Ναι, φυσικά, θα κάνουμε παιδιά, απλώς, πριν κάνουμε παιδιά, μπορούμε να κάνουμε μια κουβέντα για τον βάτραχο και το βραστό νερό; Τη μεταφορά εννοώ. Θα την έχεις ακούσει: αν πετάξεις έναν βάτραχο σε μια κατσαρόλα που βράζει, ο βάτραχος θα πηδήξει αμέσως έξω να σωθεί. Αν όμως τον βάλεις σε μια κατσαρόλα με ωραίο χλιαρό νερό και αρχίσεις να ανεβάζεις τη θερμοκρασία σταδιακά, τόσο σταδιακά που καλά-καλά δεν το καταλαβαίνει, ο βάτραχος θα βράσει ζωντανός.
Χρησιμοποιούν αυτή τη μεταφορά σαν αναλογία για να περιγράψουν τις διαδοχικές ανατιμήσεις στα προϊόντα. Εισαγόμενα τρόφιμα και πρώτες ύλες, τιμές χονδρικής: +7,9% τον Ιούνιο, +7,5% τον Μάιο, +7,1% τον Απρίλιο. Ναι, θα κάνουμε παιδιά, αλλά τι θα κάνουμε με τις αλλεπάλληλες αυξήσεις των τιμών, όταν οι μισθοί δεν αυξάνονται, όταν οι μισθοί εδώ είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη; Θα κάνουμε παιδιά, γιατί, αν δεν κάνουμε, το 2050, το 36% του πληθυσμού θα είναι άνω των 65 ετών, θα κάνουμε παιδιά γιατί είναι υπαρξιακό το θέμα για την Ελλάδα, όχι μόνο για την Ελλάδα, είναι υπαρξιακό το θέμα για τη Δύση, εντάξει; Θα κάνουμε παιδιά γιατί έκλεισαν πάνω από 700 σχολεία σε όλη την Ελλάδα, θα κάνουμε εμείς παιδιά, θα κάνουν και οι Γάλλοι παιδιά, γιατί πρέπει κάποια στιγμή να κάνουν στον Μακρόν έναν πρωθυπουργό που θα αντέξει 12 μήνες πριν πέσει, και εμείς θα κάνουμε παιδιά γιατί ο Πρωθυπουργός εξήγγειλε ανταμοιβή για τους πολίτες που επιλέγουν να κάνουν παιδιά, θα κάνουμε τέσσερα παιδιά και θα έχουμε μηδενικό φορολογικό συντελεστή. Θα κάνουμε παιδιά να τα έχουμε πλάι μας ενώ διαβάζουμε ειδήσεις, θα κάνουμε παιδιά να τα έχουμε πλάι μας στο νερό, είναι ωραίο το νερό, χλιαρό, σταδιακά ανεβαίνει η θερμοκρασία· ούτε που θα το καταλάβουμε.
Άκουσες για τα ρωσικά drones στην Πολωνία; Άκουσες τι είπε σχετικά με αυτά ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας; «Ολοι, ιδιαίτερα εμείς στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ, είμαστε σαν βάτραχοι σε νερό που βράζει». Δεν ξέρω, δεν ξέρω. Μάλλον ο Πούτιν θέλει να πει στους Ευρωπαίους να κάνουν πίσω. Μερικές φορές μπερδεύομαι ως προς το ποιοι είναι οι βάτραχοι και κυρίως ποιος είναι που ανεβάζει κάθε φορά τη θερμοκρασία του νερού. Θα κάνουμε, πάντως, παιδιά, γιατί δεν είναι μόνο ζήτημα υπαρξιακό, είναι και ζήτημα δημόσιας υγείας, και ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Δεν θα γίνουμε εμείς οι γηραιότεροι της Γηραιάς Ηπείρου, όταν η Ρωσία στέλνει drones στην Πολωνία, όταν το Ισραήλ έχει από το 2023 επιτεθεί σε εδάφη έξι διαφορετικών χωρών της Μέσης Ανατολής. Ακουσες για τη σύνοδο κορυφής στην Κίνα; Ακουσες για την «Gen Z» στο Νεπάλ; Φυσικά και θα κάνουμε παιδιά, απλώς είναι λογικό να υπάρχει και μια κάποια σύγχυση πριν από την απόφαση, έτσι δεν είναι;
Με τι λες μοιάζει περισσότερο η εποχή μας, με τα χρόνια πριν από τον Α’ ή τα χρόνια πριν από τον Β’ Παγκόσμιο; Ποια είναι η δική μας Πολωνία, ποιος ο δικός μας Φραγκίσκος Φερδινάνδος; Κατάλαβαν, τότε, πότε έβρασε το νερό ή το κατέγραψε αυτό αργότερα η Ιστορία; Ισως δεν έχει καν νόημα να σκεφτόμαστε την Ιστορία. Δεν μπορούμε απλώς να κάνουμε τη δουλειά μας, να φτιάξουμε το σπίτι μας, να κάνουμε παιδιά; Ναι, αλλά η γενιά που μας γέννησε έκανε παιδιά για να τους προσφέρει περισσότερα απ’ όσα είχε εκείνη λάβει από τους δικούς της γονείς. Εμείς τι θα τους προσφέρουμε; Ασε την Ιστορία, τι θα προσφέρουμε εμείς, που ζούμε στα πατρικά μας μετά τα 30; Τι θα προσφέρουμε, την ανακουφιστική επίγνωση ότι στην εποχή μας ήμασταν η πιο μορφωμένη γενιά που είχε περάσει; Τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι; Θα προσφέρουμε, κυριολεκτικά, καμένη γη; Θα τους προσφέρουμε συναισθηματική υποστήριξη μέσω του φανταστικού τους φίλου-ChatGPT; Δεν θέλω να γίνομαι μηδενιστής, ούτε μίζερος θέλω να γίνομαι, αλλά θες να μου πεις ποιο είναι, έστω, το όραμα που έχουμε να προσφέρουμε; Επενδύσεις real estate, επενδύσεις στρατιωτικές, εκφασισμό και σκάνδαλα; Τι παιδικά παραμύθια θα τους διαβάζουμε για να τα προετοιμάσουμε για τον κόσμο που έρχεται; Και, βασικά, άκυρο, δεν μπορώ να την αφήσω την Ιστορία. Τι θα τους πούμε για τα παιδιά που γεννιούνται και δολοφονούνται στη Γάζα; Τι κάναμε για αυτά; Τι θα τους πούμε για τη δημοκρατία;
Είδες τη φωτογραφία, το αίμα, τον λαιμό του Τσάρλι Κερκ; Σε μια συνέντευξή του το ’23 είχε δηλώσει ότι η διατήρηση του δικαιώματος στην οπλοκατοχή άξιζε το κόστος μερικών θανάτων από όπλα κάθε χρόνο. Αυτός είχε κάνει παιδιά. Δύο.
Αύριο τι θα γίνει; Στρατιωτικός νόμος στην Αμερική; Εμφύλιος στην Αμερική; Ακροδεξιά στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία; Τι θα έχει γίνει ο κόσμος όταν κάνουμε παιδιά;
Παρεμπιπτόντως, η θεωρία του βατράχου έχει καταρριφθεί από τους σύγχρονους βιολόγους. Η αλλαγή τοποθεσίας αποτελεί φυσική στρατηγική θερμορρύθμισης για τους βατράχους. Ακόμα κι αν θερμαίνεται σταδιακά, ο βάτραχος θα πηδήξει έξω από την κατσαρόλα. Και άμα πετάξεις έναν βάτραχο σε μια κατσαρόλα που βράζει, δεν θα πηδήξει έξω για να σωθεί. Θα πεθάνει ακαριαία.
Αλλά πώς να το κάνουμε, δεν είμαστε βάτραχοι. Χρειαζόμαστε τις μεταφορές γιατί σπάνια βρίσκουμε τις σωστές λέξεις για να περιγράψουμε τις ζωές μας, και δεν είμαστε ή θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε έρμαια των φυσικών μας ενστίκτων. Οπότε, γιατί να κάνουμε παιδιά; Αν μη τι άλλο, οι συνθήκες μας υποχρεώνουν έστω να το αναλογιστούμε. Δεν είναι ΦΠΑ, δεν είναι φορολογικοί συντελεστές, δεν μπορεί να είναι μόνο κουκιά που αν μας βγουν τεκνοποιούμε. Να κάνουμε παιδιά για να νοηματοδοτήσουμε περαιτέρω την ολοένα εντεινόμενη σκληρότητα των ζωών μας; Να κάνουμε παιδιά για να σώσουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη από τα γηρατειά και τον θάνατο; Να κάνουμε παιδιά γιατί τι άλλο θα κάνουμε; Πρέπει να μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη. Να πούμε «το νερό έβρασε». Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Ειδικά το να δημιουργήσουμε νέα ζωή.
Δεν μπορούμε να κάνουμε παιδιά υπό το βάρος τέτοιου κυνισμού. Δεν γίνεται ολόκληρη η ανθρωπότητα να βυθίζεται σε κρίση, οι ανισότητες να διευρύνονται με ένταση σχεδόν μανιακή, και εμείς να δελεάζουμε με επιδόματα τα παιδιά του μέλλοντος για να έρθουν.
Τους επόμενους. Τους επόμενους που θα ‘ρθουν να αποκτήσουν συνείδηση. Να δουν πώς μοιάζουν τα αστέρια. Να κάνουν μπάνιο στην κρύα θάλασσα. Να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι είναι η αγάπη και πώς την κρατάς. Να ανατριχιάσουν. Να τους δοθούν πράγματα και ύστερα να τα χάσουν. Να μάθουν να χρησιμοποιούν μεταφορές για να τους καταλάβουν. Δεν μπορούμε να τους φερόμαστε έτσι.
Ίσως από το αν θα κάνουμε τα παιδιά του μέλλοντος να είναι πιο χρήσιμο ερώτημα το τι κάνουμε για τα παιδιά του μέλλοντος. Το τι θα γίνει ο κόσμος, αν κάπου εδώ τον παρατήσουμε. Αν εμείς δεν θέλουμε, το τι κάνουμε για να θέλουν τα παιδιά μας να κάνουν παιδιά.
Οπότε, δεν ξέρω. Τι λες;
