Φανατικός του ποδοσφαίρου και της σκωτσέζικης Celtic, κάποια στιγμή στη διαδρομή του αμφιταλαντεύτηκε, αν έπρεπε να ασχοληθεί με την «στρογγυλή θεά» ή με την μουσική και το τραγούδι. Ψύχραιμος όντας, διαπίστωσε ότι η θέση του είναι στις κερκίδες και όχι στον αγωνιστικό χώρο. Στον τελευταίο θα μπορούσε να βρίσκεται για να δίνει συναυλίες. Σοφά έπραξε, εν τέλει.

Ο λόγος για τον Σερ Ροντ Στιούαρτ, ο Βρετανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός από τις θρυλικές μορφές του ροκ παγκοσμίως ο οποίος για πρώτη και ενδεχομένως τελευταία φορά πάτησε το πόδι του στην Αθήνα (για συναυλία). Η στάση του το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου, στο Telekom Center Athens, στο πλαίσιο της περιοδείας του, «One Last Time», ήταν ένα καλό χριστουγεννιάτικο δώρο, σε όσους τον ακολουθούσαν όλα αυτά τα χρόνια. Στο Telekom Center Athens, βρέθηκαν όλοι όσοι και όσες μεγάλωσαν με τα τραγούδια του, ερωτεύθηκαν και χώρισαν με αυτά, εξέλιξαν την ζωή τους, αλλά δεν ξέχασαν τους παιδικούς τους ήρωες.

Ένας 80άρης «έφηβος»

Ο Σερ Ρόντ ανταποκρίθηκε στις ανάγκες του σχεδόν δίωρου σόου του –για κάποιους θεατές φάνηκε λίγο– αν και στα 80 του χρόνια έχει επιβραδύνει λίγο τον ρυθμό του και τα τραγούδια είναι πλέον πιο «χαμηλωμένα» για να ταιριάζουν με το φωνητικό του εύρος. Το σημαντικό ήταν όμως ότι ο Βρετανός δημιουργός –από τους πιο επιτυχημένους με παγκόσμιες πωλήσεις που ξεπερνούν τα 120.000.000 αντίτυπα– αρνείται να συμπεριφερθεί ανάλογα με την ηλικία του.

Photo credits: Αφροδίτη Ζαγγανά

Τα σκέρτσα του πάνω στην σκηνή, το κούνημα των γοφών του, η επικοινωνία με το κοινό, τα πολύχρωμα μπαλόνια, που έπεσαν από την οροφή στο τέλος της βραδιάς, οι  μπάλες ποδοσφαίρου που πέταξε στους θεατές, οι έξι κυρίες που τον συνόδευαν μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς, οι γιγαντοοθόνες, οι αλλαγές των εντυπωσιακών κοστουμιών του, όλα αυτά συνέθεσαν το σαββατιάτικο σόου του, που εν πολλοίς, δεν άφησε κανέναν δυσαρεστημένο. Κερασάκι φυσικά στην τούρτα, οι  επιτυχίες και οι διασκευές που ερμήνευσε, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να χορέψει και να ζεσταθεί.

Ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι με όλες τις επιτυχίες

Θετική η βραδιά, με ενεργητική σκηνική παρουσία από τον ίδιο και την κλασική βραχνή φωνή του, να κάνει την διαφορά. Και αν κάποια στιγμή φάνηκαν τα χρόνια που περνούν, αυτό δεν ενόχλησε κανέναν. Η γιορτή του Σερ Ροντ Στιούαρτ είχε και το νοσταλγικό στοιχείο με τραγούδια των 70ς, κάτι σαν αποχαιρετιστήριο πάρτι, προς τους θαυμαστές του. Και έκλεισε το μάτι, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον του κοινού, αποδεικνύοντας ότι «δεν έχει τελειώσει ακόμα».

Το setlist αποτέλεσε βαθιά βουτιά στην καριέρα του, εστιάζοντας σε αγαπημένα κλασικά κομμάτια όπως τα «Forever Young», «Maggie May», «The First Cut Is the Deepest» και «Da Ya Think I’m Sexy?». Ιδιαίτερη – ακόμη – η ερμηνεία του, στο «Downtown Train» του 1989, ενώ όταν ερμήνευσε την επιτυχία του «Ooh La La» του παλιού του συγκροτήματος, των Faces, ανέβηκε τα σκαλιά της σκηνής για να πάρει  κλασική πόζα ροκ σταρ.

Σπουδαίες διασκευές και ένα μεγαλειώδες φινάλε

Θυμήθηκε την Τίνα Τέρνερ ερμηνεύοντας το διαμάντι της σόουλ «It Takes Two».  Το τραγούδι ήταν αρχικά μια επιτυχία το 1966 για τον Μάρβιν Γκέι και την Κιμ Γουέστον. Ο Στιούαρτ ηχογράφησε το «It Takes Two» με την Τέρνερ το 1990 και το ντουέτο τους έγινε επιτυχία στο Top 10 στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο Ροντ απέτινε επίσης φόρο τιμής στην αείμνηστη τραγουδίστρια των Fleetwood Mac, Κριστίν ΜακΒί, προτού ερμηνεύσει μια εκδοχή του κλασικού τραγουδιού της Έτα Τζέιμς, «I’d Rather Go Blind». Η ΜακΒί ηχογράφησε μια εκδοχή του τραγουδιού με το προ-Fleetwood Mac συγκρότημά της, τους Chicken Shack, το 1969. Ο Στιούαρτ στη συνέχεια ηχογράφησε τη δική της εκδοχή του τραγουδιού το 1972.

Ο Στιούαρτ τραγούδησε επίσης μερικές άλλες αξιοσημείωτες διασκευές κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Όπως το «Having a Party», επιτυχία του 1962 από έναν από τους αγαπημένους του καλλιτέχνες όλων των εποχών, τον θρύλο της soul, Sam Cooke. Δεν έλειψε η εκδοχή του, της μπαλάντας «The First Cut Is the Deepest», γραμμένης από τον Cat Stevens, η οποία έγινε Νο. 1 επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο για τον Rod το 1977.

Photo credits: Αφροδίτη Ζαγγανά

Αργότερα, τραγούδησε τη ρομαντική μπαλάντα του Βαν Μόρισον του 1989, «Have I Told You Lately» όπως και την διασκευή του στο «The First Cut Is the Deepest», γραμμένο από τον Κατ Στίβενς, η οποία έγινε Νο. 1 επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο για τον Rod το 1977.

Κάποια στιγμή, έκανε το κοινό να τραγουδάει μαζί του καθώς τραγουδούσε το ρομαντικό τραγούδι αγάπης «Tonight’s the Night» (Νο. 1 στο Billboard Hot 100 το 1976). Με το «Maggie May» μας γύρισε πίσω στις αρχές των 70ς, στο «Baby Jane» και καθώς η παράσταση τελείωνε, ο Ροντ έκανε το πλήθος να χορέψει με δύο από τα πιο δημοφιλή τραγούδια του στα τέλη της δεκαετίας του 1970, το εμπνευσμένο από την ντίσκο τραγούδι «Da Ya Think I’m Sexy?», που έφτασε στην κορυφή των charts, και το ροκ τραγούδι «Hot Legs». Η δε βραδιά έκλεισε με τα «Sailing» και «Love Train».

Η αλήθεια είναι ότι τα χρόνια φεύγουν – για όλους μας – ανεπιστρεπτί. Ο Σερ Ροντ Στιούαρτ το γνωρίζει και το βράδυ του Σαββάτου σεβάστηκε πρωτίστως τον εαυτό του αλλά και το κοινό του.