Συμβαίνει με όλους τους θρύλους, ζωντανούς ή νεκρούς. Οσα χρόνια και αν περάσουν, ό,τι και αν ειπωθεί για αυτούς, θα προκαλούν πάντα το ενδιαφέρον. Ενας από αυτούς τους θρύλους είναι ο αργεντινός ποδοσφαιριστής Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ένα παιδί που μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και στη λάσπη σε μια παραγκούπολη στα περίχωρα του Μπουένος Αϊρες, το οποίο εξελίχθηκε σε παγκόσμια προσωπικότητα του ποδοσφαίρου, κατακτώντας τίτλους, δόξα και πάρα πολλά χρήματα. Αν και ο Μαραντόνα βρίσκεται σε παρακμή πλέον (ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει τις άσεμνες χειρονομίες του στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτή τη φορά από την κερκίδα), είναι αδύνατον να μην ελκύσει την περιέργεια ως θέμα της ταινίας τεκμηρίωσης που σκηνοθέτησε ο Ασίφ Καπάντια, με τίτλο απλώς «Diego Maradona». Η ταινία προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο φεστιβάλ, αν και ο Μαραντόνα δεν ήρθε για την παρουσίασή της λόγω (όπως ειπώθηκε) ενός τραυματισμού. Ο Ασίφ Καπάντια είναι πολύ γνωστός ντοκιμαντερίστας γιατί συχνά δουλεύει με άγνωστο υλικό αρχείο, το οποίο μέσω της δικής του επεξεργασίας βρίσκει τον δρόμο για τη μεγάλη ή τη μικρή οθόνη. Πριν από τέσσερα χρόνια κέρδισε το Οσκαρ για το «Amy», το ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε για την τραγουδίστρια Εϊμι Γουάινχαουζ, η οποία πέθανε νεότατη σε ηλικία 27 ετών. Κανείς ως τότε δεν είχε δει το μεγαλύτερο μέρος του υλικού που ο Καπάντια είχε βρει και μοντάρει για τη δημιουργία της ταινίας και αυτό της είχε δώσει μεγάλη υπόσταση. Το ίδιο πάνω-κάτω συμβαίνει και με το «Diego Maradona». Το υλικό που ο Καπάντια συγκέντρωσε γυρίστηκε κατά την περίοδο της προσφοράς του Μαραντόνα στην ομάδα της Νάπολι στη δεκαετία του 1980. Η Νάπολι τον πήρε από τα αζήτητα, όταν ο Μαραντόνα είχε τραυματιστεί σοβαρά ως παίκτης της Μπαρτσελόνα και κανείς δεν τον ήθελε. Ενσωματώθηκε στην ιταλική πόλη (η σχέση του με τον υπόκοσμο απεικονίζεται στο ντοκιμαντέρ) και σταδιακά μετέτρεψε την ομάδα της σε σημείο αναφοράς. Ο Καπάντια δεν έχει ούτε ένα σύγχρονο πλάνο στην ταινία, αρκείται μόνο σε μια μικρή χρήση ακουστικού υλικού από συνεντεύξεις που ο ίδιος πήρε από τον Μαραντόνα. Η ιστορία αυτού του ντοκιμαντέρ είναι αρκετά μεγάλη. Δύο καμεραμάν, οι οποίοι είχαν προσληφθεί από τον ατζέντη του ποδοσφαιριστή, τον ακολουθούσαν διαρκώς με την κάμερά τους καλύπτοντας μια περίοδο χρόνων, από την Αργεντινή στην Ισπανία και από εκεί στην Ιταλία. Με 500 ώρες κινηματογραφημένου υλικού στα χέρια του, ο Καπάντια είχε να αντιμετωπίσει ένα χάος και έπρεπε να δουλέψει κυρίως με τη μέθοδο της αφαίρεσης. Οταν αποφάσισε να εστιάσει στην περίοδο της Νάπολι, έψαξε να βρει το δράμα της ιστορίας και όντως το βρήκε, φτιάχνοντας τελικά το πορτρέτο ενός γνήσιου λαϊκού επαναστάτη, ενός καπάτσου μπαγαπόντη που συγχρόνως υπήρξε μια πραγματική ιδιοφυΐα. Ακούγεται απίστευτο αλλά βλέποντας αυτή την ταινία, δεν χρειάζεται να ξαναδείς τίποτε άλλο για τον Μαραντόνα, το πορτρέτο που ο Καπάντια συνέθεσε είναι πληρέστατο και συγχρόνως ψυχαγωγικό (να σημειωθεί επίσης ότι το ντοκιμαντέρ αγοράστηκε από την ελληνική διανομή – Weird Wave – και θα προβληθεί αργότερα στις αίθουσες).