Ο πρωθυπουργός υπενθυμίζει συχνά ότι νίκησε τον λαϊκισμό και δη σε χρόνους κατά τους οποίους ανθούσε πανευρωπαϊκά, για να μην πούμε παγκοσμίως.

Και προφανώς αναφέρεται τόσο στον ακροδεξιό που τον απειλούσε με τα εθνικιστικά του κηρύγματα, όσο και στον αριστερό που κυβερνούσε και μπορούσε δια των μηνυμάτων, των μερισμάτων και των επιδομάτων να επηρεάζει τις διαθέσεις των πολιτών.

Και είναι αλήθεια ότι ο ίδιος ανέλαβε την ευθύνη και το κόστος σποφεύγοντας τα πολλά ταξίματα και την καλλιέργεια κλίματος παροχών και εισοδηματικών ενισχύσεων σε εκλογικά κρίσιμες κοινωνικές ομάδες και δυνάμεις.

Είναι ακριβές επίσης ότι αποφεύγοντας την παροχολογία ελευθέρωσε τη διακυβέρνησή του, την αποδέσμευσε από τις συνήθεις καταδυναστευτικές προεκλογικές υποσχέσεις και αντιθέτως την προικοδότησε με αποθέματα ανοχής και εμπιστοσύνης.

Ωστόσο εκδοχές του ηττημένου λαϊκισμού ενυπάρχουν και στην κυβέρνησή του.

Ουκ ολίγοι υπουργοί ασκούνται στην τέχνη του λαϊκισμού, δεν διστάζουν να καλλιεργήσουν φρούδες ελπίδες στους πολίτες , υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια.

Και δεν είναι λίγοι επίσης εκείνοι που πολιτεύονται, επιχειρηματολογούν και επικοινωνούν αναλόγως.

Ορισμένοι μάλιστα έχουν πιάσει στασίδι στην κυριολεξία στα πάνελ του λαϊκισμού, δείχνουν πρόθυμοι να ικανοποιήσουν χωρίς φειδώ καθοδηγημένα και κατασκευασμένα από διακεκριμένους δρακρύβρεχτους εκπομπάρχες «λαικά αιτήματα».

Ολοι οι πολίτες έχουν γίνει μάρτυρες κακοστημένων παραστάσεων με πρωταγωνιστές υπουργούς, οι οποίοι παρασύρονται σε ακατάσχετη υποσχεσιολογία και σε εξώφθαλμη καλλιέργεια εντυπώσεων χωρίς βάθος και περιεχόμενο.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση υπουργού που έσπευσε να προαναγγείλλει εισοδηματικές ενισχύσεις σε πολυπληθείς ομάδες του πληθυσμού πριν καν τις συζητήσει στο υπουργικό συμβούλιο και χωρίς να έχει εξασφαλίσει τους ανάλογους πόρους στον επόμενο προυπολογισμό.

Είναι αυτά δείγματα χαρακτηριστικά και επιλογές συγκεκριμένες.

Ετσι όμως αυτοϋπονομεύεται, ναρκοθετείται η διακυβέρνηση και εντέλει αναιρείται η νίκη την οποία  επικαλείται ο πρωθυπουργός.

Κατά βάση τα κυβερνητικά στελέχη υποκύπτουν στον περασμό της πρόσκαιρης δημοσιότητας, καταγοητεύονται από τις Σειρήνες του λαϊκισμού.

Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ότι τιμώντας τις  πολλές εκδοχές του λαϊκισμού, τις νομιμοποιούν στη συνείδηση της κοινής γνώμης και τις επαναφέρουν από την πίσω πόρτα στο προσκήνιο.

Είναι ευθύνη του πρωθυπουργού να αυτοπροστατευθεί και να απαιτήσει συνέπεια από τους υπουργούς του. Αλλιώς κινδυνεύει να πέσει θύμα της, συνήθους στην ελληνική πολιτική, αναντιστοιχίας λόγων και έργων.