Αν κατάλαβα καλά, από όσα διαβάζω δεξιά και αριστερά, στη χώρα μας βρίσκεται σε εξέλιξη μια απίστευτη συνωμοσία. Όλοι οι κακοί αυτού του κόσμου έχουν συμμαχήσει με σκοπό να ρίξουν την κυβέρνηση. Υπάρχουν μάλιστα ατράνταχτες αποδείξεις για τη συνωμοσία αυτή. Η πρώτη απόδειξη είναι οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό για τα Τέμπη. Η δεύτερη είναι το ανέβασμα των τόνων από την αντιπολίτευση που ζητά προανακριτικές και άλλα τέτοια αντιδημοκρατικά πράγματα, για να στριμώξει την κυβέρνηση. Δεν ξέρω αν στη συνωμοσία συμμετέχουν και άλλες σκοτεινές δυνάμεις αλλά με τη φαντασία που διαθέτουν όσοι θέλουν την κυβέρνηση στο απυρόβλητο, ποτέ δεν ξέρεις τι σενάριο θα σκαρφιστούν.

Πάμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Χιλιάδες κόσμου διαδήλωσε απαιτώντας την αλήθεια για τα Τέμπη. Μεγάλοι, μικροί, γυναίκες, άνδρες, παιδιά. Πού είναι το κακό; Από πότε ο κόσμος έχει πάψει να αποτελεί μέρος της πολιτικής εξίσωσης; Πώς γίνεται από τη μία να θέλουμε τους πολίτες ενεργούς και από την άλλη να τους ελεεινολογούμε όταν σηκώνονται από τον καναπέ; Να τους αποδίδουμε κίνητρα που δεν είχαν; Πήγα στο Σύνταγμα. Το τελευταίο που με ενδιέφερε είναι να πέσει ο Μητσοτάκης, καρφί δεν μου καίγεται. Πήγα για να συμπαρασταθώ στην λογική απαίτηση γονέων που έχασαν τα παιδιά τους, να μην μείνει τίποτα στη σκιά, να βγουν τα πάντα στο φως. Το θεώρησα χρέος στις ψυχές που έφυγαν άδικα, χωρίς να έχουν το παραμικρό φταίξιμο.

Πάμε, ξανά, στους κλαίοντες. Όταν απέτυχαν να στιγματίσουν την καταλυτική παρέμβαση δεκάδων χιλιάδων πολιτών, αφού η κυβέρνηση πήρε το μήνυμα και αναδιπλώθηκε, μετέφεραν το «κλάμα» σε άλλο επίπεδο. Τα έχουν βάλει με την αντιπολίτευση που προσπαθεί να εργαλειοποιήσει την τραγωδία για να αποκομίσει πολιτικό όφελος. Θέλει, λέει, η αντιπολίτευση να φύγει ο Μητσοτάκης, προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι δεν κάνει ο Μητσοτάκης. Ενώ η ΝΔ στην περίπτωση της τραγωδίας στο Μάτι, αν θυμάμαι καλά, δεν είχε τέτοιες προθέσεις. Δεν ανέβασε τους τόνους και δεν ζήτησε να φύγει η κυβέρνηση. Τι, δεν έγινε έτσι;

Δεν συμφωνώ με την εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου αλλά δεν ξέρω και καμιά αντιπολίτευση που να μην θέλει να φύγει η κυβέρνηση. Δηλαδή τι να πει ο Ανδρουλάκης και ο Φάμελλος; Ότι όλα, στην τραγωδία στα Τέμπη, ήταν μια χαρά; Ότι είναι μια χαρά η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης; Ε τότε, ας κάνουν και το επόμενο βήμα. Αφού η κυβέρνηση είναι μια χαρά και το πρόβλημα δεν είναι τα λάθη και οι παραλείψεις της, αλλά ο κόσμος που βγαίνει στο δρόμο και η αντιπολίτευση, ας καλέσουν τους ψηφοφόρους τους να ψηφίσουν ΝΔ. Να πάρει 80% να έχουμε μια χαρά δημοκρατία, να απαλλαγούν και οι κλαίοντες από το άγχος, μην τυχόν και φύγει ο Κ. Μητσοτάκης.

Είναι βέβαιο, και αποτελεί κανόνα της δημοκρατίας μας, ότι οι κυβερνήσεις φεύγουν όταν χάσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτό φαίνεται στις κάλπες. Και δεν σηκώνει συζήτηση ότι στις δημοκρατίες δεν δικάζουν οι πλατείες, η αντιπολίτευση και η συγκίνηση του κόσμου, αλλά η Δικαιοσύνη. Υπάρχει μια ακόμα βεβαιότητα, αρκεί μια ματιά στις δημοσκοπήσεις δια του λόγου το αληθές. Οι χειρισμοί της κυβέρνησης, στην τραγωδία των Τεμπών έχουν δημιουργήσει μια κρίση εμπιστοσύνης. Και αυτή η κρίση εμπιστοσύνης δεν αποκαθίσταται με «κλάματα» για την κυβέρνηση και τους «κακούς» που θέλουν να τη ρίξουν.

Οι κλαίοντες είναι καλό να γνωρίζουν ότι σε αυτή τη χώρα, ευτυχώς, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν δάκρυα μόνο για τον Μητσοτάκη. Υπάρχουν πολίτες που νοιάζονται για το πώς λειτουργούν οι θεσμοί, που νοιάζονται για την αλήθεια, είτε βολεύει είτε δεν βολεύει την (κάθε) κυβέρνηση. Που ζητούν να καταλογιστούν ευθύνες όπου υπάρχουν, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Καλό θα είναι να το συνηθίσουν.