Η Ιουλία Καραπατάκη θυμίζει λίγο τη Μυρτώ Αλικάκη την εποχή που πρωταγωνιστούσε στην «Αναστασία». Δεν είναι μόνο το σκουλαρίκι στη μύτη, το παρόμοιο ντύσιμο και τα μακριά μαλλιά, αλλά και ο γενικότερος αέρας της, κάτι αλανιάρικο που τη διακρίνει. Τη γνωρίσαμε οι περισσότεροι επειδή συνεργάζεται τα τελευταία χρόνια με τον Σωκράτη Μάλαμα, συγκαταλέγεται στις πιο αξιόλογες λαϊκές ερμηνεύτριες της νεότερης γενιάς και η ιδιότητά της αυτή επισφραγίζεται από τη στιβαρή παρουσία της στο άλμπουμ «Τα Δεύτερα», μια εξαιρετική πρόσφατη δισκογραφική κυκλοφορία. Τα τραγούδια αυτά στα οποία τη μουσική έχει γράψει ο Φώτης Σιώτας και τους στίχους ο Θοδωρής Γκόνης χαίρεσαι να τα ακούς: περίτεχνες μελωδίες, εντυπωσιακές ενορχηστρώσεις, λόγος που επιβάλλει πολλαπλές ακροάσεις και αναγνώσεις.
Τη ρωτάω αν έχει λόγο ύπαρξης μια δουλειά με λαϊκό χρώμα στην εποχή μας. «Εμένα μου φαίνεται πολύ φρέσκο αυτό που κάναμε», απαντάει. «Διότι δεν πρόκειται για άσκηση ύφους, δεν προσπάθησαν οι δημιουργοί να αναπαραστήσουν έναν κόσμο, αλλά ειδικά ο Φώτης βασίστηκε στα ακούσματά του, έφτιαξε δικά του κομμάτια, ζωντανά και σημερινά, και προσάρμοσε τον ήχο στην αισθητική του, χρησιμοποιώντας μια φανταστική ορχήστρα. Δεν υπάρχει καμία επιτήδευση στο αποτέλεσμα». Η ίδια λατρεύει ούτως ή άλλως τα λαϊκά και τα ρεμπέτικα. «Χτυπάνε κατευθείαν κέντρο, ασχολούνται με θέματα που μας αφορούν όλους, έχουν φοβερή αμεσότητα. Αγγίζουν τις καρδιές όλων μας» λέει. Οι αγαπημένοι της συνθέτες; «Μου αρέσει πάρα πολύ ο Μανώλης Χιώτης – τρελαίνομαι. Ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, αν με αφήσεις θα λέω ονόματα μέχρι αύριο. Το ίδιο ισχύει και με τις αγαπημένες φωνές. Ξεχωρίζω ωστόσο την Πόλυ Πάνου, τη Στέλλα Χασκίλ, την Καίτη Γκρέι. Δεν αναφέρω βέβαια κάποιους ογκόλιθους και στεναχωριέμαι». Παρότι νέα δεν βρίσκει τίποτε παλιομοδίτικο στη δραστηριότητά της. «Δεν έχω αισθανθεί ποτέ εκτός εποχής. Οταν ο κόσμος που έρχεται στα μαγαζιά είναι νεαρής ηλικίας και ξέρει τους στίχους ή κάνει παραγγελιές, καταλαβαίνεις ότι το λαϊκό τραγούδι ζει και βασιλεύει. Σκέφτομαι μερικές φορές ότι θα μου άρεσε να τους είχα δει όλους αυτούς τους σπουδαίους καλλιτέχνες στα ντουζένια τους, ή να είχα ζήσει την περίοδο που άνθιζε το λαϊκό ή το ρεμπέτικο».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
