Το 2009 «άλλαξε» την… ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν στην αυλαία λήξης της έκτης ταινίας του, «Αδωξοι μπάσταρδη», ο Κουέντιν Ταραντίνο έδειξε τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Γιόζεφ Γκέμπελς να ανατινάζονται μέσα σε μια αίθουσα κινηματογράφου, προτού ο πόλεμος τελειώσει! Σήμερα, με το «Κάποτε στο… Χόλιγουντ», ο Ταραντίνο, ο απόλυτος σταρ της κινηματογραφικής σκηνοθεσίας παγκοσμίως, στέλνει μια εντελώς προσωπική «επιστολή αγάπης» προς το ίδιο το σύστημα που όχι απλώς υπηρετεί αλλά τελικά είναι η ζωή του: το Χόλιγουντ. Από την περασμένη Πέμπτη η ταινία προβάλλεται σε ευρύ κύκλωμα αιθουσών, αφού πρώτα παίχτηκε περιορισμένα σε μερικές, όπου έγινε το αδιαχώρητο. Στην ουσία το «Κάποτε στο… Χόλιγουντ» είναι η άποψη του σκηνοθέτη του για το πώς θα ήθελε να είναι η Μέκκα του κινηματογράφου το 1969, χρονιά δραματουργικής εξέλιξης της ιστορίας της ταινίας.
Για τον Κουέντιν Ταραντίνο, το 1969 ήταν μια κομβική χρονιά στο κινηματογραφικό σύστημα της Αμερικής. Ολα άλλαζαν και κανένας δεν μπορούσε να ξέρει αν το μέλλον θα ήταν καλύτερο ή χειρότερο για το σινεμά. Η ταινία του είναι ένας κόσμος πλασμένος από αληθινά και μη αληθινά περιστατικά, αληθινές και μη αληθινές ταινίες, αληθινές και μη αληθινές σειρές της τηλεόρασης. Χαρακτήρες της μυθοπλασίας αναμειγνύονται με αληθινά πρόσωπα που εμφανίζονται ως ήρωες (ανάμεσά τους ο Ρόμαν Πολάνσκι, η Σάρον Τέιτ, ο Στιβ Μακ Κουίν και ο Τσαρλς Μάνσον). Αυτός είναι ο κόσμος του «Κάποτε στο… Χόλιγουντ», μιας ταινίας που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί βιογραφική, ούτε καν ιστορική. Είναι ένα συνονθύλευμα από τις απίστευτες κινηματογραφικές γνώσεις του Κουέντιν Ταραντίνο, τοποθετημένο μέσα στο μοναδικό κινηματογραφικό μίξερ του, εκεί όπου τα όρια τα οποία διαχωρίζουν τη μυθοπλασία από την πραγματικότητα χάνονται…
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
