Το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023 η χώρα μας έζησε μία από τις πλέον τραγικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της. Δυο τρένα συγκρούστηκαν στην κεντρική σιδηροδρομική αρτηρία της και 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Το ίδιο εκείνο βράδυ, του σοκ και της οδύνης, κάποιοι σκέφτηκαν να υπεξαιρέσουν τα ηχητικά αρχεία με τις συνομιλίες των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Κάποιοι – οι ίδιοι; Άλλοι; Όλοι μαζί; – σκέφτηκαν να συρράψουν το περιεχόμενο για να μεταδοθεί χαλκευμένο και να ακούσει ολόκληρη η χώρα έναν «διάλογο» που δεν είχε γίνει ποτέ.
Το «Βήμα» ανέδειξε τον Μάρτιο του 2024 το μείζον αυτό θέμα. Έθεσε τότε από την πρώτη του σελίδα ένα ερώτημα το οποίο μεταφέρει σήμερα αυτολεξεί ακριβώς επειδή παραμένει αναπάντητο: «Ποιος κρύβεται πίσω από το μοντάζ των συνομιλιών του σταθμάρχη και ποιος μπορεί να ήταν ο σκοπός της συρραφής των δυο συνομιλιών πέρα από την ενίσχυση του επιχειρήματος περί ανθρώπινου λάθους;».
Αλλού αυτό το ερώτημα θα είχε γίνει αντικείμενο ενδελεχούς διερεύνησης. Στη δική μας χώρα ο Πρωθυπουργός εξακολουθεί να εκτοξεύει κατηγορίες περί διαπλοκής, οι δε εισαγγελείς έστειλαν την υπόθεση στο αρχείο.
Ας επαναληφθεί λοιπόν: Πρόκειται για μια υπόθεση υπεξαίρεσης και χάλκευσης επίσημων αρχείων του κράτους αλλά και κρίσιμων στοιχείων σε ό,τι αφορά στο δυστύχημα των Τεμπών. Γιατί δεν απασχόλησε ποτέ την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη ποιοι και γιατί προέβησαν σε αυτήν την μεθόδευση;
Ούτε η σιωπή δια της αρχειοθέτησης, ούτε οι κατηγορίες περί διαπλοκής είναι η απάντηση που θα ανέμενε κανείς από μια συντεταγμένη Πολιτεία και ένα στοιχειωδώς λειτουργικό κράτος. Είναι, αντιθέτως, η απάντηση που εξηγεί την, καταγεγραμμένη σε όλες τις μετρήσεις, κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στους θεσμούς. Είναι, τελικά, μια απάντηση που δεν αξίζει στους πολίτες αυτής της χώρας.
