Σε μια κρίσιμη διεθνή συγκυρία, με τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, την απειλητική στάση της Ρωσίας και την απομάκρυνση των ΗΠΑ από την Ευρώπη, η Γαλλία, χώρα-πυλώνας της ΕΕ, βαδίζει στο 2026, εν αναμονή της ψήφισης του προϋπολογισμού, ο οποίος θα πρέπει να έχει εγκριθεί μέχρι την 31η Δεκεμβρίου. Γεγονός που θεωρείται κάθε άλλο παρά βέβαιο, παρότι συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και κοινωνικών εταίρων.
Το 2025 βρήκε τη Γαλλία με μια κυβέρνηση μειοψηφίας υπό τον κεντρώο Φρανσουά Μπαϊρού, ο οποίος είχε αναλάβει το αξίωμα του πρωθυπουργού, στις 5 Δεκεμβρίου 2024, μετά από την πτώση της κυβέρνησης του Μισέλ Μπαρνιέ, -η οποία είχε διαρκέσει μόλις τρεις μήνες-, εξαιτίας πρότασης μομφής Η κυβερνητική κρίση στη Γαλλία εγκαινιάστηκε μετά τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, τις οποίες προκήρυξε ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, τον Ιούλιο του 2024, μετά από την ήττα του κόμματός του στις ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Ωστόσο, οι κάλπες της 7ης Ιουλίου 2024, έδωσαν μια γαλλική Εθνοσυνέλευση (Βουλή) χωρισμένη σε τρία μπλοκ, το κεντρώο, το ακροδεξιό και το κεντροαριστερό, εκ των οποίων κανένα δεν εξασφάλιζε πλειοψηφία.
Ο Φρανσουά Μπαϊρού, με τη στήριξη του κόμματος του Μακρόν, των μικρών κομμάτων του Κέντρου, μεταξύ των οποίων και το δικό του, και την ανοχή της Κεντροαριστεράς και της Ακροδεξιάς, κατόρθωσε να παραμείνει στη εξουσία οκτώ μήνες και 27 μέρες.
Ο Μπαϊρού επεχείρησε να νοικοκυρέψει τα δημόσια οικονομικά της Γαλλίας (παρέλαβε τη Γαλλία με χρέος 3,3 τρισεκατομμύρια ευρώ, ή 113,7% του ΑΕΠ και έλλειμμα 162,4 δισεκατομμύρια ευρώ, ή 6,2% του ΑΕΠ).
Η αντιπολίτευση στηλίτευε το πρόγραμμα του Μπαϊρού ως ασαφές ως προς τα οικονομικά μέτρα, με αποτέλεσμα, στο τέλος του περασμένου Αυγούστου, ο Μπαϊρού να ζητήσει ψηφοφορία για την παροχή ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Στις 8 Σεπτεμβρίου, η Εθνοσυνέλευση δεν παρείχε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μπαϊρού, η οποία τελικώς ανετράπη με 364 ψήφους κατά και 194 υπέρ.
H κυβέρνηση Λεκορνί Ι, η πιο βραχύβια στην ιστορία της Γαλλίας
Στις 5 Οκτωβρίου, ο Μακρόν διορίζει πρωθυπουργό τον Σεμπαστιέν Λεκορνί, υπουργό Άμυνας, έναν πολιτικό χαμηλών τόνων και απολύτως έμπιστο του προέδρου. Για μια ακόμη φορά, ο Μακρόν δεν επιλέγει πρωθυπουργό από το στρατόπεδο που ήρθε πρώτο στις εκλογές του 2024, αυτό του συνασπισμού της Κεντροαριστεράς (Σοσιαλιστές, Οικολόγοι Κομμουνιστές και οι Ακροαριστεροί της Ανυπότακτης Γαλλίας) και αναθέτει ξανά, την πρωθυπουργία, σε έναν πολιτικό της απολύτου εμπιστοσύνης του.
Ο κατά δήλωσιν του ιδίου, “πιστός στρατιώτης” Λεκορνί, όμως αναγκάζεται να παραιτηθεί μετά από μόλις 14 ώρες στην πρωθυπουργία, ενόψει της απειλής του δεξιού κόμματος των Ρεπουμπλικανών, να άρει τη στήριξή τους στην κυβέρνηση.
Προς γενική έκπληξη, η κυβέρνηση Λεκορνί Ι, η πιο βραχύβια στην ιστορία της Γαλλίας, αντικαθίσταται, από την κυβέρνηση Λεκορνί ΙΙ, τέσσερις μέρες αργότερα, στις 10 Οκτωβρίου. Για δεύτερη φορά, σε λιγότερο από μια εβδομάδα, ο Λεκορνί αναλαμβάνει την πρωθυπουργία, ελλείψει άλλου πρόθυμου πολιτικού από το στρατόπεδο του Μακρόν.
Έκτοτε ο γάλλος πρωθυπουργός επιχειρεί συμβιβασμούς, με πρώτον, τη δέσμευση να αναστείλει την εφαρμογή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης (η οποία προέβλεπε της σταδιακή αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης των Γάλλων από τα 62, στα 64 έτη) που είχε προκαλέσει οξείς αντιδράσεις.
Ο Λεκορνί αισιοδοξεί ότι στις μέρες που απομένουν ως το τέλος του έτους, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την ψήφιση του προϋπολογισμού θα αποφέρουν, τελικώς, καρπούς.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση του κάθε άλλο παρά ισχυρή είναι. Την ίδια στιγμή, ο Μακρόν έχει εξελιχθεί σε έναν αδύναμο πρόεδρο: τα ποσοστά της δημοτικότητάς του βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά στο 11%, ανάλογα με εκείνα του Φρανσουά Ολάντ, λίγους μήνες πριν από την ολοκλήρωση της θητείας του στο τέλος του 2016.
Η διαφορά ωστόσο έγκειται στο ότι ο κεντρώος Μακρόν θεωρείται ότι έχει αποκοπεί πλήρως από τους γάλλους πολίτες, οι οποίοι εκδηλώνουν απέχθεια για το στυλ της διακυβέρνησής του, σε αντίθεση με τον Ολάντ, ο οποίος, παρά τη χαμηλή δημοτικότητα και τις αδυναμίες του, φαίνεται ότι διατήρησε την επαφή με τους πολίτες που τον εξέλεξαν εκ νέου βουλευτή του Σοσιαλιστικού κόμματος στις εκλογές του Ιουλίου 2024.
Το Year in Review, η ετήσια ανασκόπηση του ΒΗΜΑΤΟΣ, ανανεώνεται με νέα άρθρα διαρκώς για τις εξελίξεις που σημάδεψαν το 2025 στην Ελλάδα και τον κόσμο.
