συνεννοημένη με τους βουλευτές της πλειοψηφίας. Ο κ. Τρίμπαλης παραδέχτηκε ότι του είχε δοθεί «σκονάκι» με τις ερωτήσεις που θα του γίνουν αλλά και με τις απαντήσεις που έπρεπε να δώσει.
Αμέσως μετά την κατάθεσή του, δε, πήρε και τη σχετική επιβεβαίωση ότι είχε περιγράψει τα γεγονότα και τους συσχετισμούς ακριβώς όπως έπρεπε να τα περιγράψει. Παρά το γεγονός ότι αυτά ακούστηκαν μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, στη χώρα δεν άνοιξε ρουθούνι!
Η κυβέρνηση δεν αισθάνθηκε καμία ανάγκη να απαντήσει αν οι βουλευτές της που συμμετείχαν στην Εξεταστική ήταν σε εντεταλμένη υπηρεσία να συγκαλύψουν το σκάνδαλο και τις πολιτικές ευθύνες, αλλά, ακόμη πιο σημαντικό, η αντιπολίτευση δεν άσκησε την παραμικρή πίεση στην κυβέρνηση για να απολογηθεί.
Και πώς να το κάνει άλλωστε, είναι πολύ απασχολημένη με το να ομφαλοσκοπεί. Η δίκη για τις υποκλοπές δεν είναι κρίσιμη μόνο για την ποιότητα της δημοκρατίας μας, αλλά και για την προάσπιση των δικαιωμάτων καθενός εκάστου εξ ημών, αλλά και γιατί με όσα ακούγονται στην αίθουσα προκύπτουν ερωτήματα και για την άλλη Εξεταστική που έχουμε τώρα σε εξέλιξη, για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Σημαντικό πρόσωπο της υπόθεσης ο Γιώργος Ξυλούρης, γνωστός και ως «Φραπές», δεν κατέθεσε, αν και εκλήθη, επικαλούμενος το δικαίωμα της σιωπής.
Οι αντιδράσεις που ακολούθησαν σφοδρές με υπόνοιες ότι η κυβέρνηση του κάνει πλάτες για να μπορεί να σωπαίνει. Ξάφνου εγείρεται ένα θέμα νέας κλήτευσης του κ. Ξυλούρη, στο οποίο ο ίδιος διαμηνύει ότι πιθανώς θα ανταποκριθεί θετικά.
Μετά την κατάθεση Τρίμπαλη ποιος μπορεί να αποφύγει τον πειρασμό της σκέψης ότι ίσως αυτή η ξαφνική προθυμία του κ. Ξυλούρη να συνδέεται με μια προετοιμασία που θα έχει κάνει αυτή τη φορά πριν εμφανιστεί ενώπιον της Εξεταστικής;
Μήπως η αντιπολίτευση να αφήσει κατά μέρος τους «εξώστες» και τις «κολλημένες βελόνες» και να ασχοληθεί με τίποτε από όλα αυτά;
