Τρίτη 14 Μαΐου, Νίκαια. Ο ήλιος ζεματιστός και αμείλικτος την ώρα που η ουρά στην πλατφόρμα 4 των λεωφορείων ν. 210 της διαδρομής Νίκαια – Κάννες δείχνει ατελείωτη. Κάποιοι προσπαθούν να «κλέψουν» μια θέση στην ουρά και κάποιοι διαμαρτύρονται, οπότε οι «κλέφτες» καταλήγουν πίσω, εκεί όπου πρέπει. Είναι η πρώτη μέρα του φεστιβάλ των Καννών και ο πυρετός έχει ήδη ανέβει ψηλά. Συγκαταβατικά βλέμματα κατανόησης από τους παλαιότερους επισκέπτες, αδημονία και άγχος από τους νεότερους, τους πιο άπειρους. Οι εντάσεις και οι εκνευρισμοί που θα γίνουν καθημερινότητα κατά τη διάρκεια του επόμενου 10ημέρου, έχουν ήδη αρχίσει…
Λίγες ώρες αργότερα στις Κάννες πια και ενώ η πασαρέλα του κόκκινου χαλιού είχε ήδη αρχίσει με σταρ όπως η Τζουλιάν Μουρ, ο Χαβιέρ Μπαρδέμ, η Τίλντα Σουίντον και ο Ανταμ Ντράιβερ να δίνουν το «παρών», η κριτική επιτροπή της 72ης διοργάνωσης μιλούσε μέσα στην κατάμεστη αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου του Palais De Festival. Τα βλέμματα όλων πάνω στον Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ινιαρίτου, τον μεξικανό σκηνοθέτη ταινιών όπως το «Birdman», η «Βαβέλ» και η «Επιστροφή», με τα δύο Οσκαρ σκηνοθεσίας, ο οποίος κάθεται εφέτος στη θέση του προέδρου της κριτικής επιτροπής. Ο Ινιαρίτου μίλησε για το σινεμά ως κοινωνικό εργαλείο, ένας τρόπος τον οποίο ο ίδιος, ως καλλιτέχνης, χρησιμοποιεί για να μιλήσει για τα πράγματα που τον απασχολούν και προβληματίζουν. Ηταν πραγματικά υπέροχος. Δίπλα του τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής, ανάμεσά τους η παγερά όμορφη αμερικανίδα ηθοποιός Ελ Φάνινγκ, ο ευγενής πολωνός σκηνοθέτης Πάβελ Παβλικόφσκι και ένας άλλος σκηνοθέτης, ο «δικός» μας, διεθνής πια, Γιώργος Λάνθιμος, σεμνός και χαμογελαστός, λίγους μήνες μετά την επιτυχία του με την «Ευνοούμενη» των δέκα υποψηφιοτήτων Οσκαρ και του ενός βραβείου. Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο «Κυνόδοντας», η δεύτερη ταινία του Λάνθιμου, προβλήθηκε και διακρίθηκε στις Κάννες. Να τος λοιπόν ξανά εδώ, αυτή τη φορά για να δει ταινίες και να κρίνει, όχι να παρουσιάσει μια δική του και να μιλήσει. «Εχουν περάσει 10 χρόνια αλήθεια…» θα πει χαμογελώντας στη συνέντευξη Τύπου. Δηλώνει ότι είναι «παράξενο το συναίσθημα να βρίσκεσαι στη θέση του κριτή» αλλά και «ευτυχής που αυτή τη φορά βρίσκομαι εδώ απλώς για να παρακολουθήσω. Το στρες βέβαια παραμένει πάντα το ίδιο».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
