Αφιέρωμα στη μνήμη της Αρντας Μαντικιάν, μιας διεθνώς διακεκριμένης λυρικής τραγουδίστριας η οποία διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Σωματείου Υποτροφίες Μαρία Κάλλας και μέλος του Δ.Σ του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής διοργανώνουν οι εν λόγω δύο φορείς με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από τον θάνατό της.
Το αφιέρωμα θα γίνει την Πέμπτη, 27/2 (στις 19.00) στον Πολυχώρο της Μουσικής Βιβλιοθήκης «Λίλιαν Βουδούρη» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Η εκδήλωση περιλαμβάνει ομιλία του μουσικοκριτικού και γ.γ του Σωματείου Υποτροφίες Μαρία Κάλλας Κυριάκου Λουκάκου για την καλλιτεχνική σταδιοδρομία και την εκπαιδευτική προσφορά της Μαντικιάν καθώς και μουσικό πρόγραμμα με τη Φανή Αντωνέλου και τον Δημήτρη Γιάκα σε τραγούδια που αφιέρωσαν στην καλλιτέχνιδα γνωστοί Ελληνες συνθέτες όπως ο Γ. Κωνσταντινίδης, ο Μ. Παλλάντιος και ο Μίκης Θεοδωράκης.
Στην εκδήλωση θα προβληθεί σπάνιο βιντεοσκοπημένο απόσπασμα από τη συμμετοχή της Αρντας Μαντικιάν (1924-2009) στην όπερα «Το στρίψιμο της βίδας» του Μπέντζαμιν Μπρίτεν .
Το αφιέρωμα πλαισιώνεται από μικρή έκθεση με αντικείμενα και φωτογραφίες από το αρχείο της εκλιπούσας που φυλάσσεται στη Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη».
Μούσα σπουδαίων συνθετών
Η αρμενικής καταγωγής μεσόφωνος γεννήθηκε στη Σμύρνη την 1η Σεπτεμβρίου 1924 και σε μικρή ηλικία μετακόμισε στην Αθήνα όπου ξεκίνησε τις σπουδές της στο Ωδείο Αθηνών, με δασκάλα την Ελβίρα ντε Ιντάλγκο, μαθήτρια της οποίας υπήρξε επίσης και η Μαρία Κάλλας.
Αργότερα, συνέχισε τις σπουδές της δίπλα στην Αλεξάνδρα Τριάντη , ερμηνεύτρια έντεχνου τραγουδιού και κινητήριο δύναμη του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» .
Οι εμφανίσεις της στην Αθήνα αρχίζουν τη δεκαετία του ’40, όπου μεταξύ άλλων συνεργάστηκε με την Κάλλας με την οποία υπήρξαν συμμαθήτριες και φίλες. Το 1948 πηγαίνει στην Αγγλία όπου έναν χρόνο μετά δίνει το πρώτο της ρεσιτάλ στο Λονδίνο.
Εισηγήτρια αναβίωσης της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής στα ανά τον κόσμο περίφημα ρεσιτάλ της των «21 αιώνων», ανάμεσα στο τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και την επιστροφή της στην Ελλάδα στα 1960 έχτισε μια επιλεκτική, αλλά αξιοσημείωτη ευρωπαϊκή σταδιοδρομία με απόγειο τη θητεία της στη Βασιλική Οπερα Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου.
Τη συναντά κανείς ανάμεσα στους πρωτοπόρους της αυθεντικής αναβίωσης του μπαρόκ και της αποκατάστασης του παραγνωρισμένου ρεπερτορίου, από το «Διδώ και Αινείας» του Πέρσελ ως τους «Τρώες» του Μπερλιόζ και από τα «Ξωτικά Νερά» του Καλομοίρη μέχρι της μελωδίες του Σκαλκώτα, μούσα της έμπνευσης του Μπέντζαμιν Μπρίτεν αλλά και του Μίκη Θεοδωράκη.
