Η ελληνική οικονομία όντως έχει ξεφύγει από τον φθοροποιό κύκλο των ελλειμμάτων και της ύφεσης.
Τα δημόσια οικονομικά έχουν ξεπεράσει την προηγούμενη ανισορροπία, οι δημόσιες δαπάνες έχουν εν πολλοίς ελεγχθεί, τα δημόσια έσοδα έχουν ανέλθει σημαντικά, και είναι αυτά που επιτρέπουν κατά βάση τη δημιουργία υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων επί σειρά ετών.
Το δημόσιο χρέος κατέστη, μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον, βιώσιμο, η έξοδος στις αγορές είναι πια ευχερής, τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων υποχώρησαν σημαντικά και οι αναμενόμενες αναβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης θα προσθέσουν στοιχεία περαιτέρω εξομάλυνσης των χρηματοδοτικών συνθηκών.
Γενικώς οι δημοσιονομικοί κίνδυνοι έχουν ελεγχθεί, η Ελλάδα έπαψε να αποτελεί πρόβλημα για το διεθνές οικονομικό σύστημα και πλέον ενθαρρύνεται να προχωρήσει με θαρραλέα βήματα προς την πλήρη αποκατάσταση της χαμένης αξιοπιστίας της.
Μπορεί να πει κανείς ότι στα χρόνια που διέρρευσαν διαμορφώθηκε, με θυσίες και βάσανα, μια νέα ισορροπία, από την οποία πηγάζει και η δυνατότητα της έστω αργής ελάφρυνσης των υπέρογκων φορολογικών και ασφαλιστικών βαρών.
Επιπλέον, στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας εμφανίζονται σημάδια ανάκαμψης. Οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι καλύτεροι, αν και αναιμικοί ακόμη. Η επίδραση της μακράς εσωτερικής υποτίμησης είναι εμφανής διά γυμνού οφθαλμού.
Οι προσαρμοσμένες αμοιβές και οι αξίες παραμένουν ανταγωνιστικές και οι προσδοκίες αναγεννήθηκαν. Οι όροι εμπορίου άλλαξαν, άπαντες απορρόφησαν νέα συναλλακτικά ήθη, μια άλλη σχέση επικράτησε μεταξύ παραγωγών και εμπόρων, τίποτε πια δεν γίνεται χωρίς υποτυπώδεις εξασφαλίσεις.
Οι επιχειρήσεις επίσης που διασώθηκαν είναι σήμερα υγιέστερες, σε μεγάλο βαθμό αυτοχρηματοδοτούμενες και ικανές να πραγματοποιήσουν βήματα ανάπτυξης και εξωστρέφειας.
Ωστόσο, όλα αυτά δεν αρκούν και δεν θα διαρκέσουν αν η πολιτική ηγεσία δεν κινηθεί με τη δέουσα ταχύτητα και αποφασιστικότητα.
Στην παρούσα φάση η κυβέρνηση επιβάλλεται να ενισχύει με τις πρωτοβουλίες και τις πολιτικές της την οικονομική δραστηριότητα, να διευκολύνει και να μην εμποδίζει, να ενθαρρύνει και να μην αποκαρδιώνει, να επιλύει και να μην ορθώνει εμπόδια, και μαζί βεβαίως με το παράδειγμά της να παρασέρνει όλη την κοινωνία σε μια διαδικασία δημιουργίας.
Φαινόμενα παλαιοκομματισμού, ευνοιοκρατίας, φαυλοκρατίας και αναξιοκρατίας δεν χωρούν σε αυτή την περίοδο.
Μόνο καλές και διαφανείς πρακτικές επιτρέπονται πια.
Κόλπα και εξυπηρετήσεις δεν έχουν θέση στη νέα εποχή. Νοθεύουν τις προσπάθειες και υπονομεύουν τις θυσίες του ελληνικού λαού.
Ας το γνωρίζουν όλοι και πρώτοι οι κυβερνώντες, ορισμένοι εκ των οποίων έλκονται από το αμαρτωλό παρελθόν και τις προσωπικές δεσμεύσεις τους.
