Φοίβος Οικονομίδης

Με αφορμή δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας Νίκου Δένδια, ο Φοίβος Οικονομίδης γράφει για την κουλτούρα ειρήνης που καλλιέργησαν οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την ισχύ της στην προπολεμική περίοδο που ζούμε

Ο Φοίβος Οικονομίδης συλλογίζεται πάνω στην έννοια του κενού χρόνου υπό το πρίσμα των νέων τεχνολογιών. Τι θα επιλέγαμε ανάμεσα σε μια «μηχανή για τα σωθικά» ή ένα τέταρτο της ώρας σε ένα άδειο δωμάτιο;

Η ρύθμιση για το 13ωρο και η εικόνα της απασχόλησης στην Ελλάδα. Πού κινείται το κυβερνητικό αφήγημα και τι τελικά βιώνουν οι νέοι εργαζόμενοι;

Ο Φοίβος Οικονομίδης γράφει για την επέλαση της βαρβαρότητας κάτω από γυαλιστερές επιφάνειες και το «καδράρισμα» της ψυχής της Αθήνας, η οποία μετατρέπεται σε ένα απέραντο εργοτάξιο

Ο Φοίβος Οικονομίδης περιγράφει πώς η σύγχρονη εποχή επιτρέπει την αδιαμεσολάβητη πρόσβαση σε τρομακτικά και αποτρόπαια στιγμιότυπα.

Ο Φοίβος Οικονομίδης εκφράζει τις αγωνίες μιας γενιάς με το βλέμμα στις γενιές του μέλλοντος

Ο Φοίβος Οικονομίδης γράφει για ταξίδια με σκουληκότρυπες, OLED οθόνες και ακριβά πλοία, αλλά πολύ περισσότερο για τη ματαιότητα της εξιδανίκευσης των διακοπών και την «οικονομία εμπειριών».

Η νέα αντι-κανονικότητα της καταστροφής, το δάσος των παιδικών χρόνων που χάθηκε στις φλόγες, τους τελευταίους ελέφαντες της Τήλου, το «παράδοξο του Φέρμι» και αναρωτιέται πώς μπορείς να ξέρεις πότε αφήνεις κάτι για τελευταία φορά.

Είναι εύκολο να βαφτίζεις τον δολοφόνο «τέρας» ή να εξοργίζεσαι επειδή η υπόθεση μετατρέπεται σε ριάλιτι. Αποφεύγεις όμως την αβάστακτη ερώτηση

Γιατί οι εικόνες του ΛΕΞ, που δεν ωραιοποιούν, ούτε δικαιολογούν, είναι πιο οικείες από μια υποθετική Ελλάδα, που δεν τη φτάνεις ποτέ

Η δυστοπική πραγματικότητα να ζεις στο κλεινόν άστυ το καλοκαίρι. Σε μια πόλη όπου σε καμία περίπτωση δεν είναι έτοιμη να διαχειριστεί ούτε τα πρώιμα συμπτώματα της κλιματικής αλλαγής

Ο Φοίβος Οικονομίδης περιγράφει τη δυστοπική πραγματικότητα μεταξύ Τραμπ, Ακροδεξιάς, κλιματικής αλλαγής, «ανεξέλεγκτης» AI και αναρωτιέται αν παρακολουθώντας στην οθόνη μια τηλεοπτική «Αποκάλυψη», τα ψιλο-αποκαλυπτικά γεγονότα των ημερών μας αποδυναμώνονται έστω και για λίγο

Ο Φοίβος Οικονομίδης γράφει για τη δύναμη της ψυχοθεραπείας και για τη σημασία που έχει για κάθε άτομο η αναμέτρηση με τον παλιό του εαυτό, «αυτόν που δεν ήξερε να κολυμπάει»

Την περίοδο που διανύουμε η φασαρία της υπερπληροφόρησης λειτουργεί συχνά ως μέσο επιτηδευμένης σύγχυσης. Πώς η ανάγκη για ησυχία φέρνει μούδιασμα σε ένα άθροισμα συγκυριών που επιτάσσει το ακριβώς αντίθετο; Γιατί η προσοχή στις ακατάπαυστες εξελίξεις μπορεί να σε κάνει να δεχθείς ότι δύο και δύο κάνει πέντε;

Ο Φοίβος Οικονομίδης συζητεί με το ChatGPT για την τέχνη και τη δημιουργία και τρομάζει όταν συνειδητοποιεί πόσο επιτυχημένη ήταν η προσπάθεια ενός λογισμικού μοντέλου να του μοιάσε.

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να εξηγήσεις γιατί έμοιαζε σαν κάθε σώμα αυτής της χώρας να έχει ενωθεί στους δρόμους της; Γιατί μπορεί να είναι κοινή μας μοίρα ο θάνατος, όμως αυτός ο θάνατος δεν ήταν μοιραίος.