Διεθνές περιβάλλον
Ζούμε σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον. Ό,τι συμβαίνει γύρω μας, έχει επιπτώσεις και στη χώρα μας. Οι πάντες συμφωνούν ότι το διεθνές περιβάλλον είναι χαοτικό. Δύο πόλεμοι, όχι μακριά από τη γειτονιά μας. Ένας Πούτιν που οραματίζεται ανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης. Ένας Ερντογάν που φαντασιώνεται ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ένας πλανητάρχης απαίδευτος και ανιστόρητος που αντιλαμβάνεται την πολιτική ως ένα επικερδές Deal. Που ωθεί τις ΗΠΑ σε εμφύλιο πόλεμο και τις απομακρύνει από αρχές και αξίες που πρέσβευαν επί έναν αιώνα. Που δηλώνει δημόσια “μισώ τους αντιπάλους μου”! Μια Ευρώπη που συνειδητοποιεί ότι οικονομική ισχύς χωρίς πολιτική και στρατιωτική ισχύ την αφήνει στο περιθώριο των διεθνών εξελίξεων. Με τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές χώρες, Γαλλία, Γερμανία, Μ. Βρετανία σε συνθήκες πολιτικής και οικονομικής αστάθειας και την ακροδεξιά να απελαύνει.
Η Κυβέρνηση
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα, αφού άντεξε το τσουνάμι της οικονομικής χρεοκοπίας και τη “ζαριά” της Συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στέκεται όρθια. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του Κυρ. Μητσοτάκη θωρακίζει την εθνική μας ασφάλεια με υπερσύγχρονους εξοπλισμούς. Προσφέρει πολιτική σταθερότητα και επιτυγχάνει οικονομική σταθερότητα με αναπτυξιακή δυναμική. Μειώνει το δημόσιο χρέος κατά δέκα μονάδες ετησίως και δανείζεται χαμηλότερα από Γαλλία και Ιταλία. Επιστρέφει στην κοινωνία το αναπτυξιακό μέρισμα. Πραγματοποιεί άλματα στην ψηφιοποίηση των κρατικών λειτουργιών και σημαντικά βήματα στην Υγεία και την Παιδεία. Ασφαλώς και με προβλήματα σημαντικά, με κορυφαία την ακρίβεια και τη διαφθορά. Αυτή είναι η πραγματικότητα, διεθνής και εσωτερική. Η Αντιπολίτευση
Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, σύσσωμη ζητά “πολιτική αλλαγή”. Γιατί η χώρα… καταστρέφεται. Απαιτεί “να φύγει ο Μητσοτάκης”. Όχι βέβαια γιατί “καταστρέφει” τη χώρα, αλλά την Αντιπολίτευση. Γιατί η αναμέτρηση μαζί του αποκαλύπτει την πρωτοφανή ανεπάρκειά της. Κάνει ένα βήμα παραπάνω. Ζητά εκλογές! Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις η ΝΔ εξακολουθεί, παρά τις απώλειές της, να προηγείται του δεύτερου κόμματος, του ΠΑΣΟΚ, με υπερδιπλάσια διαφορά. Ο Κυρ. Μητσοτάκης στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργία προηγείται του Ν. Ανδρουλάκη με τετραπλάσιο ποσοστό. Τι συνεπώς διακυβεύεται με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες; Η αυτοδυναμία της ΝΔ. Την ώρα που όλα τα κόμματα της σημερινής εννεακομματικής Βουλής κι ενδεχομένως 15κομματικής, εφόσον διατηρηθεί το όριο εισόδου στο 3%, αρνούνται κάθε συνεργασία, όχι μόνο με το πρώτο κόμμα, αλλά και μεταξύ τους, το προφανές αποτέλεσμα μιας πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης θα είναι η ακυβερνησία και ο απόλυτος ευτελισμός του Κοινοβουλίου και της Πολιτικής. Η αναξιοπιστία και η ανευθυνότητα της Αντιπολίτευσης αποτυπώνεται στην αδυναμία της να εισπράξει τις κυβερνητικές απώλειες. Οι πολίτες που απομακρύνονται από τη ΝΔ μετακινούνται στη ζώνη των αναποφάσιστων. Για να νικήσει, έστω και με μία ψήφο διαφορά, όπως φαντασιώνεται ο Ν. Ανδρουλάκης, πρέπει να προσελκύσει, όλο το ποσοστό των αναποφάσιστων.
Ανδρουλάκης και Φάμελλος ζητούν εκλογές ενώ είναι αμφίβολο αν θα ηγούνται των κομμάτων τους μέχρι τότε και σίγουρα δε θα ηγούνται μετά από αυτές.
Η χώρα χρειάζεται πράγματι “πολιτική αλλαγή”. Όχι για να αλλάξει η Κυβέρνηση. Αλλά για να αλλάξει η Αντιπολίτευση. Η χώρα χρειάζεται μια αξιόπιστη και υπεύθυνη Αντιπολίτευση, ικανή να αποτελέσει εναλλακτική λύση. Μια Αντιπολίτευση που δεν θα κρύβει την ανεπάρκειά της επιχειρώντας την αναζωπύρωση της θεωρίας του ξυλολίου κι εργαλειοποιώντας έναν τραγικό πατέρα που όμως προσφέρεται να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης. Όπως ορθά υπενθύμισε η Πρόεδρος του Α.Π. πριν επτά χρόνια θρηνήσαμε 104 θύματα στο Μάτι που κάηκαν ζωντανά και 27 θύματα που πνίγηκαν στη Μάνδρα από την κρατική και κυβερνητική ανεπάρκεια της Συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Τραγικά δυστυχήματα που δεν έγιναν αντικείμενα άγριας πολιτικής εκμετάλλευσης. Δεν στήθηκαν μνημεία στον Άγνωστο Στρατιώτη. Χωρίς απεργίες πείνας με στόχευση αντί της επιτάχυνσης, την καθυστέρηση της δίκης. Η μετατροπή του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, με κύρια αιτία την εγκληματική ανεπάρκεια ενός σταθμάρχη σε συνωμοσία με διεθνή φιλορωσική ανάμειξη, και στόχο την ανατροπή της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, την αποσταθεροποίηση της χώρας και την απαξίωση των θεσμών, αποδεικνύει ότι η Αντιπολίτευση δεν είναι απλώς ανεπαρκής. Είναι επικίνδυνη για την πολιτική και δημοκρατική ομαλότητα.
Επανεκκίνηση
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες Κυριάκος Μητσοτάκης και Νέα Δημοκρατία είναι καταδικασμένοι να προχωρήσουν σε μια τολμηρή επανεκκίνηση.
“Είμαι στην πολιτική για να αλλάξω αυτή την παλαιά Ελλάδα που μας πληγώνει” και “αναλαμβάνω το βάρος της ευθύνης στο όνομα όλων όσοι κυβέρνησαν και δεν άλλαξαν το κράτος”. Είναι δηλώσεις του Πρωθυπουργού μετά το δυστύχημα των Τεμπών και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Τέμπη και ΟΠΕΚΕΠΕ εφάπτονται και τέμνονται. Κοινό σημείο επαφής το ρουσφέτι. Ο ρουσφετολογικός διορισμός ενός ακατάλληλου σταθμάρχη. Η ρουσφετολογική διασπάθιση των ευρωπαϊκών πόρων. Το κράτος δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν αλλάξει το πολιτικομματικό σύστημα. Έπειτα από μισό αιώνα Μεταπολίτευσης έχει οδηγήσει στην απαξίωση της Πολιτικής και την απονομιμοποίηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Παράγει αναξιοκρατία, κομματοκρατία και διαφθορά.
Συμπτώματα
Η ΑΠΟΧΗ των πολιτών από τις εκλογικές διαδικασίες έχει προσλάβει εφιαλτικές διαστάσεις. Το 2000 η συμμετοχή ανήλθε στο 75%. Στις εκλογές του Ιουνίου 2023 έπεσε στο 54%. Ένα χρόνο αργότερα, στις ευρωεκλογές η αποχή ξεπέρασε για πρώτη φορά τη συμμετοχή με 58%. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές δύο στους τρεις πολίτες απείχαν. Ο Δήμαρχος “όλων” των Αθηναίων (500.000) εξελέγη με 64.000 ψήφους.
Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ του πολιτικού προσωπικού ανησυχητική. Η ΝΔ με ηγέτη έναν Κων. Καραμανλή διέθετε δεκάδα πρωθυπουργήσιμων στελεχών. Σήμερα μετά δυσκολίας αριθμεί δέκα υπουργήσιμους. Ανάλογη ήταν η στελέχωση της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αλλά και της Αριστεράς. Απέναντι στην πολιτική κυριαρχία του Κυρ. Μητσοτάκη δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός ηγέτης ικανός να ορθώσει το ανάστημά του. Στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία όλοι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης συγκεντρώνουν μονοψήφια ποσοστά. Τον ηγέτη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης εμπιστεύονται οι μισοί (7%) από τους οπαδούς του κόμματός του που συγκεντρώνει δημοσκοπικό ποσοστό 14%.
Σύμφωνα με έρευνα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Pew Research Center η Ελλάδα κατατάσσεται πρώτη, ανάμεσα σε 24 χώρες, που οι πολίτες της εμπιστεύονται λιγότερο από κάθε άλλης χώρας τα πολιτικά κόμματα. Ένα θηριώδες ποσοστό 83% πιστεύει ότι το πολιτικό σύστημα χρειάζεται μεγάλες αλλαγές ή και πλήρη ανατροπή. Ταυτόχρονα όμως το ίδιο περίπου ποσοστό πιστεύει ότι η αλλαγή δεν είναι εφικτή. Επιθυμητή αλλά ανέφικτη.
Πράγματι κανένα κόμμα και κανένας βουλευτής δεν πρόκειται να συναινέσει στην αλλαγή του πολιτικού συστήματος με το οποίο διασφαλίζει την ύπαρξή του ή την εκλογή του, αντίστοιχα. Απαιτείται πολιτική βούληση.
Τομές
“Ουδέποτε φιλοδόξησα να είμαι Πρωθυπουργός – διαχειριστής. Θέλω να αλλάξω τη χώρα. Να την κάνω πραγματικά Ευρώπη”. Είναι η προεκλογική δέσμευση του Κυρ. Μητσοτάκη. Η δέσμευσή του “να αντιμετωπίσουμε με γενναιότητα τις παθογένειες που μας ταλανίζουν επί δεκαετίες” υποδεικνύει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Τρεις είναι οι κρίσιμες τομές που απαιτούνται. 1. Κατάργηση του σταυρού προτίμησης. Μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Μείωση του αριθμού των βουλευτών. Ο σταυρός προτίμησης αποτελεί τη μήτρα των πελατειακών σχέσεων, της συναλλαγής και της διαφθοράς.
2. Ασυμβίβαστο Βουλευτή – Υπουργού. Το επιβάλλει η αρχή διάκρισης των εξουσιών. Αποτελεί παραβίαση της θεμελιώδους συνταγματικής αρχής ο Υπουργός να μετέχει ταυτόχρονα της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας και έμμεσα της δικαστικής εφόσον σε αυτόν ανήκει η επιλογή της ηγεσίας της.
3. Αναβάθμιση του κοινοβουλίου ως θεσμικό αντίβαρο του πρωθυπουργοκεντρικού συστήματος και όχι ως θεραπαινίδα της κυβερνητικής εξουσίας, όπως λειτουργεί σήμερα.
Κλειδί
Κλειδί για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος είναι η επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος δεν πρέπει να περιοριστεί σε μια αποσπασματική αναθεώρηση μεμονωμένων άρθρων. Το Σύνταγμα του 1975 αποπνέει τις αντιλήψεις του 20ου αιώνα. Η χώρα χρειάζεται ένα Σύνταγμα ικανό να υπηρετεί τις ανάγκες του 21ου αιώνα και να απηχεί τις σύγχρονες αντιλήψεις για την οικονομία, το κράτος, την παιδεία, το κοινωνικό κράτος. Ένα Σύνταγμα που θα επιβάλει την αναθέσμιση της χώρας, την αποστείρωση της πολιτικής από τις παθογένειες και θα αναβαθμίσει τη Φιλελεύθερη Αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία από τον παρακμιακό ισοπεδωτισμό που έχει επιβάλλει η Αριστερά, με συνευθύνη της ΝΔ. Στην αναθεώρηση θα ενταχθούν και οι κρίσιμες τομές του πολιτικού συστήματος.
Η σημερινή Βουλή δε διαθέτει προσωπικότητες του επιπέδου Κ. Τσάτσου, Κ. Παπακωνσταντίνου, Δ. Τσάτσου, Γ. Μαγκάκη, Η. Ηλιού, Λ. Κύρκου. Γι’ αυτό είναι αναγκαία η συγκρότηση Επιτροπής από προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους της επιστημονικής και δημόσιας ζωής που θα εισηγηθεί τις επιβαλλόμενες αλλαγές. Η Συνταγματική αναθεώρηση που θα σηματοδοτεί μια νέα Μεταπολίτευση μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το διακύβευμα της προσεχούς εκλογικής αναμέτρησης. Με το όραμα μια νέας Μεταπολίτευσης που θα αποπνέει τις προσδοκίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών θα αναζητηθεί η συναίνεση της κοινωνίας και η πλειοψηφία των 180 βουλευτών που απαιτεί η υπερψήφισή του. Πιστεύω ακράδαντα ότι η κοινωνία θα συναινέσει. Υπνοβάτες
Στο βιβλίο “Υπνοβάτες” του Κρίστοφερ Κλαρκ, οι μεγαλύτερες ευθύνες για τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο αποδίδονται στην ανικανότητα και την αμεριμνησία των πολιτικών ηγεσιών στις ευρωπαϊκές χώρες. Ήταν οι “υπνοβάτες που παρατηρούσαν τα πάντα, χωρίς να βλέπουν τίποτα, στερεμένοι από οράματα και τυφλοί μπροστά στην πραγματικότητα…”. Η ίδια διαπίστωση ισχύει και για τους σημερινούς ευρωπαίους ηγέτες. Εάν ο ηγέτης, οι βουλευτές και τα στελέχη της ΝΔ δεν επιθυμούν να καταταγούν στην κατηγορία των υπνοβατών οφείλουν να ανακτήσουν τα οράματα και τη φιλοδοξία του 1974. Να επανιδρύσουν τη Φιλελεύθερη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Να γίνουν μέρος της αναγέννησης της Δημοκρατίας και όχι της παρακμής της, όπως ισχύει σήμερα.
